Είναι ή όχι λογοκριτικός μηχανισμός το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο; Αν δεν είναι, εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντα “εφ ω ετάχθη” ή λειτουργεί αυθαιρέτως με την προσχηματική επιχειρηματολογία τα περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων; Από τη στιγμή που κάποιος ασχολείται με τα παραπάνω, το ΕΣΡ έχει ήδη απολέσει την αξιοπιστία του και έχει υπονομεύσει τον ίδιο του το ρόλο.
Ένας θεσμός, για να υπάρχει και να λειτουργεί, πρέπει να είναι αποδεκτός από το σύνολο της κοινωνίας. Η ίδια η πραγματικότητα καταδεικνύει πως στην πράξη ο θεσμός χρησιμοποιείται ως «μονομανής διώκτης» και όχι ως βασικός προστάτης της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας του λόγου.
Αποτελεί πάγια τακτική όλων ανεξαιρέτως των τηλεοπτικών σταθμών να παρουσιάζουν τις πληροφορίες που αφορούν στις καταθέσεις κατηγορουμένων στον ανακριτή και τον εισαγγελέα ως «μαρτυρίες». Όπως ο καθένας γνωρίζει, σε αυτήν τη χώρα, οι ίδιες οι ανακριτικές Αρχές δίνουν στους δημοσιογράφους του δικαστικού ρεπορτάζ το περιεχόμενο των καταθέσεων, έστω και αν ο νόμος το απαγορεύει.
Το γεγονός αυτό τελεί εν γνώσει του ΕΣΡ. Ποτέ, ως θεσμός, δε διαμαρτυρήθηκε για την πρακτική αυτή, ούτε προέβη επισήμως και δημόσια σε παραστάσεις προς τη δικαιοσύνη. Το ΕΣΡ γνωρίζει πως, εάν οι ίδιοι οι ανακριτές και οι εισαγγελείς δεν προμήθευσαν με πληροφορίες τους δημοσιογράφους, οι τελευταίοι δε θα ήταν σε θέση να γνωρίζουν το περιεχόμενο του ανακριτικού υλικού. Πρόκειται δηλαδή για μία ανομολόγητη, πλην όμως υπαρκτή, πραγματικότητα.
Α) Όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδωσαν το σύνολο των πληροφοριών, που αφορούσαν σε μέρος ή σε όλο το περιεχόμενο που κατά μαρτυρίες διέθεταν. Το ALTER τιμωρήθηκε ωστόσο.
Β) Προσχηματικός είναι ο τρόπος με τον οποίον το ΕΣΡ επιχειρεί να προσεγγίσει μία δημοσιογραφική πραγματικότητα, η οποία λειτουργεί «ελέω δικαστικών λειτουργών», το επαναλαμβάνουμε. Αλλιώς, δε θα ήταν δυνατή η πρόσβαση σε ανακριτικό υλικό.
Το ΕΣΡ γνωρίζει άριστα το πώς λειτουργεί το δίκτυο πληροφοριών ενός δημοσιογράφου, το πώς οι πληροφορίες μεταφέρονται στο ρεπορτάζ και το πώς το τελευταίο μεταδίδεται. Το ΕΣΡ δεν κρίνει το εάν ή όχι η πληροφορία είναι σωστή. Δεν εκτιμά το εάν η δολοφονία μιας νέας γυναίκας από έναν καθηγητή ενός γνωστού ελληνικού σχολείου αποτελεί εν δυνάμει κίνδυνο για τους μαθητές του, ούτε ασχολείται με τον τρόπο που επιλέγονται οι καθηγητές των παιδιών μας. Λογικά, με αυτά θα έπρεπε να ασχολείται ένα ΕΣΡ και όχι με εκείνα που αποτελούν τη διαρκή και μονομανή ενασχόλησή του. Το ΕΣΡ δε μας κατηγόρησε ότι μεταδώσαμε λάθος πληροφορίες. Όσο και αν ακούγεται απίστευτο, μας τιμωρεί γιατί… τις μεταδώσαμε!
Από πότε ένας θεσμός αποφασίζει για το πρέπον και το επιβεβλημένο στη βάση μονομερών θέσεων, που στατιστικά παραπέμπουν σε μονομανή διάθεση έναντι της δημοσιογραφικής αποκάλυψης; Είναι ή δεν είναι επιβεβλημένο να αποκαλυφθεί η ιδιότητα ενός δολοφόνου, αν αυτός είναι εκπαιδευτικός; Είναι επιβεβλημένο ή όχι να ερωτηθούν οι αρμόδιοι για το εάν οι
Προσχηματικές δεν είναι οι μαρτυρίες μας, κύριοι και κυρίες του ΕΣΡ. Προσχηματική είναι η αφιέρωσή σας στη δήθεν προστασία των προσωπικών δεδομένων. Αυτή η προσχηματική σας στάση λειτουργεί ως άλλοθι για κάτι πολύ περισσότερο, σοβαρότερο και επικίνδυνο. Την άσκηση λογοκρισίας με «φερετζέ» τη νομιμότητα, όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε.
(Πρώτη ενημέρωση 18 Μαίου 2009, 17:25)