Mία αποκαλυπτική επιστολή κοινοποίησε φοιτήτρια της Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στην οποία περιγράφει την άσχημη κατάσταση που επικρατεί στους χώρους του ιδρύματος, λόγω της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων.
Την παραθέτουμε αυτούσια:
ΑΠΘ: Από εστία γνώσης, σε εστία μόλυνσης.
Καθώς επιστρέφαμε από τη Φοιτητική Λέσχη προς το κέντρο διασχίζοντας το ΑΠΘ, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα θέαμα διόλου ευχάριστο: ένα νεκρό ποντίκι στο χώμα κάτω από ένα δέντρο. Προσπεράσαμε το σημείο και καθώς περνούσαμε από τη θεολογική σχολή, είδαμε μέσα στους θάμνους άλλο ένα ποντίκι να κινείται. Είναι γεγονός, η κατάσταση στο ΑΠΘ έχει πλέον φτάσει σε οριακό σημείο.Τα σκουπίδια είναι βουνό σε κάθε αίθουσα, οι κάδοι γεμάτοι μέχρι επάνω, οι τουαλέτες απροσπέλαστες, οι εξωτερικοί χώροι γεμάτοι φυλλάδια, καφέδες, φαγητά…Η περιγραφή της κατάστασης αποτυπώνεται πλήρως στο βίντεο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο youtube:
Καθόλου δεν μας ξένισε η θέα των 2 ποντικιών σήμερα. Πολλοί θα χαρακτήριζαν την ύπαρξή τους ως αναμενόμενη. Λογικό είναι να έρχονται να ζήσουν εκεί όπου υπάρχει τροφή, δηλαδή αποφάγια στα σκουπίδια που συσσωρεύονται κάθε μέρα στο –υπό διάλυση πλέον- Πανεπιστήμιό μας. Καθημερινά κάνουμε μάθημα 150 άτομα σε αίθουσες που χωράνε 100. Καθόμαστε στα περβάζια και στα σκαλοπάτια, παρέα με τα άδεια πλαστικά ποτήρια καφέ και τις μισοφαγωμένες τυρόπιτες. Από τη μία εξοργίζομαι γιατί αυτό δείχνει και το επίπεδο του πολιτισμού μας: αγαπητέ φοιτητή, εσύ που σπουδάζεις με τα λεφτά που σου στέλνουν οι γονείς σου από το υστέρημά τους, και άνετος κάθε πρωί παίρνεις το freddo σου για να ”ξυπνήσεις”, δώσε μου έναν πειστικό λόγο γιατί, εφόσον βλέπεις ότι τα σκουπίδια έχουν φτάσει στο μπόι σου και ο κάδος είναι γεμάτος μέχρι πάνω, δεν παίρνεις το ρημάδι το ποτήρι να το πετάξεις έξω από το ΑΠΘ όταν φεύγεις και πρέπει να το αφήσεις εκεί να κάνει παρέα στα υπόλοιπα; Σ’αρέσει αυτή η κατάσταση; Δείξε λίγο πολιτισμό και βοήθα να μην πεθάνουμε όλοι εκεί μέσα από καμιά μόλυνση. Κάνε μου τη χάρη. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει μόλις κρυώσει ο καιρός και κλείσουμε τα παράθυρα στις αίθουσες- τότε τα μικρόβια θα κάνουν πάρτι, εκεί παρέα με τα σκουπίδια, και αυτά τα λεφτά που μου στέλνουν το μήνα, θα γίνουν όλα αντιβιώσεις και αντιβηχικά. Από την άλλη, ομολογώ ότι δεν ξέρω πώς θα λυθεί το πρόβλημα με την απεργία των υπαλλήλων. Σεβαστά τα αιτήματά τους, αλλά δεν γράφω αυτό το κείμενο για αναλύσω το ποιος έχει δίκιο σε αυτήν την ιστορία-αρμόδιο είναι το δικαστήριο για τέτοια θέματα. Αν συνεχιστεί και άλλο αυτό το χάος, τα ποντίκια είναι το λιγότερο που θα αντικρίζουμε μέσα στο ΑΠΘ. Πρέπει να βρεθεί άμεσα μία λύση, ώστε να καθαριστεί το πανεπιστήμιο, που πλέον, αντί για εστία γνώσης και πολιτισμού, είναι εστία μικροβίων και μόλυνσης. Σε όλα αυτά έρχομαι να προσθέσω ότι το αναγνωστήριο της κεντρικής βιβλιοθήκης για λόγους υγιεινής είναι κλειστό από τις 26 Σεπτεμβρίου, μην επιτρέποντας στους φοιτητές να διαβάσουν τα μαθήματά τους – κάποιοι, ξέρετε, δεν έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν στο σπίτι, είτε επειδή συγκατοικούν με γονείς ή φίλους, είτε λόγω φασαρίας, είτε για τον οποιοδήποτε προσωπικό λόγο. Η βιβλιοθήκη του ΑΠΘ αποτελεί πυρήνα του φοιτητικού campus και πρέπει να ανοίξει άμεσα -έστω και αν ως προσωρινή λύση λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας. Καλώ κάθε αρμόδιο να ενδιαφερθεί για τη λύση του τεράστιου αυτού προβλήματος. Η κατάσταση είναι οριακή και το πανεπιστήμιο διαλύεται. Σεβόμαστε τον αγώνα των εργαζομένων – κανείς δεν μπορεί να εργάζεται χωρίς να πληρώνεται, ωστόσο κάποιος πρέπει να σεβαστεί εμάς τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους ξένους επισκέπτες στο ΑΠΘ που θέλουμε να σπουδάσουμε, να εργαστούμε και να γνωρίσουμε το πανεπιστήμιο αντίστοιχα, και πλέον μας έχουν στερηθεί όλα αυτά τα δικαιώματα».
