Πεϊνιρλί μια λέξη… που η έννοια της είναι ταυτόσημη με τη γεύση. Ο Έλληνας το έχει εντάξει στα αγαπημένα του εδέσματα και πως να μην το κάνει άλλωστε αφού οι ζυμαρένιες βαρκούλες έφτασαν μαζί με τους πρόσφυγες και δειλά-δειλά κέρδισαν το στοίχημα της γεύσης.
Ρεπορτάζ: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Δαγαλάκης
Η «Ζούγκλα» βρέθηκε σε μια συνοικία στο Περιστέρι όπου ο νεαρός Χρήστος Σιόζιο, μαζί με τον συνεργάτη του, τον Πάνο, πλάθουν κάθε μέρα πεϊνιρλί και τα γεμίζουν με ποιοτικά τυριά, φρέσκα λαχανικά και γευστικά αλλαντικά. Οι μικρές, γεμιστές με τυρί (αλλά και άλλα υλικά), γόνδολες από ζύμη που κοχλάζουν όταν βγαίνουν από τον φούρνο αποτελούν ένα ιδιαίτερο μικρογεύμα για όλες τις ώρες.
«Είμαστε σε μια εργατική γειτονιά, γύρω από το μαγαζί μου υπάρχουν βιοτεχνίες, εργοστάσια και σχολεία. Έχω χρέος σε όλον αυτόν τον κόσμο να προσφέρω ό,τι καλύτερο σε ποιότητα και γεύση», αναφέρει χαρακτηριστικά, μιλώντας στη «Ζούγκλα», ο Χρήστος Σιόζιο.
Το μυστικό βρίσκεται στη ζύμη;
Ο μεσότιτλος θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ερώτημα για όλα τα πεϊνιρλί. Άλλωστε η ζύμη του πεϊνιρλί φτιάχνεται από νωρίς, ξεκουράζεται, κόβεται και ζυγίζεται σε κομμάτια και μετά συντηρείται στο ψυγείο, ιδίως τις μέρες που έχει ζέστη. Η ζύμη είναι πολύ νόστιμη και τρώγεται ακόμη και σκέτη και με το ψήσιμο γίνεται τραγανή και εξαιρετικά αφράτη, ενώ διατηρείται έτσι ακόμη και όταν κρυώσει. Το αλεύρι που χρησιμοποιεί ο Χρήστος είναι από τους Μύλους ΚΕΠΕΝΟΥ και οι πρώτες του ύλες από μικρούς παραγωγούς και αυτό έχει ανεβάσει την ποιότητα των προϊόντων του, μα πιο πολύ είναι η αγάπη του και το μεράκι του για την τέχνη του. Μια τέχνη που μπορεί να φαίνεται εύκολη και απλή όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση.
Κόντρα σε όλα…
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι προτιμούν τις μεγάλες αλυσίδες για να αγοράσουν ένα μικρογεύμα, ο Χρήστος όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά ύψωσε το ανάστημα του κόντρα σε όλες αυτές τις γνωστές εταιρείες με τυποποιημένα προϊόντα. «Δεν είμαι φίλος της κατάψυξης, θέλω να δημιουργώ και να δίνω στον κόσμο που στηρίζει έμενα, την οικογένεια μου, τους συνεργάτες μου, το μαγαζί μου, ό,τι πιο γευστικό περνά από το χέρι μου. Δεν είμαι ο μάστερ σεφ, αλλά λατρεύω αυτό που κάνω και πιστέψτε με, ότι αν βρεθείτε στη Φιλικών στο Περιστέρι και δοκιμάσετε κάποιο πεϊνιρλί μου, θα έρχεστε πιο συχνά», λέει με πεποίθηση στη «Ζούγκλα». Και καλά κάνει, γιατί αυτό αναζητάμε, νέους με αυτοπεποίθηση, που τολμούν κόντρα σε όλα.
