Πέρασε τις εξετάσεις… συνταγματικότητας η συνταγογράφηση των φαρμάκων βάσει της δραστικής ουσίας, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του ιατρικού κόσμου, ότι δεν συνιστά υποβάθμιση της υγείας των Ελλήνων πολιτών.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με μια σειρά αποφάσεων της χαρακτηρίζει συνταγματική και νόμιμη τη συνταγογράφηση βάσει δραστικής ουσίας που καθιερώθηκε το 2012 από τον τότε υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο.
Με τις αποφάσεις αυτές απορρίπτονται όλες οι προσφυγές που έχουν κατατεθεί από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, τους Ιατρικούς Συλλόγους Αθηνών και Πειραιά και ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος.
Με τις προσφυγές τους ζητούσαν να ακυρωθούν οι σχετικές αποφάσεις του υπουργείου Υγείας για τον μηχανισμό εφαρμογής της συνταγογράφησης βάσει δραστικής ουσίας και τις εξαιρέσεις από το σύστημα συνταγογράφησης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου στις υπ΄ αριθμ. 3799- 3804/2014 αποφάσεις της υπογραμμίζει ότι η συνταγογράφηση των φαρμάκων με βάση τη δραστική ουσία δεν παραβιάζει τις συνταγματικές επιταγές των άρθρων 4, 5 και 21, ούτε τις ευρωπαϊκές οδηγίες ή τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας. Και αυτό γιατί η επέμβαση στην επαγγελματική ελευθερία των γιατρών, που επέρχεται με τις υπουργικές αποφάσεις, «δεν υπερβαίνει προδήλως το αναγκαίο μέτρο».
Ακόμη, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, ότι πρέπει να απορριφθεί ο ισχυρισμός των γιατρών, ότι ο κανόνας της συνατογράφησης με βάση την δραστική ουσία δεν παραβιάζει το άρθρο 4 του Συντάγματος, καθώς εξομοιώνει ανεπίτρεπτα του γιατρούς με τους φαρμακοποιούς.
Σύμφωνα πάντως με τους γιατρούς, η εφαρμογή του μέτρου συνταγογράφησης δραστικής ουσίας «αποτελεί βαρύ επιστημονικό ατόπημα διότι απομακρύνει την ευθύνη της θεραπείας από το γιατρό και τη μεταθέτει στις γκρίζες ζώνες του φθηνού εμπορίου ορισμένων φαρμακοβιομηχανιών» ξένων συμφερόντων, όπως πολλοί καταγγέλλουν. Για τους γιατρούς μπορεί να αποβεί μοιραία «η αλλαγή του σκευάσματος, από τρίτους, εκτός του θεράποντος γιατρού τόσο για την αποτυχία του θεραπευτικού σχήματος όσο και για τη ζωή του ασθενή».
