Tα ξίφη τους διασταύρωσαν, για μία ακόμη φορά, ο Δήμος Ερμούπολης Σύρου και η Ιερά Μητρόπολη του νησιού, με αιχμή ένα ακίνητο 550 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο χρησιμοποιείται ως κατοικία του εκάστοτε Μητροπολίτη.
Η «κόντρα» αυτή μετρά ήδη 12 χρόνια και τώρα καλείται η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου να αποφασίσει σε ποιον τελικά ανήκει το επίμαχο ακίνητο, στη Μεταμόρφωση της Ερμούπολης.
Η ιστορία της κατοικίας ξεκινά το 1927, όταν ο Δήμος Ερμούπολης την παραχώρησε με σύμβαση χρησιδανείου στη Μητρόπολή Σύρου, για να φιλοξενήσει τον τοπικό Μητροπολίτη, ενώ σ΄ ένα τμήμα της στεγάστηκε εκκλησιαστικό μουσείο.
Όταν, όμως, ο Δήμος το 2003 ζήτησε πίσω το ακίνητο, η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, καθώς μετά την ψήφιση του 590/1997, που προέβλεπε ότι τα κτήρια που προορίζονται για κατοικίες αρχιερέων, κ.λπ. και έχουν ανεγερθεί με εισφορές μονών και ναών ή από εράνους, «μεταβιβάζονται υποχρεωτικώς» στις Μητροπόλεις, το επίμαχο ακίνητο μεταγράφηκε στη Μητρόπολη.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αναφέρθηκε πως η κατοικία ανεγέρθηκε με δαπάνες του Δήμου, ενώ στην ανέγερσή της συνέβαλαν και οι Ιεροί Ναοί της περιοχής, ενώ ο Δήμος πάντοτε την περιελάμβανε στο περιουσιολόγιο του.
Από την πλευρά της, η Μητρόπολη Σύρου υπογράμμισε ότι το διάστημα 1999-2000 προέβη σε ολική ανακαίνιση της κατοικίας η οποία κόστισε 30.814 ευρώ.
Πάντως, ο αντεισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Αθανάσιος Κατσιρώδης, χαρακτήρισε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην ΕΣΔΑ τις σχετικές ρυθμίσεις του νόμου 590/1997 που προβλέπει την αυτόματη μετεγγραφεί των εν λόγων ακινήτων.
