Παρέμβαση στα γραφεία της ΣΤΑΣΥ πραγματοποίησαν στην Ομόνοια το μεσημέρι της Παρασκευής μέλη του Ρουβίκωνα.
Περίπου 10 άτομα εισήλθαν στα γραφεία από την είσοδο στα γραφεία, πετώντας τρικάκια και μαύρες μπογιές.
Η ανακοίνωση του Ρουβίκωνα
Ακόμα ένας νεκρός στα εργασιακά κάτεργα
Ο Πέτρος Γιάμαλης, 41 ετών, εργαζόμενος της ΣΤΑ.ΣΥ ΑΕ σκοτώθηκε μετά από εκτροχιασμό μηχανήματος συντήρησης συρμών τα ξημερώματα της Τρίτης 16/11/2021. Το μηχάνημα διένυσε χωρίς φρένα 15 χιλιόμετρα στη γραμμή 1 του ΗΣΑΠ «Πειραιάς-Κηφισιά», αναγκάζοντας έτσι πέντε εργάτες να πηδήξουν με αποτέλεσμα ένας να σκοτωθεί και δύο να τραυματιστούν σοβαρά. Ο νεκρός και ο ένας από τους δύο τραυματίες ήταν εργαζόμενοι στη ΣΤΑΣΥ και ο άλλος τραυματίας υπάλληλος στην εταιρεία Schweerbau GMBH & CO KG. Η Γερμανική Schweerbau είναι η ανάδοχος εταιρία που ανέλαβε το έργο συντήρησης των σιδηροτροχιών των γραμμών 1, 2, 3 και τραμ στα μέσα σταθερής τροχιάς για λογαριασμό της ΣΤΑΣΥ. Το μηχάνημα λείανσης που έμεινε χωρίς φρένα ανήκει στην εν λόγω εταιρεία η οποία είναι υποτίθεται υπεύθυνη για τον έλεγχο και την σωστή συντήρηση του.
Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι ούτε η τελευταία.
Μάθαμε από καταγγελία εργαζομένων στις σταθερές συγκοινωνίες ότι η ίδια μηχανή είχε εκτροχιαστεί λίγους μήνες πριν. Συγκεκριμένα δια στόματος Σ. Ρεβύθη, προέδρου των εργαζομένων του ΗΣΑΠ, είχε σημειωθεί ξανά εκτροχιασμός στις 22 Αυγούστου στον σταθμό Βικτώρια του ηλεκτρικού κάτι που είχε σκοπίμως αποσιωπηθεί από τη ΣΤΑΣΥ. Μάθαμε ότι μία ημέρα πριν από τον θάνατο του Πέτρου Γιάμαλη ένας ακόμα συρμός λείανσης ακινητοποιήθηκε από βλάβη. Με λίγα λόγια τα μηχανήματα της εργολαβικής εταιρείας δεν ελέγχονταν, με αποτέλεσμα σοβαρά κενά στην ασφάλεια και τη συντήρηση τους, όλα γνωστά στη διοίκηση της ΣΤΑ.ΣΥ η οποία δεν είχε λάβει κανένα ουσιαστικό μέτρο –ως όφειλε- για την ασφάλεια και τη ζωή των ανθρώπων που δούλευαν στις εργασίες.
Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμα και το μοτίβο με τα «ατυχήματα» είναι επαναλαμβανόμενο.
Οι κυβερνήσεις διαχρονικά υποβαθμίζουν τις αστικές συγκοινωνίες εν γένει, με μειώσεις προσωπικού, στέρηση χρηματοδότησης και ανεπάρκεια στην υλικοτεχνική υποδομή. Η έμμεση ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ είχε ήδη ξεκινήσει από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και συνεχίστηκε με την επόμενη κυβέρνηση. Η σκοπούμενη απαξίωση των δημοσίων αγαθών φέρνει την εργολαβοποίηση και την παραχώρηση ολόκληρων έργων σε αναδόχους, τα οποία έργα στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσαν να εκτελούνται από υπαλλήλους της ΣΤΑΣΥ -όπως προκρίνουν και οι ίδιοι-, με μηχανήματα που θα ανήκαν στη ΣΤΑ.ΣΥ εάν είχε την απαιτούμενη χρηματοδότηση για να τα αγοράσει. Αντι γι’αυτό εμφανίστηκε το 2019 η εργολάβος εταιρία Schweerbau χωρίς άλλες συμμετέχουσες υποψήφιες εταιρίες στον διαγωνισμό, και ανέλαβε το έργο με τίμημα μικρότερο από αυτό που θα κόστιζε μια επένδυση του κράτους σε μηχανήματα σωστά συντηρημένα. Η ανάδοχος δεν είχε κάνει συντήρηση στα μηχανήματά της όπως αποδεικνύεται και από άλλες καταγγελίες, πιθανότατα να μην ειχαν καν τις απαιτούμενες προδιαγραφές λειτουργίας και η ΣΤΑ.ΣΥ έστελνε υπαλλήλους της ως πρόβατα στη σφαγή χωρις έλεγχο, χωρίς να τηρούνται τα μέτρα προστασίας για τη ζωή και την ασφάλεια της υγείας τους. Λίγες μέρες μετά την είδηση του θανάτου του Π.Γιάμαλη το ΔΣ της ΣΤΑ.ΣΥ έσπευσε να ρίξει την αποκλειστική ευθύνη του «δυστυχήματος» στον εργολάβο λέγοντας ότι «η συντήρηση των μηχανημάτων είναι αποκλειστικά και μόνο αρμοδιότητα της αναδόχου εταιρείας, η οποία προσκόμισε τα απαιτούμενα πιστοποιητικά για την εκτέλεση του έργου» και ζήτησε να σταματήσουν τα έργα μέχρι να τελειώσει η έρευνα για το περιστατικό.
Κανείς δεν θα κρυφτεί από τις ευθύνες του. Πριν 20 περίπου ημέρες πέντε άνθρωποι πήδηξαν από ένα συρμό με ανεξέλεγκτη ταχύτητα στο κενό για να γλυτώσουν μια σίγουρα θανάσιμη σύγκρουση. Θα μπορούσαν να έχουν σκοτωθεί όλοι. Θα μπορούσε όμως να μην έχει σκοτωθεί κανείς εάν τα μηχανήματα είχαν ελεγχθεί όπως πρέπει. Και φυσικά η διοίκηση της ΣΤΑ.ΣΥ έχει ευθύνη που το μηχάνημα λείανσης είχε πρόβλημα από παλιά και δεν είχε γίνει τίποτα για να αποκατασταθεί. Εχει ευθύνη για τους εργαζόμενους που στέλνει για δουλειά, όπως έχουμε δεί σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, χωρίς πιστοποιήσεις, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς ειδικό εξοπλισμό, χωρίς μέτρα ασφαλείας, χωρίς έλεγχο στον εξοπλισμό και τις υποδομές. Στέλνει ανθρώπους στις βάρδιες του θανάτου να δουλέψουν συνεχόμενα και χωρίς ξεκούραση με εξευτελιστικά μεροκάματα. Η διοίκηση έχει εγκληματική ευθύνη την οποία επιχειρεί να πετάξει από πάνω της με τυπικές ανακοινώσεις κατά της αναδόχου. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά έχουν εγκληματική ευθύνη έχοντας στρώσει το έδαφος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών και την παράδοσή τους σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για την κοινωνία, αγαθά όπως είναι οι συγκοινωνίες, το νερό και το ρεύμα είναι και θα έπρεπε να παραμείνουν αδιαπραγμάτευτα δημόσια. Για τα κράτη και το κεφάλαιο είναι εμπορεύματα προς «αξιοποίηση», είναι προνομιακό πεδίο για ξεπούλημα και κερδοφορία. Εμείς οι εργαζόμενοι/ες είμαστε νούμερα και στατιστικές, είμαστε αναλώσιμοι/ες. Στον κόσμο της εργασιακής εκμετάλλευσης δεν περνάει ουτε μέρα χωρίς νεκρούς/ές ή σακατεμένους/μένες εργάτες/τριες και κάθε ένας θάνατος, κάθε τραυματισμός έχει πρόσημο ταξικό. Κάποια από τα περιστατικά δημοσιεύονται, κάποια άλλα «πιο ελαφριά» δεν τα μαθαίνουμε ποτέ. Οι νεκροί/ές της τάξης μας προέρχονται από κάθε εργασιακό κλάδο. Καθαριστές, διανομείς, οικοδόμοι, εναερίτες, λιμενεργάτες, οδηγοί φορτηγών, εργάτες στα ορυχεία, χειριστές μηχανημάτων και τόσοι άλλοι που φεύγουν για δουλειά και δεν γυρνούν στα σπίτια τους ξανά. Οι κύριοι υπεύθυνοι των δολοφονιών πετούν το μπαλάκι των κατηγοριών ο ένας στον άλλον, δεν τιμωρούνται, στα εργασιακά κάτεργα δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, ενώ οι απεργίες και οι εργατικές διεκδικήσεις ποινικοποιούνται και πλέον στοχοποιούνται με νόμο που ψήφισε η τωρινή κυβέρνηση.
Να μην επιτρέψουμε άλλους νεκρούς.
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΕΚΡΟ ΕΡΓΑΤΗ/ΤΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
