Στις 6 Απριλίου 1941, μόλις 15 λεπτά πριν ξεκινήσει η επιχείρηση «Μαρίτα» (κωδική ονομασία της ναζιστικής εισβολής στα ελληνικά εδάφη), ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα, κόμης Έρμπαχτ, επέδωσε διακοίνωση στον τότε πρωθυπουργό Α. Κορυζή, με την οποία η Γερμανία κήρυσσε τον πόλεμο στην Ελλάδα.
Σε αυτό το κείμενο αναπτύσσονταν οι λόγοι της γερμανικής στρατιωτικής επέμβασης.
Ο Έρμπαχ είχε πει στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη.
Ο Κορυζής είχε απαντήσει με το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση.
Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Την ίδια ώρα, τη διακοίνωση παραλάμβανε και o Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο, από εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών. Ως κύρια αιτία για την εισβολή των στρατευμάτων της η ναζιστική Γερμανία προέβαλε την πρόσδεση της Ελλάδας στη Μ. Βρετανία.
«Μπορεί να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου αλλά πολλές φορές ξεχνάμε να τιμήσουμε την 6η Απριλίου και την ηρωική αντίσταση των στρατιωτών μας στα 21 οχυρά της Μακεδονίας (κυρίως Ρούπελ, Ιστίμπεη, Μαλιάγκα, Λίσσε) που εκτείνονταν ως και τα βορειοανατολικά της Ξάνθης, κατά μήκος των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων.»
Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι αγγλικές δυνάμεις έλεγχαν τον άξονα Τεμπών – Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη.
Η επίθεση των Γερμανών κατά των οχυρών της γραμμής Μεταξά άρχισε στις 05.15 τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941, ημέρα Κυριακή, με σφοδρό βομβαρδισμό του πυροβολικού με βλήματα διαφόρων διαμετρημάτων.
Από τις 06.00 και μετά αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης (Στούκας), τα οποία ήταν αναπτυγμένα σε σχηματισμούς, έριχναν συνεχώς βόμβες κάτω από το τρομερό σφύριγμα των σειρήνων που καλούσαν τους στρατιώτες να προφυλαχτούν.
Τα γερμανικά στρατεύματα προσέβαλαν τις ελληνικές θέσεις στη Μακεδονία, κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών και κατόπιν στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Αφού, ταυτόχρονα με την Ελλάδα η Χιτλερική Γερμανία επιτέθηκε με τρομακτική σφοδρότητα και στη Γιουγκοσλαβία.
Η γιουγκοσλαβική αντίσταση κατέρρευσε ταχύτατα και μεγάλα τμήματα του στρατού της γειτονικής χώρας υποχωρούσαν στο ελληνικό έδαφος. Αντίθετα, ο ελληνικός στρατός παρουσίαζε μια ανέλπιστη αντίσταση στα οχυρά απέναντι σ’ έναν εχθρό απείρως ισχυρότερο. Κι αυτή η αντίσταση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι τόσο στο μέτωπο όσο και στην Αθήνα (και στους στρατιωτικούς και τους πολιτικούς κύκλους) ήταν φανερή μια διάθεση για γρήγορη συνθηκολόγηση και παράδοση της χώρας στους Γερμανούς εισβολείς.
Στις 8 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη και το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας συνθηκολογεί. Την ίδια ώρα η μάχη των οχυρών όμως, στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα συνεχίζεται.
Πολλές ελληνικές δυνάμεις οπισθοχωρούν, ωστόσο συνεχίζουν την αντίσταση κατά των γερμανικών δυνάμεων.
Στις 20 Απριλίου, ο κύριος όγκος των ελληνικών στρατευμάτων, υπό την ηγεσία των στρατηγών Γ. Τσολάκογλου, Ε. Μπάκου και Λ. Δεμέστιχα, χωρίς να έχουν έγκριση από την τότε κυβέρνηση και τη στρατιωτική ηγεσία, υπογράφουν συνθηκολόγηση στους Γερμανούς.
Τμήμα του ελληνικού στρατού διαφεύγει νοτιότερα και μαζί με βρετανικά και νεοζηλανδικά στρατιωτικά σώματα αντιμετωπίζουν στις Θερμοπύλες τον γερμανικό στρατό, προσπαθώντας να επιβραδύνουν την προέλαση του. Ωστόσο, αναγκάζονται να οπισθοχωρήσουν προς την Πελοπόννησο απ’ όπου επιβιβάζονται για την Κρήτη. Οι γερμανικές δυνάμεις εισβάλουν στην Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1941.
Ακολουθεί η επιχείρηση «Ερμής», για τους Ναζί, στις 20 Μαΐου, γνωστή ως «Μάχη της Κρήτης».
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης
