Δολοφόνησε το σκύλο της Καρολάιν για να στήσει με μεγαλύτερη πειστικότητα το σκηνικό της δήθεν ληστείας το οποίο παρουσίαζε σε όλους, επί 37 ολόκληρες ημέρες ο Μπ. Αναγνωστόπουλος για να αποφύγει τη σύλληψη. Η πρώτη του σκέψη ήταν να σκοτώσει τη Ρόξυ και στη συνέχεια να την κρεμάσει από την κουπαστή της εσωτερικής σκάλας. Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο 33χρονος πιλότος, το σκυλάκι υπέφερε κι εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να απομακρύνει το μωρό για να μην το βλέπει.
«Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κανείς ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν, ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα το κολάρο στο λουρί του και το κρέμασα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε, εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα, γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό».
Με αυτά τα λόγια περιέγραψε την ανείπωτη αγριότητα με την οποία ξέσπασε το θυμό του στο σκυλάκι της 20χρονης συζύγου του κι άρχισε να φτιάχνει το σενάριο που θα έλεγε στους αστυνομικούς ότι δήθεν το ζευγάρι έπεσε θύμα ληστείας.
Κατηγορούμενος: Είχα απέναντι μου τον άνθρωπο μου και ό,τι κάνω με πονάει. Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό…
Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό το έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές.
Κατηγορούμενος: Ό,τι θυμάμαι από τις τέσσερις και μετά είναι θολό. Το πρώτο που σκέφτομαι μετά, είναι να ανακατέψω τη βιβλιοθήκη. Πέταξα κάτω τη Μονόπολη. Τράβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης. Ό,τι πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα, είχε τη λογική του παραλόγου.
Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλετε το βρέφος πάνω στη μητέρα της;
Κατηγορούμενος: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε, ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγκο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε ;
Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο, πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύπτετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές .
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή όπως και η. μητέρα του, και έκλαιγα στον καναπέ στο πατρικό μου, με το μωρό μου αγκαλιά. Πίστευα πως στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά ότι αργά ή γρήγορα θα εύρισκαν την αλήθεια. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεων σας;
Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Κατηγορούμενος : Εγώ ήμουν διαλυμένος και το. μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησα εγώ.
Πρόεδρος: Στερήσατε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
Κατηγορούμενος: Θρηνούσαμε μαζί .Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώνατε το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέρα. Όταν έχασα την Καρολάιν…
