Στο δημοτικό συμβούλιο της Γλυφάδας εισέβαλαν το βράδυ της Πέμπτης μέλη του φεμνιστικού τομέα του Ρουβίκωνα.
Τα μέλη του Ρουβίκωνα -άνδρες και γυναίκες- πέταξαν τρικάκια και αποχώρησαν. Σε κείμενο που ανάρτησαν στον ιστότοπο indymedia αναφέρουν ότι η εισβολή πραγματοποιήθηκε ως αντίδραση για τη διακοπή πριν από τρεις μήνες, επιμορφωτικού προγράμματος «για εκπαιδευτικούς γύρω από θέματα που άπτονται του σχολικού εκφοβισμού με εξειδικευμένη στόχευση».
Κάνουν επίσης αναφορά στην υπόθεση της Άννα Πήλιου, που, όπως γράφουν, «ως μαθήτρια έπεσε θύμα τρανσφοβικής βίας».
Το κείμενο καταλήγει με τις φράσεις: «Τίποτα να μην μείνει στο σκοτάδι, μηδενική ανοχή στην ομοφοβία, τον σεξισμό και την τρανφοβία».
Video από την παρέμβαση
Το κείμενο που αναρτήθηκε στο indymedia:
Ας ξεκινήσουμε με σκληρά δεδομένα: τα ελληνικά σχολεία του 2020 δεν είναι για όλα τα παιδιά: Το 97% ενηλίκων μεταξύ 18 και 24 ετών έχουν γίνει μάρτυρες εκφοβισμού ή βίαιης συμπεριφοράς απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ άτομο, και το 76% των ερωτηθέντων έχουν δεχτεί γενικά εκφοβιστικές συμπεριφορές. Τα οκτώ από τα δέκα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού που καταγράφονται σχετίζονται με τις διακρίσεις βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού και μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα του γνωστού σε όλους μας όρου «bullying». Αυτό έχει ως φυσικό επακόλουθο τα ήδη γενικόλογα μέτρα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού να είναι αναποτελεσματικά, χωρίς στόχευση και χωρίς να υπάρχει καμία διάθεση εξειδίκευσης ανάμεσα στα περιστατικά προς αντιμετώπιση. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τεράστιο κενό στην επιμόρφωση των στελεχών του: Αυτή τη στιγμή πλειάδα εκπαιδευτικών πανελλαδικά δεν είναι σε θέση να διακρίνει τι είναι και τι δεν είναι σχολικός εκφοβισμός, να κατανοήσει την αιτία του, να αποδεχτεί την διαφορετικότητα, να σταθεί δίπλα στο θύμα, να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει την μαθητική κοινότητα. Σε πολλά περιστατικά δυστυχώς, ο σχολικός εκφοβισμός συγκαλύπτεται ή ακόμα και ξεκινάει σε ορισμένες περιπτώσεις από εκπαιδευτικούς. Οι άνθρωποι που διδάσκουν παιδιά σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα, συντελούν με πολλούς τρόπους στη διαμόρφωση ενός σχολικού κλίματος, το οποίο είτε ενθαρρύνει, είτε αποτρέπει, είτε αποσιωπεί συνειδητά τον σχολικό εκφοβισμό.
Από την λεκτική βία, την κοινωνική απομόνωση, την απόρριψη, τη σεξουαλική παρενόχληση μέχρι τα εγκλήματα μίσους, όλα ξεκινούν από τα «αθώα πειράγματα» σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ή ατόμων που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα του βιολογικού τους φύλου με την ανοχή της κοινωνίας και της έλλειψης κατάρτισης των εκπαιδευτικών. Αναφέρουμε ενδεικτικά τρία παραδείγματα που πήραν δημοσιότητα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα που ή δεν δημοσιεύονται ή δεν καταγγέλλονται από φόβο και ντροπή. Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης οδηγήθηκε σε αυτοκτονία από συμφοιτητές του επειδή δεν ταίριαζε στα πρότυπα που έχει θέσει η πατριαρχία για το βιολογικό του φύλο, με την συνενοχή του διευθυντή της σχολής του. Ο Νικόλας Φιλίππου στην Αργυρούπολη αυτοκτόνησε στα δεκαπέντε του χρόνια εξαιτίας του εκφοβισμού που δεχόταν από συμμαθητές του για τους ίδιους λόγους. Η Άννα Πήλιου ως μαθήτρια έπεσε θύμα τρανσφοβικής βίας και απόπειρας δολοφονίας από τους συμμαθητές της λόγω της ταυτότητας φύλου της, με την συνενοχή του διευθυντή του σχολείου της. Στις 30 Ιανουαρίου 2020 στον Χολαργό θρησκόληπτοι μοίραζαν σε μαθητές γυμνασίου ανυπόγραφα φυλλάδια που έγραφαν ότι ένας ομοφυλόφιλος είναι προδότης και διαπράττει έγκλημα χειρότερο από φόνο, γεγονός που οι μαθητές φοβήθηκαν να το καταγγείλουν στους εκπαιδευτικούς επειδή εντός των σχολικών μονάδων υπάρχει ένα κλίμα γενικευμένης εχθρικότητας -ή στην καλύτερη- αδιαφορίας γύρω από τα ζητήματα αυτά.
Μέσα σε αυτό το γενικευμένο κλίμα που περιγράψαμε παραπάνω, ο Γιώργος Παπανικολάου, δήμαρχος Γλυφάδας, αποφάσισε πριν από τρείς μήνες, να διακόψει επιμορφωτικό πρόγραμμα για εκπαιδευτικούς γύρω από θέματα που άπτονται του σχολικού εκφοβισμού με εξειδικευμένη στόχευση. Συγκεκριμένα το πρόγραμμα είχε περιγραφή: «Το σχολείο που μας χωράει. Ευαισθητοποίηση και Ενδυνάμωση Εκπαιδευτικών στην πρόληψη των διακρίσεων και του αποκλεισμού με άξονα την ταυτότητα-έκφραση-χαρακτηριστικά φύλου και τον ερωτικό/σεξουαλικό προσανατολισμό». Το πρόγραμμα, που με εντολή δημάρχου διακόπηκε χωρίς καμία αιτιολόγηση, αφορούσε 17 εκπαιδευτικούς από τη Γλυφάδα και το Παλαιό Φάληρο που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον με εθελοντική συμμετοχή και εκτός σχολικού ωραρίου. Ο Παπανικολάου δεν θέλησε να κάνει τη θέση του σαφή, δηλώνοντας ότι «το θέμα είναι διαδικαστικό» και «ο δήμος δεν είναι αντίθετος», αλλά «πρέπει να κρατηθούν και κάποιες ισορροπίες». Σε ποιες ισορροπίες αναφέρεται στη δήλωσή του ο δήμαρχος θα εξηγηθεί παρακάτω.
Επειδή μας αρέσει να μελετάμε όσο πιο διεξοδικά μπορούμε, φροντίζουμε να παραθέτουμε κι ένα σύντομο βιογραφικό του ανθρώπου με τον οποίο ασχολούμαστε. Ο Γιώργος Παπανικολάου, ήταν πρώην ευρωβουλευτής με τη ΝΔ, ήταν για 5 χρόνια πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, είναι κουμπάρος του Κώστα Καραμανλή και σύζυγος της κόρης του Ισίδωρου Ντογιάκου, πρώην εισαγγελέα εφετών. Από το 2014 μέχρι σήμερα είναι τοποθετημένος από το δεξιό κομματικό σόι ως επικεφαλής του δήμου Γλυφάδας, και στο πλούσιο βιογραφικό του δεν λείπουν βεβαίως και τα σκάνδαλα. Έχει κατηγορηθεί ότι οργανώνει «δια περιφοράς» συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων, με άλλα λόγια συνεδριάσεις που γίνονται στα τηλέφωνα, στις οποίες λαμβάνονται αποφάσεις με υπογραφές δημοτικών συμβούλων που δεν ήταν ποτέ παρόντες σε αυτές. Πιο συγκεκριμένα έχουν γίνει 63 δημοτικά συμβούλια από το τηλέφωνο και έχουν ληφθεί 86 αποφάσεις με “μαϊμού” υπογραφές. Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, ο οποίος στοιχειοθέτησε αυτή την υπόθεση, εκτιμάται ότι οι πλαστές αποφάσεις αφορούσαν συμβάσεις έργων, προμηθειών, παροχής υπηρεσιών και προσλήψεων με οικονομικό αποτύπωμα πάνω από 10.000.000 ευρώ.
Μετά τη διακοπή του εκπαιδευτικού προγράμματος, το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις και ακολούθησαν οι παραιτήσεις της επιστημονικά υπεύθυνης του κέντρου πρόληψης Γλυφάδας και του προϊσταμένου του τμήματος εκπαίδευσης του ΟΚΑΝΑ. Επίσης έχουν καταγραφεί πληροφορίες στον Τύπο που ήθελαν τον δήμαρχο Γλυφάδας να πιέζει την κυβέρνηση για κατάθεση τροπολογίας που θα ακυρώνει κάθε εις βάρος του νομική ενέργεια, γεγονός που έγινε χωρίς πολλά πολλά. Αυτός ο τύπος λοιπόν, κρίνει και αποφασίζει τι είναι καλό και τι δεν είναι για την εκπαιδευτική κοινότητα. Τα σκάνδαλα, οι λαμογιές και τα φαγοπότια μεταξύ των ημετέρων δεν μας εκπλήσσουν, μιλάμε για το κράτος και τους μηχανισμούς του και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Όμως, η βίαιη παρέμβαση της εκκλησίας που βρίσκει υποτακτικούς σε θέσεις πολιτικής εξουσίας και επιβάλει την μισαλλόδοξη ατζέντα της, είναι κάτι πιο βαθύ από την πολιτική διαφθορά και διαπλοκή. Είναι επιβολή της μισαλλοδοξίας και του μίσους στις μικροκοινωνίες των σύγχρονων σχολείων, και λόγω της παντελούς άγνοιας και αδιαφορίας των φορέων της μάθησης, αυτή η ατζέντα βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να ριζώσει. Χαρακτηριστική και πολύ ενδεικτική των αντανακλαστικών που έχει ευρύτερα η κοινωνία για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, είναι η επιστολή υποστήριξης των δημοτών Γλυφάδας προς τον αγαπημένο τους δήμαρχο. Αναφέρουν κυνικά ότι “πολύ καλά έπραξε ο δήμαρχος και διέκοψε το πρόγραμμα, ότι ναι μεν δε θέλουμε εκφοβισμό στα σχολεία που στέλνουμε τα παιδιά μας, αλλά όχι και να προπαγανδίζονται οι αντιεπιστημονικές θέσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.”
Μια τρανή απόδειξη του πώς η ελληνική οικογένεια κατά παράδοση δεν προετοιμάζει τους μελλοντικούς μαθητές για την ένταξη τους στην σχολική κοινωνία, σε συνδυασμό με την απουσία κατάρτισης των εκπαιδευτικών, την καθοδηγούμενη γνώση ευρύτερα, το αναχρονιστικό πρόγραμμα σπουδών, το δόγμα της πειθαρχίας και της ομοιομορφίας που προάγεται εντός των σχολικών μονάδων. Αντί να υπάρχει μάθημα σεξουαλικής αγωγής σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, περιθωριοποιούνται παιδιά που έχουν ζητήσει απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών. Στο παρελθόν έχει γραφτεί βιβλίο που εκδόθηκε και παραδόθηκε στο υπουργείο παιδείας έτοιμο, αλλά δεν έφτασε ποτέ στις σχολικές αίθουσες μετά από φασιστική απαγόρευση εκκλησιαστικών κύκλων που μίλησε για «ντροπή, αναισχυντία (…), εισαγωγή στα σχολεία μας μιας αισχρής -ανήθικης- συμπεριφοράς των μαθητών, που θα λερώσει αθώες και ανύποπτες παιδικές ψυχές με μαγαρισιές». Η εκκλησία φαίνεται να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και σε αυτή την περίπτωση της διακοπής του προγράμματος, η είδηση περνάει στα ψιλά με ευθύνη των media και η κοινωνία σιωπά, επομένως αυτές είναι μάλλον και οι ισορροπίες στις οποίες αναφέρθηκε το κομματικό τσιράκι, Γιώργος Παπανικολάου, όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για την απόφαση του αυτή.
Το δημοτικό συμβούλιο είναι το όργανο λήψης αποφάσεων σε ένα δήμο, τα μέλη, ο πρόεδρος και ο επικεφαλής του Δήμου είναι αυτοί που ευθύνονται για το κάθε τι που συμβαίνει στον Δήμο, είναι υπεύθυνοι για την διακοπή του προγράμματος επιμόρφωσης εκπαιδευτικών για θέματα ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, και αυτόματα θεωρούνται συνυπεύθυνοι ή πιο σωστά συνένοχοι στην σκοταδιστική στροφή της κοινωνίας και της μηδενικής ανοχής στην διαφορετικότητα. Θεωρούνται αυτόματα συνένοχοι για τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού από εδώ και στο εξής γιατί πολύ απλά σαμποτάρουν θεσμικά κι από θέση εξουσίας, κάθε προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να υποδείξουμε στο δήμαρχο «να κάνει καλύτερα τη δουλειά του» ή να «διαμαρτυρηθούμε», ήρθαμε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι η ισότιμη μεταχείριση όλων των μαθητών δεν είναι υποκειμενικό ζήτημα αποδοχής, δεν είναι θέμα δυνατότητας κατανόησης, δεν είναι θέμα ατομικής οπτικής, δεν είναι θέμα γούστου, είναι ζήτημα θεμελιωδών δικαιωμάτων τα οποία υπερασπιζόμαστε παρεμβαίνοντας όπου και όσο μπορούμε. Ήρθαμε εδώ για να γνωρίζετε ότι τελικά τίποτα δεν περνάει στα ψιλά, όποιος ψάχνει βρίσκει κι εμείς έχουμε τα μάτια μας πάνω σας.
ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ, ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ
Φεμινιστικός τομέας Ρουβίκωνα
