Του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου
Επειδή ακούγονται πολλά τον τελευταίο καιρό και το θεωρώ φυσιολογικό να συμβαίνει, όταν σε μία μεγάλη υπόθεση εμπλέκονται γνωστά ονόματα και ισχυροί του χρήματος, καλό είναι να υπενθυμίσω ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες που μπορεί να διαλάθουν στην προσοχή ενός έστω μη ψύχραιμου παρατηρητή, για να μην πω κακόβουλου.
Ερωτούν κάποιοι γιατί καθυστέρησα από τον Δεκέμβριο του 2016 μέχρι σήμερα την δημοσιοποίηση των στοιχείων για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα στην υπόθεση NOOR1. Εύλογο το ερώτημα εάν λάβουμε μάλιστα υπ’ όψιν και την δήλωση του κ. Μαρινάκη ότι όλα αυτά έγιναν παραμονές του διαγωνισμού για τον ΔΟΛ.
Η απάντηση είναι απλή. Την ευθύνη θεωρώ ότι έχουν εκείνοι οι οποίοι υποκίνησαν τον ισοβίτη Γιαννουσάκη να ανατρέψει όσα μου είχε εκμυστηρευτεί στις επίμαχες συνεντεύξεις του. Μέχρι τότε υπήρχε δέσμευσή μου στον κρατούμενο να μην δημοσιοποιήσω οτιδήποτε, μέχρι να αρχίσει η νομική διαδικασία προκειμένου να τύχει των ευεργετημάτων του νόμου. Στην τελευταία μας κουβέντα με είχε διαβεβαιώσει ότι ήταν πλέον θέμα ολίγων εικοσιτετραώρων, χωρίς να μου δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Ευτυχώς όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα, έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας τα επίμαχα αποσπάσματα κι έτσι αποφεύγουμε τις όποιες αμφισβητήσεις μπορούσαν να προκύψουν.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι και η δήλωση που μου κάνει, ότι εάν για οποιονδήποτε λόγο διαρρεύσουν αυτές οι πληροφορίες, χωρίς να έχει τακτοποιηθεί το δικό του θέμα, να έχουν καταλογιστεί τα ελαφρυντικά και τα όποια άλλα ευεργετήματα του νόμου επιδιώκει, θα αναγκαστεί όχι μόνον να διαψεύσει τα πάντα αλλά και να στραφεί κατά των ανακριτικών αρχών.
Πράγμα που έκανε στην συνέχεια όταν συμπτωματικά… υποθέτω ως όφειλα ενημέρωσα τον κ. Μαρινάκη ότι υπάρχει θέμα τον οποίο τον αφορά. Παραπονείται συνεχώς και όχι άδικα, ότι κάποιοι άλλοι που δεν βοήθησαν π.χ. Κοτσώνης κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ ο ίδιος που έχει αποκαλύψει τόσο τους Τούρκους όσο και την εμπλοκή άλλων προσώπων για τον ρεφενέ των 900 κιλών, βρίσκεται στη φυλακή.
Ένας άλλος λόγος τον οποίον επικαλείται ο Γιαννουσάκης, προκειμένου να καθυστερήσω δημοσιοποίηση της συνέντευξής του είναι τα λάθος παραστατικά που δεν πρέπει να εξαφανιστούν κατά την διάρκεια ελέγχου των ανακριτικών αρχών. Έχει γίνει κάποιο λάθος υποστηρίζει, από το οποίο αποδεικνύεται ότι τα χρήματα των εμβασμάτων δεν είχαν αποσταλεί για ανεφοδιασμό πλοίων ή έξοδα ναύλωσης, αλλά για άλλο σκοπό. Αυτό το επαναλαμβάνει συνεχώς τονίζοντας επίσης στην εύλογη ερώτησή μου «και πως θα αποδειχθεί ότι τα χρήματα είχαν αποσταλεί για κοκακόλες ας πούμε και όχι για την μεταφορά της ηρωίνης;» το εξής αφοπλιστικό. Δεν θα βρουν παραστατικά με διαφορετικό αντικείμενο και ούτε θα προλάβουν να κατασκευάσουν!
Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και οι κορώνες τύπου Γεωργιάδη δεν προάγουν ούτε την ενημέρωση ούτε την Δημοκρατία και θέλω να σας διαβεβαιώσω για τελευταία φορά επειδή τα πολιτικά φληναφήματα, τα χάδια και φιλοφρονήσεις δε μου πάνε, ότι ο ρόλος του Πάνου Καμμένου ήταν υποδειγματικός και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τον συγχαρώ δημόσια.
Το λέω εγώ με απόλυτη ευθύνη εξ αιτίας όσων βίωσα τις δύσκολες ημέρες της έρευνας χωρίς να έχω υπάρξει ποτέ τσιράκι κανενός κόμματος ή επιχειρηματία. Το λέω γιατί ο Καμμένος βγήκε από το στενό κοστούμι του πολιτικού καθωσπρεπισμού κι έκανε εκείνο που ορισμένοι δεν διανοούνται μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Να σκύψει ουσιαστικά πάνω από ένα τεράστιο πρόβλημα που μαστίζει την κοινωνία καθημερινά και ακούει στο όνομα εμπόριο ναρκωτικών.
Γιατί τόσους μήνες οι εισαγγελείς κρατούσαν αυτές τις δικογραφίες στα συρτάρια τους; Γιατί έπρεπε να μεσολαβήσει ο δημοσιογράφος και ο Καμμένος για να πάρει φωτιά το Κορδελιό; Αυτά οι Γεωργιάδηδες δεν τα είδαν και σήκωναν το μέτριο πολιτικό τους ανάστημα για τη φιοριτούρα και όχι για την ουσία της υπόθεσης; Υπάρχουν περιθώρια για τυπολατρείες όταν τα παιδιά μας πεθαίνουν καθημερινά στα πεζοδρόμια;
Η «Ζούγκλα» είναι δημοσιογραφικός παράδεισος όχι φορολογικός και όσοι εργάζονται εδώ μέσα μπορεί να το κάνουν για την επιβίωση, το κάνουν όμως κι από κέφι. Αυτή είναι η μόνη ειδοποιός διαφορά γιατί έτσι και ως συνθήκη συνύπαρξης δε μπορεί να εκλείψει.
