Mε κομμένη την ανάσα άκουγαν δικαστές και ακροατήριο τον πατέρα της μικρής Άννυ να περιγράφει με απίστευτη ψυχρότητα και με λεπτομέρειες που δύσκολα μπορεί ν’ αντέξει ο ανθρώπινος νους, τον τεμαχισμό του ίδιου του παιδιού του, που διήρκεσε τρεις ολόκληρες ημέρες. Από τη Μεγάλη Παρασκευή έως την Κυριακή του Πάσχα του 2015, ο Στάνισλαβ Μπακαρτζίεβ, γνωστός ως Σάββας διαμέλιζε στο διαμέρισμα της Μιχ. Βόδα το ίδιο του το παιδί, καθ’ υπόδειξη του συγκατηγορούμενού του, Νικολάι. Και το μόνο άλλοθι που βρήκε να αναζητήσει για την τόση φρικαλεότητα ο πατέρας της μικρής Άννυ, ήταν το γεγονός ότι έκανε χρήση ναρκωτικών.
Ο κατηγορούμενος κυνικά ομολόγησε τον τεμαχισμό, αρνούμενος όμως ότι έβρασε τα μέλη του παιδιού, λέγοντας ότι τα ανακάτεψε με μαγειρεμένο φαγητό και τα πέταξε στα σκουπίδια. «Δεν έχω βράσει τίποτα. Ο Νικολάι έφερνε τάπερ με φαγητά και είχα πει ότι αυτό το φαγητό έχει χαλάσει και το ανακάτεψα με τα κομμάτια του παιδιού» .
Όλα έγιναν, όπως ισχυρίστηκε ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με όσα τον είχε συμβουλεύσει ο Νικολάι ο οποίος τον παρότρυνε να εξαφανίσει το πτώμα γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τον θεωρούσαν υπεύθυνο για τον θάνατο της Άννυ αφού ήταν ναρκομανής. Ωστόσο , ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως ο Νικολάι «δεν συμμετείχε στον τεμαχισμό του παιδιού».
Ο Σάββας με περίσσιο θράσος τόλμησε να πει πως αγαπούσε το παιδί το οποίο βρήκε νεκρό δίπλα του στο κρεβάτι και πως η μικρή πέθανε από παθολογικά αιτία χωρίς να μπορεί να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. «Τι κρατήσατε από το παιδί που λέτε ότι αγαπούσατε;» διερωτήθηκε από μέλος του δικαστηρίου για να απαντήσει «έχω κρατήσει όλα της τα ρούχα . Είναι δυο μεγάλες σακούλες».
Όλα ξεκίνησαν το πρωί της Μ. Πέμπτης του 2015. «Ξύπνησα λίγο πριν τις 10 το πρωί. Η μικρή κοιμόταν δίπλα μου και μου έκανε εντύπωση γιατί ξύπναγε νωρίτερα και έπαιζε με το τηλεκοντρόλ για να με ξυπνήσει. Την κοίταξα, σηκώθηκα και κοίταξα τον σφυγμό της, τα χείλη της ήταν μπλε μελανά και τα χέρια της ήταν σε ακαμψία. Προσπάθησα να τη σηκώσω αλλά ήταν πολύ βαριά. Έπαθα σοκ βγήκα από το δωμάτιο. Ο Νιλολάι ήταν στον διάδρομο και μου είπε “τι γίνεται;”. Μπήκε στο δωμάτιο και αυτός για να διαπιστώσει το ίδιο . Έχουμε καταλάβει και οι δυο πως το παιδί έχει πεθάνει . Και τότε άρχισα να κλαίω επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε γίνει. Την είχα βάλει να κοιμηθεί και τη βρήκα νεκρή . Ο Νικολάι μου είπε ότι δεν φταίω εγώ και τότε μου αποκάλυψε πως η μικρή είχε πρόβλημα με την κοιλιά της, του το είχε πει λίγες ημέρες νωρίτερα, αλλά δεν μου το είπε για να μην ανησυχήσω. Όταν έπεσα για ύπνο το παιδί ήταν ζωντανό.» (….)
Πρόεδρος: «Είχατε κάνει χρήση πριν κοιμηθείτε;»
Κατηγορούμενος: «Ναι, το απόγευμα κατά τις 17.00-18.00, πήρα δύο με τρία γραμμάρια.»
Πρόεδρος : «Τι πιστεύετε, ποια ήταν η αιτία του θανάτου;»
Κατηγορούμενος: «Δεν μπορώ να πω, δεν ξέρω και μέχρι σήμερα δεν μπορώ να το εξηγήσω.»
Ο κατηγορούμενος είπε πως αμέσως μετά έκανε χρήση μεγάλης ποσότητας ηρωίνης. «Δεν θυμάμαι, τέσσερα ή και περισσότερα γραμμάρια ηρωίνης. Τρεις ή τέσσερις φορές μέχρι λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι. Ο Νικολάι μου είπε ότι δεν φταίω εγώ αλλά το παιδί κάτι είχε… Δεν έκανα τίποτα, δεν ήξερα πού βρισκόμουν. Το σκέπασα με ένα πάπλωμα. Το άφησα εκεί και πολλές ώρες, μπορεί 20-16 ώρες δεν ξέρω. (…) Ο Νικολάι μου είπε πως εγώ είχα την ευθύνη γιατί είμαι ναρκομανής και πρέπει να εξαφανίσω το παιδί . Είχα πάρει μεγάλη δόση ναρκωτικών ήμουν σοκαρισμένος δεν είναι λίγο να δεις το παιδί σου νεκρό.
Πρόεδρος: «Αφού είδατε ότι η Άννυ απεβίωσε γιατί δεν φωνάξατε κάποιο γιατρό;»
Κατηγορούμενος: «Είχα πάθει σοκ. Πήρα αμέσως ναρκωτικά πολλές μεγάλες ποσότητες. Δε θυμάμαι μπορεί τέσσερα γραμμάρια και περισσότερα ίσως…»
Πρόεδρος: «Από το πρωί μέχρι τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας μιλήσατε με κάποιον άλλο.»
Κατηγορούμενος: «Όχι, μόνο με τον Νικολάι. Ήρθε για να πάρει τα ρούχα του για να πάει να τα πλύνει η μητέρα του. Με ρώτησε τι έχει γίνει με το παιδί και αν έχω κάνει αυτό που μου είπε.»
Πρόεδρος: «Δηλαδή;»
Κατηγορούμενος: «Να το τεμαχίσω.»
Πρόεδρος: «Ο Νικολάι σας το είπε αυτό;»
Κατηγορούμενος: «Ναι, πριν φύγει μου είπε να το τεμαχίσω γιατί έχω όλη την ευθύνη αφού είμαι ναρκομανής. Εκείνο το βράδυ δεν μπήκε μέσα ο Νικολάι»
Πρόεδρος: «Όταν του είπατε πως δεν το έχετε τεμαχίσει τι σας είπε;»
Κατηγορούμενος: «Πως πρέπει να απαλλαγώ από το πτώμα.»
Πρόεδρος: «Γιατί έπρεπε να το τεμαχίσετε και να μην πάρετε το παιδί και να το πάτε σε μια τοποθεσία;»
Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω. Είχα πάρει πολλά ναρκωτικά και δεν ήξερα τι κάνω.»
Πρόεδρος: «Τι ώρα ξεκίνησε ο τεμαχισμός;»
Κατηγορούμενος: «Δεν θυμάμαι την ώρα. Κάπου μέσα στην νύχτα άρχισα Μ. Παρασκευή προς Μ. Σάββατο.»
Πρόεδρος: «Μπορείτε να περιγράψετε τη διαδικασία;»
Κατηγορούμενος: «Όχι.»
Πρόεδρος: «Είπατε πως θα μιλήσετε.»
Κατηγορούμενος: «Όχι, γιατί εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Αυτά που έχω κάνει δεν μπορώ να τα χωνέψω. Για να είμαστε ακριβής δεν έχω βράσει το παιδί έτσι όπως λέγεται. Δεν υπήρχε τρόπος να γίνει αυτό στο σπίτι. Μόνο ο τεμαχισμός.»
Πρόεδρος: «Υπήρχε ηλεκτρική κουζίνα;»
Κατηγορούμενος: «Όχι.»
Πρόεδρος: «Κατσαρόλα;»
Κατηγορούμενος: «Ναι σε αυτή την κατσαρόλα έμπαιναν τέσσερις φτερούγες κοτόπουλου για το σκυλάκι. Δεν μαγειρεύαμε.»
Πρόεδρος: «Αρνείστε να μας πείτε τις λεπτομέρειες του τεμαχισμού του παιδιού;»
Κατηγορούμενος: «Δεν μπορώ… Νόμιζα ότι μπορώ.»
Πρόεδρος: «Είναι όλα γνωστά πλέον, έχουν γραφτεί στο βούλευμα.»
Κατηγορούμενος: «Δεν είναι κάτι κανονικό.»
Πρόεδρος: «Ντρέπεστε;»
Κατηγορούμενος: «Αισθάνομαι άσχημα. Δεν θέλω.»
Πρόεδρος: Πότε ξεκινήσατε και πότε ολοκληρώσατε τη διαδικασία ;
Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω, χρειάστηκαν 2-3 μέρες . Από εκείνη τη ώρα μέχρι τις 12 του μηνός. Από τα ξημερώματα της Μ. Παρασκευής μέχρι το βράδυ του Πάσχα.»
Πρόεδρος: «Ο τεμαχισμός πού έγινε;»
Κατηγορούμενος: «Στο χολ του σπιτιού.»
Πρόεδρος: «Όλες τις μέρες;»
Κατηγορούμενος: «Ναι. Δεν ήμουν καλά, δεν ήμουν ο εαυτός μου.»
Πρόεδρος: «Το παιδί το τοποθετήσατε σε κάποιο σταθερό αντικείμενο;»
Κατηγορούμενος: «Όχι, πάνω στο πάτωμα.»
Πρόεδρος: «Ολοκληρώθηκε με μαχαίρι ή με κάποιο πριόνι;»
Κατηγορούμενος: «Δεν είχαμε πριόνι, με ένα μικρό μαχαίρι.»
Πρόεδρος: «Με το μαχαίρι σπάσανε τα κόκαλα;»
Κατηγορούμενος: «Δεν θέλω να πω.»
Πρόεδρος: «Θέλω να μας πείτε το γενικό περίγραμμα;»
Κατηγορούμενος: «Δεν μπορώ να πω.»
Πρόεδρος: «Το μαχαίρι ήταν πριονωτό;»
Κατηγορούμενος: «Όχι ήταν κανονική η λάμα.»
Πρόεδρος:«Έχετε πει πως το αίμα πεταγόταν στο ταβάνι γιατί προσπαθούσατε να ξεκολλήσετε τα κόκαλα…»
Κατηγορούμενος: «Πεταγόταν αλλά όχι στο ταβάνι . Στους τοίχους από το οστό που έσπασε πετάχτηκαν 2-3 σταγόνες στον τοίχο.»
Πρόεδρος: «Το παιδί το τεμαχίσατε σε όρθια θέση ή σε οριζόντια;»
Κατηγορούμενος: «Δεν θυμάμαι τέτοιες λεπτομέρειες.»
Πρόεδρος: «Λεπτομέρειες είναι αυτές; Πώς δεν το θυμάστε αυτό το πράγμα εδώ στην ανάκριση έχετε πει όλες τις λεπτομέρειες;»
Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον τεμαχισμό. Δεν θυμάμαι…»
Πρόεδρος: «Δεν θυμάστε τον τεμαχισμό που διήρκεσε 3 μέρες;»
Κατηγορούμενος: «Δεν ήμουν καλά. Δεν θα το έκανε αν ήμουν. Ήταν ξαπλωμένο… Το κόκαλο έσπασε στα δυο και από εκεί πετάχτηκαν αυτές οι σταγόνες.»
Πρόεδρος: «Αν ήταν ξαπλωμένο είχε το αίμα ανοδική πορεία. Σε ποιο σημείο του χολ έγινε οι τεμαχισμός;»
Κατηγορούμενος: «Δεν κοίταζα το αίμα δεν το σκεφτόμουν καν. Το μετακινούσα παντού .»
Πρόεδρος: «Η Άννυ τι ύψος είχε;»
Κατηγορούμενος: «Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι.»
Πρόεδρος: «Κατά τη διάρκεια του τεμαχισμού κάνατε χρήση ναρκωτικών;»
Κατηγορούμενος: «Ναι και πολύ. Πήρα από το Πεδίον του Άρεως και ο Νικολάι μου έφερνε ναρκωτικά το βράδυ.»
Πρόεδρος: «Πού βρήκατε τα χρήματα;»
Κατηγορούμενος: «Πούλησα το τάμπλετ της μικρής.»
Πρόεδρος: «Κατά τη διάρκεια του τεμαχισμού σας επισκέφτηκε κανείς;»
Κατηγορούμενος: «Μόνο ο Νικολάι . Ερχόταν κάθε βράδυ.»
Πρόεδρος: «Είχε δει ο Νικολάι το διαμελισμένο σώμα;»
Κατηγορούμενος: «Όχι δεν νομίζω… Αλλά εκεί ήταν.»
Ο κατηγορούμενος ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για τον τεμαχισμό του παιδιού, λέγοντας πως ο Νικολάι τον βοήθησε μόνο στον καθαρισμό του σπιτιού και πέταξε δύο σακούλες με μέλη του παιδιού. Διευκρίνισε δε πως ο ίδιος δεν έθαψε κανένα μέλος του παιδιού αλλά δεν μπορεί να πει το ίδιο και για τον Νικολάι καθώς δεν το γνωρίζει.
«Μου είπε να τεμαχίσω το παιδί αλλά δεν μου έδωσε οδηγίες πώς θα το κάνω» είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα εκτίμησε πως αν είναι κάτι θαμμένο της Άννυ, είναι στο Πεδίον του Άρεως. «Γνωρίζετε από ποιο σημείο του σώματος της μικρής ήταν τα μέλη που πέταξε ο Νικολάι;» ρώτησε ο πρόεδρος τον κατηγορούμενο και εκείνος απάντησε: «Ναι αλλά δεν θα σας πω.»
Ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως ο Νικολάι τον εκβίασε ζητώντας του 5-6 χιλιάδες ευρώ για να μην πει στη γυναίκα του τι έκανε στο παιδί. (…)
Πρόεδρος: «Μήπως ήρθε η ώρα να μας πείτε τι συνέβη εκείνο το βράδυ; Και αυτό θα δείξει την ειλικρινή σας μεταμέλεια.»
Κατηγορούμενος: «Δεν θέλω να κρύψω τίποτα. Αν είχε γίνει κάτι θα το είχα πει . Είπα την αλήθεια για ό,τι έχω κάνει.»
Πρόεδρος: «Δεν αισθάνεστε την ανάγκη ή την υποχρέωση να μας πείτε κάτι;»
Κατηγορούμενος: «Όχι. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω…»
Πρόεδρος: «Αισθάνεστε την ανάγκη να ζητήσετε συγνώμη;»
Κατηγορούμενος: «Ναι. Δεν έχω σκοτώσει το παιδί. Λυπάμαι για αυτό που έχω κάνει. Ζητώ απ’ όλους συγγνώμη και ιδιαίτερα από τη γυναίκα μου, γιατί εκείνη μέχρι σήμερα δεν πιστεύει ότι έχω σκοτώσει το παιδί.»
