Μέλη της αναρχικής ομάδας βρέθηκαν στο γραφείο της διοικήτριας και όπως αναφέρουν σε κείμενό τους στο indymedia, με το οποίο κάνουν γνωστή την «παρέμβασή» τους, όλα έγιναν εξαιτίας του εργατικού ατυχήματος που είχε γίνει στο νοσοκομείο πριν από 15 μέρες.
Το κείμενο που αναρτήθηκε στο indymedia
ΓΝΑ “Ο Ευαγγελισμός” 4/12/2019, δύο παράλληλα σύμπαντα συνεχίζουν την φαινομενικά ατέρμονη ρουτίνα τους. Σκάει ένας σωλήνας που μεταφέρει λίτρα καυτού λαδιού. Δύο παράλληλα σύμπαντα συνεχίζουν την φαινομενικά ατέρμονη ρουτίνα τους. Δύο ιδιαίτερα, βέβαια, σύμπαντα. Πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουν περιγράψει οι αστροφυσικοί, όπου η κάθε οντότητα, ο κάθε ένας από έμας ανήκει αποκλειστικά είτε στο ένα είτε στο άλλο. Και το κάθε ένα από αυτά επηρεάζει άμεσα τα δεδομένα και τις συνθήκες διαβίωσης του άλλου. Το ένα σύμπαν έχει ιδανική θερμοκρασία και υγρασία, ωραία αισθητική με πίνακες ζωγραφικής και φρεσκοβαμμένους τοίχους, άπλα, ηρεμία, έννομη ανομία, ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Έχει θέα στον Λυκαβητό και στο λεκανοπέδιο. Έχει παχυλούς μισθούς κάποιων χιλιάδων ευρώ, τροφαντές μαύρες τσέπες από “δωράκια” μεγαλοεργολάβων και κολοσσών κατασκευής υγειονομικού υλικού και φαρμάκων. Έχει στενούς πολιτικούς βαθμούς συγγένειας με κάθε κόμμα και λοιπούς φορείς εξουσίας του πολυσύμπαντος. Άλλωστε για αυτό υπάρχει, για να φέρει εις πέρας τα σχέδιά του. Το άλλο έχει θόρυβο, έως και 42 βαθμούς κελσίου, ακραία υγρασία. Έχει θέα τεράστιους ασυντήρητους σωλήνες που μεταφέρουν καυτά και εύλεκτα υλικά. Έχει βαρέα και ανθυγιεινή εργασία που δεν πληρώνεται για τέτοια. Έχει καθημερινή οικονομική ομηρία από τον εργολάβο-ιδιώτη-αφεντικό που έχει σύμπραξη με το δημόσιο νοσοκομείο για να κάνει τη μπίζνα του. Έχει ξύλο και τρομοκρατία. Έχει χιλίαδες ανθρώπων να στοιβάζονται στην “καλύτερη περίπτωση” σε ράντζα στους διαδρόμους ή αλλιώς όρθιοι, αναμένοντας κατά μέσο όρο 7 ώρες μέχρι να ολοκληρωθεί ο απαραίτητος ιατρικός έλεγχος, ακόμη και για να γίνουν κρίσιμες εξετάσεις για προβλήματα υγείας που απειλούν άμεσα τη ζωή τους και αν τελικά χρειασθούν νοσηλεία και πάλι στοιβάζονται σε ράντζα 8-8 μέσα στα δωμάτια και στο διάδρομο όπως όπως. Πού να περισσέψει χώρος για αξιοπρέπεια, για ιδιωτικότητα. Ούτε τα διαχωριστικά κουρτινάκια δεν επαρκούν.
Δεν χρειάζεται να πούμε αναλυτικά για την μεθοδευμένη υποβάθμιση, για τις εγκληματικές ελλείψεις στα υλικά, στα φάρμακα, στο προσωπικό, για τις διπλοβάρδιες και τα ανύπαρκτα ρεπό των εργαζομένων που ριψοκινδυνεύουν μετά από κάθε εφημερεία-χρονομαραθώνιο τόσο τη δική τους υγεία, όσο και των ασθενών τους. Όλοι έχει χρειασθεί να τα ζήσουμε.
Σκάει, λοιπόν, ένας σωλήνας που μεταφέρει λίτρα καυτού λαδιού από το μηχανοστάσιο στα στεγνωτήρια των πλυντηρίων στα υπόγεια του νοσοκομείου, όπου δουλεύουν δεκάδες εργαζόμενες-οι για πενταροδεκάρες. Από καθαρή τύχη, ευτυχώς, δεν θρηνούμε έναν ακόμη εργαζόμενο-η σακατεμένο ή νεκρό. Όχι ότι δεν υπήρξαν φυσικά άμεσες συνέπειες στην υγεία κάποιων εργαζομένων από τις αναθυμιάσεις, που κατέληξαν στα ΤΕΠ του νοσοκομείου για να τους προσφερθούν πρώτες βοήθειες και οξυγονοθεραπεία. Οι αναθυμιάσεις έφθασαν επίσης, στους αμέσως πιο πάνω ορόφους επιβαρύνοντας την υγεία εκατοντάδων νοσηλευόμενων ασθενών και δυσχεραίνοντας τις συνθήκες εργασίας του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού. Σίγουρα, όμως, δεν έφθασαν στον 11ο όροφο, όπου βρίσκεται η γραφειάρα της διοικήτριας, μία από τους βασικούς υπεύθυνους του γεγονότος. Το σωματείο εργαζομένων έβγαλε μία καταγγελτική ανακοίνωση, στην οποία παρέθεσε και τα δίκαια αιτήματά του. Όπως άλλωστε έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν καταγγέλοντας την κεντρική πολιτική υποχρηματοδότησης και σταδιακής εμπορευματοποίησης της δημόσιας υγείας, εργασιακού μεσαίωνα, αλλά και συγκεκριμένα επισημαίνοντας την επικύνδυνη υποστελέχωση της τεχνικής υπηρεσίας, το ασυντήρητο δίκτυο και το ελλειπές σύστημα εξαερισμού και ψύξης στον χώρο των πλυντηρίων. Έγινε ο σχετικός ντόρος των ολίγων ωρών στα ΜΜΕ.
Πιθανότατα θα αντικατασταθεί σύντομα η νυν διοικήτρια κ. Παναγιώτα-Γκουλάκη Μητσάκη για τα μάτια του κόσμου και για μικροπολιτικούς συσχετισμούς (καθώς τυγχάνει ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-αναθρεμμένη, αν και το 2013 ο μπουμπούκος επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ την διόρισε αναπληρώτρια διοικήτρια της Πολυκλινικής Αθηνών) από κάποιον άλλον άξιο εντολοδόχο του Υπουργείου Υγείας. Και έπεσαν τίτλοι τέλους. Το ζήτημα θεωρείται λήξαν μέχρι το επόμενο εργατικό ατύχημα. Κανένα πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Καμία συνθήκη δεν βελτιώθηκε.
19/12/2019, Πολιτική παρέμβαση της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας στο γραφείο της διοικήτριας, γιατί το ζήτημα δεν έχει λήξει, γιατί οι ζωές μας έχουν αξία, γιατί εμείς κινούμε με τον ιδρώτα και τις γνώσεις μας αυτήν τη μηχανή που παράγει κέρδη για τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες και τους ρουφιάνους τους. Για το σύστημα και το κράτος έχει συνέχεια, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τα εναλλασσόμενα πρόσωπα που το εκφράζουν κάθε φορά, αλλά έχει συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα, δεν είναι κάτι άυλο και άπιαστο. Είναι προσεγγίσιμο και τρωτό. Δεν εθελοτυφλούμε φυσικά ότι μία πολιτική παρέμβαση από μόνη της, συγκεκριμένων κιόλας αριθμητικά ανθρώπων, μπορεί να φέρνει εύκολα ή άμεσα αποτελέσματα. Οι συνεχείς, όμως, και πολύ περισσότερο οι μαζικές και οργανωμένες πολιτικές παρεμβάσεις μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα και με ελάχιστο ζυγοσταθμικά κόστος. Γιατί πάντα υπάρχει κόστος ή ρίσκο όταν αγωνίζεσαι. Το μέγεθός του, όμως, είναι σχετικό και άκρως υποθετικό, αβέβαιο. Ενώ το κόστος όταν δεν αγωνίζεσαι είναι βέβαιο, έχει πλήρως μετρήσιμο μέγεθος και το βιώνεις στο πετσί σου καθημερινά.Ραντεβού στους αγώνες που έχουμε να οργανώσουμε μαζί οι από τα κάτω …
ΥΓ. Ο υπουργός της καρδιάς μας, ο μόνος υπουργός που έχει παραδεχθεί δημόσια τη δυναμική της πολιτικής μας δράσης λέγοντας «Σε απάντηση αυτών, ανακοινώνω νέο ογκολογικό, ακτινοθεραπευτικό νοσοκομείο εντός του νοσοκομείου Σωτηρία” δεν βλέπει των ώρα να εφαρμόσει τα νεοφιλελεύθερα σχέδια περεταίρω ιδιωτικοποίησης των δημόσιων νοσοκομείων επεκτείνοντας τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, παραχορώντας ακόμη και ολόκληρες καινούργιες πτέρυγες νοσοκομείων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές (βλ. ΠΓΝΙ). Αυτοί που εξυμνούν την ελεύθερη αγορά και την επιχειρηματικότητα, αντιμετωπίζουν τα δημόσια νοσοκομεία σαν να είναι το τσιφλίκι τους, χαρίζοντάς τα σαν λάφυρα πολέμου στους ιδιώτες. Πρόκειται για μία “επένδυση-ληστεία” με μηδενικό επιχειρηματικό ρίσκο, καθώς έχει έτοιμη πελατεία κάποιων εκατομμυρίων ανθρώπων και με μηδενικό απαιτούμενο αρχικό κεφάλαιο, καθώς οι εγκαταστάσεις είναι έτοιμες και τις έχουμε πληρώσει όλοι εμείς. Ήδη πήρε τα πρώτα ηχηρά μηνύματα από τους εργαζομένους στα νοσοκομεία.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
