Τον Γολγοθά του παππού της στο νοσοκομείο Σωτηρία, περιγράφει η κα Σπυριδούλα Κροντήρη στο zougla.gr. Συγκεκριμένα με επιστολή την οποία έστειλε στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, καταγγέλλει την αδιαφορία των υγειονομικών αρχών και τα προβλήματα που υπάρχουν στο σύστημα περίθαλψης. Τελικά ο παππούς της κατέληξε.
Η επιστολή:
Κύριε Υπουργέ,
θα ήθελα να καταγγείλω προσωπικά σε εσάς την εφιαλτική ιστορία που έζησα εγώ και η οικογένεια μου στο νοσοκομείο – κολαστήριο “Σωτηρία”.
Εκεί νοσηλεύτηκε ο παππούς μου Ξεφτέρης Σπυρίδων ετών 85 συνταξιούχος ΙΚΑ από τις 19 Φεβρουαρίου έως τις 25 του ίδιου μήνα (μόλις 6 μέρες), όπου και κατέληξε κάτω από απάνθρωπες συνθήκες που ούτε σε χώρες τεταρτοκοσμικές δεν συμβαίνουν.
Την 19η Φεβρουαρίου έπειτα από 9 μέρες νοσηλεία στην εντατική μονάδα της κλινικής “Ιπποκράτης” λόγω πνευμονικού οιδήματος και αφού οι γιατροί μας διαβεβαίωσαν ότι ξεπέρασε κάθε κίνδυνο – με αρκετά προβλήματα υγείας – έπρεπε να νοσηλευτεί για κάποιες μέρες στο “Σωτηρία” καθότι από εκεί τον είχε παραλάβει το ΕΚΑΒ, ώστε να τον δουν οι αρμόδιοι γιατροί που απ’ ότι μας είπαν είναι οι καρδιολόγοι.
Επιστρέψαμε λοιπόν την 19η στο νοσοκομείο “Σωτηρία” ημέρα Πέμπτη αλλά όχι στην καρδιολογική πτέρυγα έτσι όπως θα έπρεπε αλλά στην 5η πνευμονολογική. Γιατρούς εκείνη την ημέρα δεν είδαμε ούτε με τα κιάλια.
Την επόμενη μέρα 20 Φεβρουαρίου ο παππούς μου παθαίνει ένα ακόμα πνευμονικό οίδημα καθότι οι καρδιολόγοι δεν έχουν έρθει να τον δουν για να του δώσουν την κατάλληλη αγωγή… Ειδικευόμενος γιατρός της πνευμονολογικής πτέρυγας έρχεται να δει το συμβάν όπου μάλλον κάνει πειραματωδώς ότι μπορεί για να σώσει τον άνθρωπο. Έτσι και γίνεται, το πείραμα πετυχαίνει αλλά ο ειδικευόμενος ιατρός μας διαβεβαιώνει ότι τον παππούς πρέπει να τον δουν επειγόντως καρδιολόγοι και απ ότι αυτολεξεί μας λέει “Τους ψάχνω και δεν τους βρίσκω”!!!!!
Την 21η, 22η και 23η Φεβρουαρίου, τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας οι γιατροί δυσεύρετοι εκτός από κάποιους ειδικευόμενους πνευμονολόγους οι οποίοι στα αιτήματα μας ότι ο νοσηλευόμενος έχει δύσπνοιες του μετρούν οξυγόνο και την πίεση και μας λένε ότι είναι καλά. Βέβαια εμείς βλέπαμε τον άνθρωπό μας να υποφέρει. Το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας περνούν 2 πνευμονολόγοι εκ των οποίων η μία με ενημερώνει προσωπικά για ακόμα μια φορά ότι ο παππούς χρειάζεται καρδιολόγο αλλά εκείνοι βαριούνται να δουν το περιστατικό, ενώ έχουν καλεστεί από τους πνευμονολόγους, στην ερώτησή μου “Μα για ποιό λόγο;”, μου απαντά ότι δεν θέλουν να δουλέψουν!!!!!
Την 24η Φεβρουαρίου ημέρα Τρίτη – το νοσοκομείο εφημέρευε – ο νοσηλευόμενος έχει δύσπνοιες, οι οποίες απ ότι καταλαβαίνεται τον κάνουν να υποφέρει και να αγωνιά για την ζωή του. Έπειτα από κυνηγητό καταφέρνω να μιλήσω με τον αναπληρωτή διευθυντή της πτέρυγας ο οποίος με διαβεβαιώνει πως παρότι ο παππούς πέρασε από δύσκολη διαδικασία λόγω των 2 πνευμονικών οιδημάτων σε 2 μέρες θα φύγουμε από το νοσοκομείο, γιατί δεν έχουν να του κάνουν κάτι άλλο και πως θα πρέπει να αναζητήσουμε καρδιολόγους σε άλλο νοσοκομείο γιατί είναι καλύτεροι σε σχέση με το νοσοκομείο της “Σωτηρία”. Στην ερώτησή μου αν ο παππούς ύστερα από τον σκόπελο της υγείας του θα είναι λειτουργικός, για ακόμα μια φορά με διαβεβαιώνει ότι βεβαίως και θα είναι. Ωραία αλλά με τις δύσπνοιες τι θα γίνει ο άνθρωπος υποφέρει, η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει κάτι για να τον ηρεμήσει…. Διαβάζοντας έπειτα μαθαίνω πως η μορφίνη είναι αποτελεσματική γι αυτές τις δύσπνοιες.
Το ίδιο βράδυ ο νοσηλευόμενος έχει τα κλινικά συμπτώματα ενός ακόμα πνευμονικού οιδήματος, μια νοσοκόμα έρχεται μου ψιθυρίζει στο αυτί πως μόλις του έκανε 2 ενέσεις κορτιζόνης για να ηρεμήσει, έπειτα μαθαίνω ότι η κορτιζόνη επιταχύνει το πνευμονικό οίδημα.
Ο άνθρωπος υποφέρει πια για τα καλά (ώρα 10η βραδινή) και στην αναζήτησή μας για κάποιον γιατρό μια άλλη νοσοκόμα μας άκρως επιθετική μας λέει ξιδιάντροπα πως δεν υπάρχουν γιατροί λόγω εφημερίας και πως σε 3 ώρες μπορεί και να βρούμε κάποιον…. Πράγματι μετά από κάποιες ώρες έρχεται ένας ειδικευόμενος όπου στις φωνές μας ότι ο άνθρωπος πεθαίνει μας διαβεβαιώνει για μια ακόμα φορά πως κανείς δεν πεθαίνει του κάνει καρδιογράφημα και εξαφανίζεται.
Οι εφιαλτικές στιγμές αναζήτησης ιατρών συνεχίζονται τόσο για εκείνον όσο και για εμάς αλλά μάταια. Ο παππούς κλείνει τα μάτια του στις 5.30 τα ξημερώματα και έχει μόνο τον επιθανάτιο ρόγχο. Κανείς ιατρός δεν έχει εμφανιστεί…
Στις 8 το πρωί γιατροί μαζεύονται από πάνω του πανικόβλητοι χωρίς βέβαια να μπορούν να κάνουν το παραμικρό, εκεί όμως έρχεται η τελευταία διαβεβαίωση, ο άνθρωπος πεθαίνει μας λένε, μετράμε λεπτά!!!!!!!!! Ο ίδιος γιατρός που μου είπε σχεδόν 20 ώρες πριν ότι ο άνθρωπος θα βγει από το νοσοκομείο λειτουργικός τώρα μου λέει ότι πεθαίνει!! Λες και δεν το ήξερα!!!
Ο παππούς μου άφησε την τελευταία του πνοή στις 9.30 το πρωί εκείνης της ημέρας εντελώς αβοήθητος.
Κανείς κύριε Υπουργέ δεν πρέπει να φεύγει έτσι από τη ζωή μέσα στα νοσοκομεία.
Ζήσαμε τον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης ζωής εκείνες τις ημέρες στο κολαστήριο της “Σωτηρίας”.
Οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν.
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ εκείνες τις εφιαλτικές ημέρες που οδήγησαν στο θάνατο του αγαπημένου μας ανθρώπου. Ο θρήνος μας γίνεται οργή γιατί το ίδιο συμβάν θα έχει και συνέχεια σε επόμενους ανθρώπους και αυτή η αδιαφορία και έλλειψη ανθρωπιάς και σαφέστατα η έλλειψη ιατρικών γνώσεων θα έχει αντίκτυπο και σε άλλες ανθρώπινες ζωές.
Ζητώ λοιπόν από εσάς να παρέμβετε αποτελεσματικά με ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και ο ίδιος προσωπικά ώστε να διαπιστώσετε όλες εκείνες τις παρατυπίες που συμβαίνουν στο νοσοκομείο της “Σωτηρίας”.
Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές!!! Η αδιαφορία σε αυτές τις περιπτώσεις σημαίνει εγκληματική ενέργεια.
Δεν θα σταματήσουμε εδώ, η οργή μας θα εξαπλωθεί για να το μάθουν όσοι περισσότεροι γίνεται.
Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε, πιστεύω στην ευαισθησία σας και περιμένω άμεσα απάντησή σας.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2015 !!!
Με βαθιά εκτίμηση,
Κροντήρη Σπυριδούλα
