Το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Μυτιλήνη χτύπησαν άγνωστοι χθες τα ξημερώματα. Η ομάδα των νεαρών προκάλεσε υλικές ζημιές στην τράπεζα.
Οι δράστες της επίθεσης απέστειλαν προκήρυξη στην εφημερίδα της Λέσβου «Αιολικά Νέα», με την οποία δηλώνουν ότι χτύπησαν τη συγκεκριμένη τράπεζα, γιατί εναντιώνονται στο «σύστημα» και θέλουν να εκφράσουν με αυτόν τον τρόπο την υποστήριξή τους στην οικογένεια Βασιλέλλη.
Ολόκληρο το κείμενο της προκήρυξης
Με αφορμή τον Παναγιώτη Βασιλέλλη…
Η δολοφονία του Παναγιώτη Βασιλέλλη στις 4 Μαρτίου του 2000 από ένα σύστημα με νόμους που δίνουν το δικαίωμα στα ανθρωποφάγα κτήνη να παγώσουν το λογαριασμό της οικονομικής ενίσχυσης της οικογένειας του, ο οποίος είχε δημιουργηθεί με σκοπό τη μεταφορά του στο εξωτερικό ώστε να θεραπευτεί από τη νόσο της λευχαιμίας.
Η αθώωση των τεσσάρων υψηλόβαθμων στελεχών της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος και του ενός γιατρού, οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί σε δίκη με την κατηγορία της «θανατηφόρας έκθεση ενός ανήλικου».
Η επιστροφή τους, 8 χρόνια μετά στις 12 Απριλίου 2009 στο εδώλιο του κατηγορουμένου εξαιτίας του δρόμου τον οποίο διάλεξαν οι γονείς του Παναγιώτη για να βρουν το δίκιο τους.
Μια ακόμα δολοφονία, πλάι σε «εξοστρακισμούς», «τυχαίες» εκπυρσοκροτήσεις όπλων, εργατικά ατυχήματα, θανάτους στα σύνορα, «αυτοκτονίες» στις φυλακές, στα στρατόπεδα, στα ψυχιατρεία. . .
Ακόμη και ο πιο αφελής θεατής, δεν μπορεί παρά να νιώσει αποστροφή μπροστά στο γλοιώδες αυτό σύστημα.
Ακόμα και ο πιο φιλήσυχος πολίτης δεν μπορεί παρά να νιώσει οργή για το μεγάλο Φαγοπότι που έχουν στήσει τα αφεντικά.
Οποίος συνεχίζει να αδιαφορεί, είναι ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ.
Ανεξάρτητα από το δρόμο που επέλεξε η οικογένεια του Παναγιώτη Βασιλέλλη, αποφασίσαμε να επιτεθούμε συμβολικά στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας Μυτιληνης. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, όχι με διάθεση αυτοδικίας, αλλά λόγω της οργής μας για τα αμέτρητα μεμονωμένα περιστατικά. Πίσω από τη δολοφονία του Παναγιώτη Βασιλέλλη βλέπουμε τον καθημερινό απαγχονισμό του των ζωών μας. Με δήμιο τις τράπεζες που σε αψεγάδιαστη συνεργασία με το κράτος αποσκοπούν στην πλήρη αιχμαλωσία της ύπαρξής μας.
Σε μια συγκυρία όπου η οικονομική κρίση κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρο τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας, οι τράπεζες και τα κράτη οργανώνονται. Ως ζωτικά αλληλοσυνδεόμενα κομμάτια του καπιταλισμού παλεύουν με νύχια και με δόντια να σώσουν το τομάρι τους απομυζώντας τους καρπούς του δικού μας μόχθου.
Ποιος νοιάζεται για την καταστροφή μιας τράπεζας, όταν σε αυτήν συσσωρεύεται ο πλούτος από την καθημερινή λεηλασία της ζωής μας. Όταν ο καθένας εκβιάζεται στο δανεισμό και υποχρεώνεται σε χρεοκοπία. Όταν είναι αναγκασμένος να δουλεύει στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας μέχρι να πεθάνει.
Δεν αρκεί μόνο η τιμωρία κάποιων υπεύθυνων. Δεν αρκεί μόνο η ενοχοποίηση κάποιων διεφθαρμένων κερδοσκόπων. Η γραφειοκρατία, το κέρδος, το δικαστικό σύστημα, η Αστυνομία, οι τράπεζες, τα κράτη και οι πατρίδες, οι εξατομικευμένες ζωές, οι αλλοτριωμένες σχέσεις, η λήθη της ταξικής μας συνείδησης είναι κάποια από τα στοιχεία που γεννούν και αναπαράγουν το υπάρχον.
ΚΑΜΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
