Μέσα σε ένα οικογενειακό κλίμα έσβησε τα 100 χρόνια ζωής του ένας αιωνόβιος -πλέον- άνδρας από τον Αρχάγγελο της Ρόδου.
Πρόκειται για τον Νικόλαο Χρύσαλλο του Στεφάνου, που γιόρτασε μαζί με όλα τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του τα γενέθλιά του.
Σε κείμενό του ο εγγονός του Εμμανουήλ Στεφάνου Χρύσαλλος αναφέρει:
«Τα τελευταία χρόνια επέστρεφα στην πατρίδα για διακοπές συνήθως Δεκαπενταύγουστο, σαν τουρίστας κι εγώ ανάμεσα στις ορδές Ολλανδών. Φέτος όμως η πτήση μου για Ρόδο ήταν λίγες μέρες πιο νωρίς, λόγω του παππού. Του παππού που όπως και στη γνωστή διαφήμιση κλείνει φέτος τα 100. Μερικές φορές αναρωτιέσαι αν η οθόνη αντιγράφει τη ζωή ή το ανάποδο.
Γεννημένος στον Αρχάγγελο 1915, μας εκπλήσσει μέχρι και σήμερα με την πνευματική του διαύγεια και την απίστευτη ακρίβεια της μνήμης του. Η ποσότητα πληροφορίας που έχει καταγραφεί και αρχειοθετηθεί στο μυαλό του είναι τεράστια, και είναι έτοιμος να την μοιρασθεί εάν υπάρχει καλή διάθεση και παρέα. Το εύρος της περιλαμβάνει γεγονότα, περιστατικά, ονόματα και ημερομηνίες: Από τις καιρικές συνθήκες τη μέρα του μεγάλου σεισμού του 1926 μέχρι τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις. Διηγήσεις παιδικών χρονών, ενηλικίωσης, πολέμων και κατοχής.
Σωματικά μπορεί να τον έχουν προδώσει αρκετά ορισμένες αισθήσεις, όπως η όραση και ακοή, όμως με τη βοήθεια της αφής και της εφευρετικότητας του αναπληρώνει το χαμένο έδαφος. Κινείται με μια «πατέντα» μπαστουνιού που ο ίδιος επινόησε και έφτιαξε.
Διατηρεί το χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του: «Το να φτάσει στο 90 κανείς είναι ατυχία, κι από κει και πέρα δυστυχία». Όταν του συνέβη κάποιο σοβαρό περιστατικό υγείας είπε «Είχα σκοπό να την κοπανήσω, αλλά εκεί που πήγα μου έλειπε μια υπογραφή και με γύρισαν πίσω». Όταν γεννήθηκε το νεώτερο δισέγγονό του, είπε «ήρθε το Α και βρήκε το Ω».
Στη γιορτή του μαζευτήκαμε στο σπίτι του τα παιδιά, τα πέντε εγγόνια και τα ισάριθμα δισέγγονά του και κάναμε μια μικρή τελετή. Του ευχηθήκαμε να είναι καλά στην υγεία του και να γιορτάσει κι άλλα γενέθλια. Έδειχνε χαρούμενος κι ευτυχισμένος με εμάς εκεί γύρω του, γιατί πάντα του άρεσε η παρέα και η επικοινωνία. Γι’ αυτό όταν φεύγαμε μας είπε «Τώρα θα φύγουν οι σπουργίτες και θα μείνει ο βάτος πάλι μόνος του. Θα φύγει η καλή παρέα και θα έρθει η κακή: η μοναξιά».
Πηγή: rodiaki.gr
