Τα παλιά τα χρόνια, στην εποχή που συγκριτικά με σήμερα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως «χρόνια της αθωότητας», αν και ποτέ δεν υπήρξε περίοδος αθωότητας στην ελληνική πολιτική σκηνή, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνήθιζε να πίνει ένα καφεδάκι κάθε τόσο με τον φίλο του Μιλτιάδη Μαρινάκη. Η προσωπική και πολιτική τους φιλία είχε ξεκινήσει από τα χρόνια που ήταν ακόμη νέοι.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης διαδραμάτιζε τότε ρόλο «ισχυρού back up» στην πολιτική καριέρα της Ντόρας Μπακογιάννη. Μόνον που τα σχέδια της «πολιτικής στρατόσφαιρας» είχαν διαφορετικούς στόχουςΟ Μητσοτάκης τις σχέσεις του με την τοπική κοινωνία των Χανίων και ευρύτερα με τον νομό και το γειτονικό Ρέθυμνο τις διατηρούσε ως «κόρη οφθαλμού» για ευνόητους λόγους.
Πολύ αργότερα, όταν τα «παιδιά» μεγάλωσαν, οι σχέσεις μεταξύ των οικογενειών Μητσοτάκη και Μαρινάκη συσφίχτηκαν ακόμη περισσότερο. Η παραδοσιακή οικογενειακή φιλία άρχισε να προσλαμβάνει διαστάσεις. Κουμπαριές, επιχειρηματικές συνδιαλλαγές μέσω τρίτων προσώπων κυρίως, ακόμη και αποδοχή πολιτικών ταυτίσεων. Όταν τα «σύννεφα» δεν είχαν συσσωρευτεί πάνω από τον εφοπλιστή, την εποχή που ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατείχε ένα σημαντικό ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου της τηλεοπτικής επιχείρησης του Γιάννη Αλαφούζου, του ΣΚΑΪ, άρχισε δειλά-δειλά να αποκαλύπτεται η επιχειρηματική σχέση μεταξύ του συζύγου της Ντόρας Μπακογιάννη, Ισίδωρου Κούβελου, και του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Βεβαίως, ο κ. Κούβελος θα ισχυριστεί αργότερα πως πρώτος αυτός «νοίκιασε τα γραφεία του στον Πειραιά» και πως «στη συνέχεια ο Μαρινάκης συμπτωματικά εγκαταστάθηκε στο ίδιο κτήριο». Η πολιτική πιάτσα βοούσε. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης διαδραμάτιζε τότε ρόλο «ισχυρού back up» στην πολιτική καριέρα της Ντόρας Μπακογιάννη. Μόνον που τα σχέδια της «πολιτικής στρατόσφαιρας» είχαν διαφορετικούς στόχους. Η Ντόρα «έμεινε από πολιτικά καύσιμα», ο Σαμαράς κέρδισε, η Νέα Δημοκρατία έχασε, ο Κυριάκος αναρριχήθηκε και η «κουμπαριά» έμεινε μετέωρη. Η «οικογένεια», βέβαια, δεν χαμπαριάζει από τέτοιες ανατροπές. «Το μοναστήρι να είναι καλά και από… καλογέρους…!!!», όπως λέει και η ρήση.
Το σχέδιο ολικής επίθεσης
Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές και ως αουτσάιντερ επεβλήθη εν είδει σφήνας μεταξύ Καραμανλικού και Σαμαρικού μπλοκ, η νέα ηγετική ομάδα της ΝΔ αντελήφθη πως θα έπρεπε να διασφαλιστεί μία αποτελεσματική γραμμή άμυνας. Έτσι, σχεδιάστηκε η γενική επιστράτευση για τον σχηματισμό «Μετώπου» στα ΜΜΕ. Ως διά μαγείας, αυτό το πλάνο ταίριαζε απόλυτα στα σχέδια του Βαγγέλη Μαρινάκη. Η αποχώρησή του από τον Αλαφούζο ήταν ένα κομβικό σημείο στη διαμόρφωση της τακτικής του. Είχε προχωρήσει στο «στήσιμο» ενός μιντιακού μπλοκ με ναυαρχίδα την εφημερίδα – ιστοσελίδα – ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά», με frontman τον Γιάννη Κουρτάκη που αναβαθμίζεται σε… «εκδότη». Τον «προικίζει», μάλιστα, με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό που αποκαλύπτεται αργότερα, όταν το zougla.gr δημοσιοποιεί την περίφημη επιταγή. Ο Μαρινάκης έχει στήσει και ένα δίκτυο με αθλητικά ΜΜΕ, εφημεριδούλες, ιστοσελίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς, και εντάσσει στο payroll δημοσιογράφους όλων των «ειδικοτήτων». Όμως, όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Πρέπει, για να είναι αποτελεσματικό το αμυντικό μέτωπο του εφοπλιστή (και συνάμα το επιθετικό μέτωπο της Νέας Δημοκρατίας), να επεκταθεί η εκδοτική δραστηριότητα σε περισσότερο συστημικά Μέσα.
Το καλοκαίρι του 2016 διεξάγεται ο περίφημος τηλεοπτικός διαγωνισμός. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης «κτυπά» με τα ρέστα του και κερδίζει μία άδεια, καταβάλλοντας το υψηλότερο τίμημα. Ο διαγωνισμός ακυρώνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ο εφοπλιστής μένει στον άσο. Έχει ήδη νοικιάσει στην Παιανία τηλεοπτικές εγκαταστάσεις. Έχει προσλάβει κόσμο και προετοιμάζει πρόγραμμα με έναν πρωτοφανές για εποχές κρίσης προϋπολογισμό. Τα «σαΐνια» της αγοράς έχουν αναθαρρήσει. Μυρίζονται «τηλεοπτικό αίμα» και προστρέχουν. Το σχέδιο προσκρούει στην απόφαση του ΣτΕ. Ο Μαρινάκης αλλάζει τακτική. Η Νέα Δημοκρατία επίσης. Επόμενος στόχος ο «ΔΟΛ». Ο Ιβάν Σαββίδης ήδη έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο. Από «λαγός» αναβαθμίζεται σε παράγοντα. «Κτυπά» και αυτός τον «ΔΟΛ». Ήδη έχει αποκτήσει το μερίδιο του Φώτη Μπόμπολα στο MEGA. Τελικά, στον διαγωνισμό που υλοποιούν οι τράπεζες ο Μαρινάκης πλειοδοτεί. Από τη μία ημέρα στην άλλη γίνεται «συστημικός εκδότης». Αποκτά το «Βήμα», τα «ΝΕΑ», ένα ποσοστό του MEGA και ένα κυρίαρχο ποσοστό στο Πρακτορείο Διανομής Τύπου «Άργος», το οποίο διαδραματίζει στρατηγικό ρόλο ως προς τον έλεγχο της κυκλοφορίας των εντύπων. Πόσω δε μάλλον, όταν το δεύτερο Πρακτορείο Διανομής πνέει τα λοίσθια και σύντομα κατεβάζει ρολά. Ο Μαρινάκης «μοιράζει» τις μετοχές του «Άργους» που κατείχε ο ΔΟΛ στα «Παραπολιτικά» που ελέγχει και στη φίλα προσκείμενη πολιτικά και επιχειρηματικά εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Έτσι, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις περί επιβολής μονοπωλίου στη διανομή Τύπου. Ο εφοπλιστής αισθάνεται πια ισχυρότερος. Η Νέα Δημοκρατία επίσης.
Η «κοντή μνήμη» του Κυριάκου, η ομολογία της Ντόρας και οι «κορώνες» του Άδωνι
Οι σχέσεις της Ντόρας με τον αδελφό της ήταν και είναι ανταγωνιστικές. Η κόρη του Μητσοτάκη έφθασε στην πηγή, αλλά δεν ήπιε ποτέ νερό. Από τη στιγμή που ο μικρός αδελφός της εξελέγη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ο ανταγωνισμός πέρασε σε άλλο στάδιο. Αυτό της πικρίας. Τα Χανιά βούιξαν. Τα βόρεια προάστια της Αττικής επίσης. Η Ντόρα Μπακογιάννη δεν απεμπόλησε ποτέ τις ιδιαίτερες σχέσεις της με τον Μαρινάκη. Χρήμα, εκδοτικό μπλοκ, επαφές, προοπτική, όλα τα στοιχεία που συγκροτούν έναν αποτελεσματικό πόλο Διαπλοκής. Η Ντόρα δεν θα μπορούσε παρά να αποδεχθεί αυτήν τη σχέση. Το ομολογεί και το αποδέχεται.
Είμαστε πια στο 2017. «Σωτήριον έτος» για τον Μαρινάκη. Τα «φίδια» άρχισαν να τον ζώνουν. Ξέρει ευθύς εξαρχής πως ένας συνεργάτης του, ο ισοβίτης Γιαννουσάκης, έχει αποκαλύψει στοιχεία στον δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο (Ιανουάριος 2017). Ξέρει πως ο Γιαννουσάκης με απόρρητη κατάθεσή του έχει αποκαλύψει στοιχεία στον ανακριτή του Λιμενικού Χριστοφοράκη. Ξέρει πως η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πειραιά Ειρήνη Τζίβα έχει βάλει μπροστά την έρευνά της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επίσης γνωρίζει, διότι πολλά ακούγονται και ακόμη περισσότερα λέγονται. Τότε προφασίζεται πως δεν γνωρίζει τον Μαρινάκη! Απολαύστε τα δύο αδέλφια να διαψεύδουν το ένα το άλλο. Η Ντόρα από βήματος της Βουλής και ο Κυριάκος από τηλεοπτικό σταθμό. Ο ένας κάνει ότι δεν ξέρει και η άλλη αποδεικνύει πως όλα είναι γνωστά.
Όμως, τη σκυτάλη (ως συνήθως) την παίρνει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Λάβρος, κατηγορεί τους πάντες που εμπλέκουν τον Μαρινάκη, αλλά για την ταμπακιέρα, δηλαδή τους τρεις τόνους ηρωίνη, τσιμουδιά. Ούτε άκουσε τίποτε ο Άδωνις ούτε και διάβασε έστω μία αράδα από τις αποκαλύψεις.
Στα τέλη Μαΐου του 2017 το zougla.gr δημοσιεύει τη δημοσιογραφική έρευνα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Το πανελλήνιο πληροφορείται τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από τις τηλεφωνικές συνομιλίες του δημοσιογράφου με τον ισοβίτη Γιαννουσάκη. Έρχονται στο φως της δημοσιότητας τα γνωστά «εμβάσματα», αυτά που αργότερα θα «κάψουν» τον Μαρινάκη. Αποκαλύπτονται οι άμεσοι συνεργάτες του εφοπλιστή στον Πειραιά και στο Ντουμπάι. Αποδεικνύονται οι σχέσεις χρηματοδότησης της αγοράς των τριών τόνων ηρωίνης από τη σπείρα του Περσικού Κόλπου. Παίρνει… φωτιά η Εισαγγελία Πειραιά, η κοινή γνώμη βοά, αλλά η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να στηρίζει τον εφοπλιστή. Τι συμβαίνει ακριβώς; Κοντόφθαλμη στρατηγική; Ανεπάρκεια πολιτικής εκτίμησης; Απλή ανοησία; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Συμβαίνει το εξής απλό. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης προσφέρει στην Αξιωματική Αντιπολίτευση τα ΜΜΕ και τη δυνατότητα χρηματοδότησης. Και κάτι ακόμη. Τη δεξαμενή ψηφοφόρων του Ολυμπιακού. Σε αυτό ποντάρει η ΝΔ επίσης. Το ηθικό υπόβαθρο του ανδρός δεν απασχολεί κανέναν στην οδό Πειραιώς.
Τι αλλάζει
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης άρχισε να συσσωρεύει πλούτο και να γίνεται γνωστός στους εφοπλιστικούς κύκλους του City του Λονδίνου, καλά πληροφορημένοι -ως συνήθως- κύκλοι έκαναν κουβέντα για δραστηριότητες όχι και τόσο νόμιμες του εφοπλιστή, κυρίως στην Αφρική. Οι δραστηριότητες αυτές, κατά τις «πηγές», αφορούσαν σε εμπόριο όπλων. Όλα αυτά ήταν εν γνώσει των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και ο Μαρινάκης εφέρετο να είναι «under total control». Με λίγα λόγια, είχε το κεφάλι του ήσυχο. Οι Βρετανοί ήταν από πίσω, έλεγαν οι «πηγές».
Στην Ουάσινγκτον άρχισαν να εγκαθίστανται κάτι πολύ περίεργοι τύποι, οι οποίοι είχαν ως αποκλειστικό στόχο το Ιράν, την Τρομοκρατία, το Βαθύ Κράτος της Σαουδικής Αραβίας, κάποια εκ των Εμιράτων και όλα αυτά λόγω και της εμμονής του Ισραήλ με τα συγκεκριμένα ζητήματα. Καλοκαίρι του 2017 αναρτώνται στο διαδίκτυο και οι πρώτες απειλητικές αιχμές εξ Αμερικής κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη, από «φράξιες» του συστήματος Τραμπ. Για πρώτη φορά γίνεται η διασύνδεση της διακίνησης ηρωίνης από τον Μαρινάκη και τη συμμορία του Περσικού Κόλπου με το Ιράν και την Τρομοκρατία. Τα πράγματα εξελίσσονται πιο γρήγορα από ό,τι θα ανέμενε ο εφοπλιστής. Η Νέα Δημοκρατία, συνήθως άριστα πληροφορημένη, σιωπά. Ο νέος «ΔΟΛ» να είναι καλά.
Διορατικότης… μηδέν
Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά Μαρινάκη δεν είναι απλώς η θεσμική δικαίωση μίας δημοσιογραφικής έρευνας και μίας εισαγγελικής διερεύνησης.
Είναι και η απόδειξη για το πώς λειτουργεί εδώ και δεκαετίες το σύστημα αξιών του πολιτικού σκηνικού. Αποτελεί αυτή η ποινική δίωξη την αξονική τομογραφία του μηχανισμού χειραγώγησης της Δημοκρατίας.
Κάποτε είχαμε τους Κοτζαμπάσηδες που γεύτηκαν κατά αποκλειστικότητα τους καρπούς της Ελληνικής Επανάστασης. Δολοφόνησαν όσους εναντιώθηκαν στα σχέδιά τους. Εκτέλεσαν τον Καποδίστρια. Έστησαν διαχρονικές δομές εκμετάλλευσης του πλούτου και αναπαραγωγής της εξουσίας τους. Συν τω χρόνω ο Κοτζαμπασισμός άλλαξε όνομα. Ονομάστηκε Διαπλοκή και στη συνέχεια πήρε και χαρακτήρα κοινωνικού φαινομένου «Διαπλοκή – Διαφθορά».
Όλα τα παραπάνω για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά χρειάζονται δύο στοιχεία. Πολιτικούς που εντάσσονται στο κύκλωμα της Διαπλοκής και Κοτζαμπάσηδες που διαθέτουν τα μέσα, τα Μέσα και την κινητήριο δύναμη. Το χρήμα.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι μία από αυτές τις διαχρονικές εκφάνσεις του εν λόγω φαινομένου. Ερώτημα. Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα, οι κυβερνώσες μέχρι πρότινος πολιτικές δυνάμεις της Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς, δεν οσμίστηκαν τίποτε από τη δυσώδη ιστορία Μαρινάκη; Ακόμη και για λόγους αυτοάμυνας δεν σκέφτηκαν ποτέ να διατηρήσουν αποστάσεις από αυτό το άτομο, το οποίο αργά ή γρήγορα θα έπεφτε από τον θρόνο του; Δεν υπήρξε ούτε στιγμή λογικής στο ηγετικό κλιμάκιο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν άρχισαν να εμφανίζονται με βασανιστικά ραγδαίους ρυθμούς οι αποκαλύψεις για τον βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου ατόμου;
Όλα δείχνουν πως οι βίοι ήταν παράλληλοι. Οι φιλοδοξίες του Μαρινάκη, οι πολιτικές του βλέψεις προκειμένου να βρίσκεται στο απυρόβλητο, οι εκδοτικές του δραστηριότητες ταίριαξαν γάντι με τους σχεδιασμούς της παρούσης ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας. Το έμπειρο Καραμανλικό μπλοκ του κόμματος εξαρχής αποτραβήχτηκε. Τη σημαία της στήριξης Μαρινάκη τη σήκωσαν οι Μητσοτακικοί και η «Ομάδα Σαμαρά» (Άδωνις Γεωργιάδης – Μάκη Βορίδης). Οι παράλληλοι αυτοί βίοι οδηγήθηκαν εκ των πραγμάτων σε αδιέξοδο. Ο μεν Μαρινάκης κινδυνεύει να πληρώσει το τίμημα των κακουργηματικών πράξεών του (το τεκμήριο αθωότητας ισχύει για όλους), η δε ηγετική ομάδα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ένα τμήμα της Κεντροαριστεράς θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις. Ακόμη και ο Κοτζαμπασισμός φαίνεται να έχει τα όριά του. Απίστευτο, αλλά αληθινό.
Διαβάστε επίσης:
