Της Άντζελας Πεϊτση
Ανεξέλεγκτες διαστάσεις προσλαμβάνει πλέον το φαινόμενο επιθέσεων κατά των κουβουκλίων περιπτέρων, σε κάθε «εκτροχιασμό» επεισοδίων.
Αφορμή της αγανάκτησης και του ορατού κινδύνου που βρίσκονται οι περιπτερούχοι στη χώρα, είναι το τελευταίο περιστατικό με το περιπτέρο στο κέντρο της Αθήνας, την Κυριακή, με αφορμή τις πορείες μνήμης στον Α. Γρηγορόπουλο. Η Ένωση Καπνοπωλών Μακεδονίας κρούει για ακόμα μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου, όχι μόνον για τις επιθέσεις κατά των περιουσιών των ιδιοκτητών τους αλλά και για τον υπαρκτό κίνδυνο της ίδιας της ζωής των ανθρώπων. Μάλιστα προειδοποιεί πως θα ασκήσει κάθε δυνατή πίεση προς την πολιτεία ώστε να περιφρουρήσει τον πολύπαθο κλάδο των περιπτερούχων.
«Ζητούμε προστασία από την πολιτεία», τόνισε αποκλειστικά στο zougla.gr, o Πρόεδρος της Ένωσης Καπνοπωλών Μακεδονίας, Κώστας Ιακώβου. Και υπογραμμίζει: «Τι μπορεί να πει ή να σχολιάσει κάποιος για μία τέτοια ενέργεια. Την καταδικάζουμε απερίφραστα και συμπαραστεκόμαστε στον συνάδελφο. Πρέπει επιτέλους η πολιτεία να κάνει κάτι. Δεν μπορούμε να περιφρουρήσουμε μόνοι μας, τις περιουσίες μας. Και αυτονόητο πως αυτά όλα εντείνουν την ανησυχία μας, όταν κινδυνεύει η ίδια μας η ζωή».
Σε έναν πρόχειρο απολογισμό, των επιθέσεων που δέχονται τα περίπτερα κάθε φορά που τα επεισόδια από οι πορείες διαδηλωτών λαμβάνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ξεπερνάει ήδη το 10%. Σύμφωνα με τους καπνοπώλες το ποσοστό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και εξόχως επίφοβο για την συρρίκνωση του κλάδου. Ο Κ. Ιακώβου υπογραμμίζει: «Ως γνωστό, οι περιπτερούχοι είναι ήσυχοι άνθρωποι. Εργάζονται κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και με ατελείωτες ώρες μοναχικότητας μέσα σ’ ένα κουβούκλιο. Το επάγγελμά μας, απαιτεί μεγάλη προσοχή, καθώς από τα χέρια μας, περνάνε οι περισσότεροι των έμμεσων φόρων. Όπως πλέον βλέπουν όλοι, στόχος επιθέσεων μπορεί να είναι ο καθένας, πόσο περισσότερο όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο που εργάζεται μόνος και χωρίς προστασία. Είναι ο εύκολος στόχος». Και καταλήγει: «Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να παραβιάζει τα όρια της ελευθερίας του άλλου, ιδιαίτερα, όταν κανένας από εμάς δεν προκαλεί. Μπορεί να αποκατασταθεί ένα περιουσιακό στοιχείο. Μπορεί να κλείσει ένα σημείο. Μπορεί αυτό να μεταφερθεί αλλού. Όμως όταν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή ενός ανθρώπου, τότε τα πράγματα λαμβάνουν άλλες διαστάσεις. Το μόνον που θα ήθελα να πω σε αυτή τη φάση είναι «σεβασμός» στην ανθρώπινη υπόσταση. Δε μπορεί να διαδηλώνεις και να δηλώνεις τη συμπαράστασή σου, σ’ έναν άδικο θάνατο και να προκαλείς τρόμο ή να απειλείς ανθρώπινες ζωές».
