Θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για την τραγωδία στο Μάτι.
Tο δικαστήριο έκρινε ένοχους 6 κατηγορούμενους, από τους συνολικά 21 και επέβαλε ποινές από τρία έως 15 χρόνια, με εκτιτέα μόνο τα πέντε έτη. Όρισε επίσης, ότι οι ποινές μετατρέπονται σε χρηματικές, με τα ποσά να κυμαίνονται γύρω στις 40.000 ευρώ στον καθένα.
Αίτημα προς την εισαγγελία Εφετών να ασκήσει έφεση στην απόφαση του τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων τόσο ως προς το σκέλος των ποινών που επιβληθήκαν στους καταδικασθέντες όσο και ως προς το σκέλος των αθωώσεων στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι αναμένεται να υποβάλουν οι δικηγόροι των συγγενών των θυμάτων.
Πώς εξηγούνται οι ποινές-χάδι για τους ενόχους
Σύμφωνα με το Mega, από το στάδιο της προδικασίας ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη απόφαση. Ασκήθηκαν διώξεις για πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματα, καθώς έτσι έκρινε η Εισαγγελία.
Παρότι τρεις φορές ο ανακριτής ζήτησε αναβάθμιση του κατηγορητηρίου, η Εισαγγελία επέμεινε στη θέση της αφού, βάσει του θεσμικού πλαισίου που ίσχυε τότε, δεν μπορούσε να ασκηθεί δίωξη για κακούργημα.
Αν σε κάποια περίπτωση ασκούνταν δίωξη για κακούργημα, υπήρχε κίνδυνος να καταπέσει η υπόθεση αν έφτανε στο δικαστήριο, δηλαδή οι κατηγορούμενοι να μη λογοδοτούσαν ούτε καν για πλημμελήματα.
Σύμφωνα με όσα ορίζει ο Ποινικός Κώδικας, οι καταδικασθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι ως το Εφετείο, καθώς η έφεσή τους έχει αναστέλλουσα δύναμη. Μέχρι τότε, επίσης, δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τα χρήματα της εγγύησης.
Μαρινάκης: Εφαρμόστηκε ο Ποινικός Κώδικας που ψηφίστηκε το 2019 από την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ
Ανάρτηση για την απόφαση του δικαστηρίου για την τραγωδία στο Μάτι και τις αντιδράσεις που προκάλεσε, πραγματοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης.
Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ αναφέρεται στην ανάγκη να κινηθούν γρήγορα οι διαδικασίες, ώστε να μην υπάρξει παραγραφή αδικημάτων και επεσήμανε ότι η απόφαση του δικαστηρίου ελήφθη με βάση τον νόμο που ίσχυε το 2019, τον οποίο είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο αναλυτικά η ανάρτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου:
«Την 23η Ιουλίου του 2018 κανείς μας δεν πρόκειται να την ξεχάσει. Και πολύ περισσότερο όσοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Η ανακοίνωση της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, έξι χρόνια μετά, επανέφερε μνήμες και προκάλεσε αντιδράσεις.
Ακούγοντας και διαβάζοντας όσα λέγονται και γράφονται, νιώθω την ανάγκη να σας καταθέσω κάποιες σκέψεις:
Πρώτον, κατέχοντας οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα είναι ανεπίτρεπτο να σχολιάζουμε δικαστικές αποφάσεις.
Στη χώρα μας υπάρχει διάκριση των εξουσιών και από το 2019 στο Μέγαρο Μαξίμου δεν λειτουργεί “παραϋπουργείο Δικαιοσύνης”, όπως επωνύμως έχει καταγγελθεί από πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η Δικαιοσύνη – και μόνο αυτή – είναι υπεύθυνη για την έκδοση αποφάσεων και την επιβολή ποινών.
Δεύτερον, στη συγκεκριμένη υπόθεση εφαρμόστηκε ο Ποινικός Κώδικας που ψηφίστηκε το 2019 από την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν φύγει από την εξουσία. Γιατί; Γιατί υποχρεωτικά, κάθε κατηγορούμενος δικάζεται με βάση την επιεικέστερη νομοθεσία που έχει ισχύσει – έστω και για μία ημέρα – από τον χρόνο τέλεσης της πράξης του μέχρι την αμετάκλητη εκδίκαση της απόφασης. Συνεπώς, οι αλλαγές που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ στον Ποινικό Κώδικα – τις οποίες δεν ψήφισε η αντιπολίτευση – τόσο κατά την πρώτη τετραετία, όσο και κατά τη δεύτερη, πριν από λίγους μήνες, ήταν εκ του νόμου αδύνατον να εφαρμοστούν στην εν λόγω υπόθεση.
Πράγματι, με τις τροποποιήσεις των τελευταίων ετών αυστηροποιήθηκαν μια σειρά από διατάξεις, σχετιζόμενες με τον εμπρησμό εκ δόλου ή εξ αμελείας, ενώ, παράλληλα, με την τελευταία τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα ισχύει ένα εντελώς διαφορετικό νομικό καθεστώς ως προς την έκτιση των πλημμεληματικών ποινών.
Τρίτον, η Δικαιοσύνη διαθέτει νομικά εργαλεία τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει, εφόσον κρίνει ότι πρέπει να το πράξει. Ακόμα, όμως και να συμβεί αυτό, επειδή, επαναλαμβάνω, είναι υποχρεωτική η εφαρμογή του επιεικέστερου νόμου και οι επίμαχες πράξεις έχουν χαρακτηριστεί ως πλημμεληματικού χαρακτήρα στο σύνολό τους, παραγράφονται τον Ιούλιο του 2026, δηλαδή με την παρέλευση 8 ετών από την τέλεσή τους. Συνεπώς, αναλόγως με τις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης ως προς την άσκηση έφεσης ή αναίρεσης, όλα εν συνεχεία πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος παραγραφής.
Εν κατακλείδι, η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία δεν έχουν καμία δυνατότητα ούτε καν σχολιασμού των αποφάσεων της δικαστικής εξουσίας. Οφείλουν, όμως, να εισάγουν και να νομοθετούν διατάξεις οι οποίες να δίνουν τα αναγκαία νομικά όπλα σε ένα δικαστήριο για να εκδίδει αντιστοίχως δίκαιες αποφάσεις, όπως εκείνο κρίνει.
Εμείς θα συνεχίσουμε να πράττουμε το αυτονόητο, δηλαδή να μην εργαλειοποιούμε δικαστικές αποφάσεις και να μην τις κρίνουμε κατά το δοκούν. Σε κάθε περίπτωση, προκαλεί ευλόγως εντύπωση η αφωνία εκείνων που, αναλόγως την υπόθεση, μετατρέπονται σε λαϊκούς δικαστές και σήμερα δεν έχουν να πουν ούτε μισή λέξη για το νομικό πλαίσιο κάτω από το οποίο εξεδόθη αυτή η απόφαση».
