Η περιπέτεια ενός Ελληνοαμερικανού επιστήμονα με σημαντική θέση στο διαστημικό κέντρο της Καλιφόρνιας καταγράφει την πραγματική εικόνα της πόλης όπου ζούμε, αλλά και την ενδεικτική αναποτελεσματικότητα των κρατικών υπηρεσιών.
Ο Σπύρος Μιχόπουλος, αεροναυπηγός διαστήματος, είχε την ατυχία να έρθει στην Ελλάδα για διακοπές και την ακόμη μεγαλύτερη ατυχία να μετακινηθεί στην Αθήνα με το μετρό. Στον σταθμό του «Ευαγγελισμού» κάποιος τον έσπρωξε, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, του απέσπασε την προσοχή και του έκλεψε το πορτοφόλι. Αμέσως ο κ. Μιχόπουλος επιχείρησε να ενημερώσει τους διοικητικούς υπαλλήλους του σταθμού, για να αντιμετωπίσει τη χαρακτηριστική αδράνειά τους. Κατέφυγε στο Αστυνομικό Τμήμα Καισαριανής, όπου ο αστυνομικός που τον υποδέχθηκε έπλενε μπροστά του τα δόντια του με ηλεκτρική οδοντόβουρτσα. Αυτή ήταν και η βασική εικόνα που αποκόμισε ο επιστήμονας από τις υπηρεσίες του κ. Τόσκα.
Επειδή δεν έγινε τίποτα στο Α.Τ. Καισαριανής, ο κ. Μιχόπουλος με την αδελφή του επέστρεψε στο μετρό «Ευαγγελισμός», όπου μια γυναίκα αστυνομικός τούς προέτρεψε να επισκεφθούν το αστυνομικό τμήμα στο οποίο ανήκει ο συγκεκριμένος σταθμός. Εκεί τους περίμενε άλλη ψυχρολουσία…
Δείτε με προσοχή την παραστατική περιγραφή της αδελφής του κ. Μιχόπουλου για το συμβάν.
Στην κατοχή του κ. Μιχόπουλου, ή μάλλον στο πορτοφόλι του, ήταν και μία ηλεκτρονική κάρτα υψηλής διαβάθμισης ασφαλείας που του επέτρεπε την είσοδο στο διαστημικό κέντρο όπου εργάζεται. Τελικά, ο άνθρωπος κατέφυγε στην αμερικανική πρεσβεία, όπου προφανώς και λύθηκε ένα μέρος των προβλημάτων του, τουλάχιστον όσον αφορά στα πρώτα στάδια της επανέκδοσης εγγράφων, διότι δεν διαθέτει πλέον κανένα στοιχείο που να πιστοποιεί την ταυτότητά του.
Εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι πολίτες από την αστυνομία αλλά και τη διοίκηση του μετρό, όταν τους συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι προφανές, κ. Τόσκα, ότι εδώ δεν μιλάμε για την κατάσταση που επικρατεί στα Εξάρχεια, ούτε για τις φωτιές στο Καπανδρίτι και στη Ζάκυνθο. Μιλάμε για την καθημερινότητα του πολίτη και τις σχέσεις του με τις δημόσιες υπηρεσίες, τις οποίες και πληρώνει ως φορολογούμενος. Ξέρετε, κ. Τόσκα. Για τους πολιτικούς υπάρχει πάντοτε και η κάλπη.
