Στο τελευταίο του ταξίδι ενεπλάκη σε συμπλοκή με Σομαλούς πειρατές. Κάποιοι από αυτούς σκοτώθηκαν. Οι υπόλοιποι παραδόθηκαν στις αρχές. Όμως, εκεί στα ανοιχτά του Ινδικού ωκεανού, στη μέση του πουθενά, εκείνος με τους υπόλοιπους τρεις της ομάδας είχε καταφέρει να σώσει το πλήρωμα και τον εαυτό του.
«Αν σκεφτείς “σκότωσα έναν άνθρωπο” δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά», αναφέρει. Κι όμως, δεν ήταν αυτή η εμπειρία που χαράχτηκε στη μνήμη ως η πιο δύσκολη. Ήταν η πρώτη που ήταν άοπλος και τον έσωσε το ελληνικό δαιμόνιο, μια μπλόφα και αρκετή τύχη.
Ο Γιώργος είναι απόστρατος των Ειδικών Δυνάμεων, είναι στην Κρήτη και τα τελευταία χρόνια ανήκει στους επίλεκτους κομάντο που μέσω εταιρειών αναλαμβάνουν ως φρουρά την προστασία των καραβιών από τους Σομαλούς πειρατές στον Ινδικό ωκεανό.
Με την ψυχραιμία του επαγγελματία του είδους, ο Γιώργος, περιγράφει αποκλειστικά στο Flashnews.gr αληθινά περιστατικά συμπλοκής.
«Στην αρχή παίρναμε τα κατάλληλα μέτρα τοποθετώντας ηλεκτροφόρα σύρματα γύρω από το καράβι, αντλίες νερού με πίεση κτλ. Στις αρχές δυσκολευόντουσαν οι Σομαλοί. Σιγά, σιγά όμως, βρήκαν τρόπους. Αυτοί είναι οπλισμένοι σε πολύ καλό βαθμό, έχουν και καλάσνικοφ και RPG (αντιαρματικά ρουκετοβόλα). Όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν όπλα πάνω στο καράβι πλησιάζουν με μια σκάλα η οποία είναι από 4 έως 6 μέτρα. Όταν το freeboard του καραβιού είναι φορτωμένο, είναι δηλαδή 3-4 μέτρα από την επιφάνεια, η σκάλα αυτή ακουμπά και φτάνει στο κατάστρωμα πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου πάνω. Φυσικά όταν υπήρχαν σύρματα είχαν πρόβλημα, αλλά βρήκαν τρόπους και αυτοί. Πέταγαν μια κουβέρτα πάνω στα σύρματα και ανέβαιναν ή πέταγαν ένα γάντζο, τον τράβαγαν και ξήλωναν όλα τα σύρματα. Έτσι σταδιακά οι εταιρείες άρχισαν να ζητούν να γίνονται ένοπλα τα ταξίδια για ασφάλεια», λέει ο ίδιος.
Τι γίνεται όταν καταφέρνουν να ανέβουν στο άοπλο καράβι;
Μέτρα ασφαλείας υπάρχουν. Οι εξωτερικές πόρτες είναι όλες σφραγισμένες. Έτσι οι Σομαλοί μπορούν να μπουν μόνο από τη γέφυρα. Αν φτάσουν οι πειρατές σε ένα σημείο της γέφυρας, τότε το θέμα είναι να πατηθεί εγκαίρως το antistress, το κουμπί που δίνει σήμα κινδύνου στο ΙΜΟ (στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας) και να προλάβει όλο το πλήρωμα να κατέβει στο μηχανοστάσιο. Στην πόρτα του μηχανοστασίου βάζουν μια ακόμα πρόσθετη πόρτα από λαμαρίνα και τη βιδώνουν από πίσω. Οπότε και να ανοίξουν οι Σομαλοί την πρώτη πόρτα, έχουν μπροστά τους τη δεύτερη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Έχεις τρόφιμα και νερό για 48 ώρες κάτω, έχεις μαζί σου δορυφορικό τηλέφωνο για το οποίο έχουν κατεβάσει γραμμή από τη γέφυρα και από εκεί και πέρα (στην περίπτωση πάντα που είναι άοπλο) περιμένεις, έχοντας δώσει το συναγερμό, να έρθει οτιδήποτε υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή για βοήθεια. Επειδή όμως ο Ινδικός ωκεανός είναι τεράστιος, στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα ελικόπτερο μπορεί να χρειαστεί και 4 ώρες για να έρθει.
Από τη στιγμή που θα πιαστεί από το πλήρωμα έστω και ένας και δεν προλάβουν να μπουν και να κλειστούν όλοι μέσα στο μηχανοστάσιο, έχει τελειώσει το παιχνίδι. Υπάρχει όμηρος τελείωσε. Η πόρτα θα ανοίξει, θα βγούνε όλοι, το καράβι θα βρίσκεται πλέον στα χέρια των Σομαλών. Και δεν μπορεί σε αυτή την περίπτωση να κάνει τίποτα οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια. Δηλαδή, βοήθεια δεν πλησιάζει όταν υπάρχει όμηρος.
Στην περίπτωση που πιαστεί τελικά ένας όμηρος, τι συμβαίνει;
Μετά μπαίνεις στη διαδικασία των λύτρων. Παίρνουν το καράβι, αν είναι στον κόλπο του Άντεν, το πάνε έξι ναυτικά μίλια σε ένα νησί τους που έχει περίπου 5000 πειρατές και μετά από 2 μέρες μιλάνε με την εταιρεία, ανεβάζουν τον καπετάνιο και ζητάνε τα λύτρα.
Πηγή: flashnews.gr
