Σε κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου στη Ν. Ερυθραία προχώρησαν το μεσημέρι της Πέμπτης μέλη της αναρχικής ομάδας «Ρουβίκωνας».
Αφού μπήκαν μέσα στο κτήριο, ανήρτησαν πανό συμπαράστασης σε Κούρδους και Τούρκους Αγωνιστές, οι οποίοι μάχονται κατά του κυβερνητικού στρατού της Τουρκίας στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας.
Το πανό τοποθετήθηκε στο μπαλκόνι του α’ ορόφου του κτηρίου επί της οδού Κώστα Βάρναλη 27.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της ομάδας που αναρτήθηκε στον ιστότοπο Ιndymedia…
H πολιτική του εγκλεισμού – βασανισμού στα μπουντρούμια, της εξορίας, της θανατικής ποινής που χρησιμοποιήθηκαν ως κύρια εργαλεία του αυταρχισμού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν σταμάτησαν ποτέ.” Από τον επίλογο του βιβλίου “Απομόνωση” των εκδόσεων Αγώνας.
Το τουρκικό κράτος από την δημιουργία του πίσω στην δεκαετία του 1920, βρίθει από παραδείγματα άγριας καταστολής των λαϊκών αγώνων, είτε αυτοί δίνονται από μειονοτικές εθνοτικές ομάδες, είτε από τον τούρκικο λαό. Οι πασάδες, οι μπέηδες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που ζούσαν από τον μόχθο και την άγρια εκμετάλλευση των υπηκόων της, αντικαταστάθηκαν από τους στρατιωτικούς, τους κρατικούς γραφειοκράτες, αλλά και την νεοεμφανιζόμενη τουρκική αστική τάξη. Οποιοσδήποτε αμφισβητούσε την κυριαρχία της και την παντοδυναμία της, γνώριζε και γνωρίζει την πυγμή του τουρκικού κράτους.
Το τουρκικό κράτος και οι τάξεις που διαχειρίζονται την εξουσία επιλέγουν την δεκαετία του 1950 την πρόσδεσή τους στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της δύσης, όπως το ΝΑΤΟ, λειτουργώντας ως ένας από τους θεματοφύλακες των ανεπτυγμένων καπιταλιστών κρατών στην ευαίσθητη για αυτούς περιοχή της Μέσης Ανατολής. Με την κατάρρευση του καθεστώτος Σάχη στο Ιράν το 1979, ο ρόλος του αναβαθμίστηκε. Παράλληλα, στο εσωτερικό βασιλεύει η άγρια καταστολή, τόσο με τις επεμβάσεις του στρατού όσο και με τη δημιουργία ειδικών κατασταλτικών μηχανισμών όπως οι φυλακές τύπου F.
Το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος καταστέλλει βίαια τους επαναστάτες και τις μειονότητες, δεν αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο, όμως δε μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα, βλέπουμε μια κατακόρυφη αύξηση της καταστολής στην Τουρκία, ακόμα και με τα μέτρα του τουρκικού κράτους. Η ημερομηνία σταθμός για το νέο γύρο επίθεσης του εν λόγω κράτους στους αγωνιστές της Τουρκίας ήταν η 20ή Ιουλίου όταν βομβιστής αυτοκτονίας του ISIS δολοφόνησε 32 Τούρκους και Κούρδους αναρχικούς και κομμουνιστές στην πόλη Σουρούτς. Χρησιμοποιώντας αυτήν την επίθεση, το καθεστώς Ερντογάν ξεκίνησε μιαν “αντιτρομοκρατική εκστρατεία” με πάνω από 600 συλλήψεις, δολοφονίες και βομβαρδισμούς, η οποία στράφηκε κατά του Λαϊκού Μετώπου Τουρκίας (DHKPC-M) και του PKK. Τόσο το Λαϊκό Μέτωπο όσο και το PKK, αμύνονται με επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, στρατόπεδα και περιπόλους της στρατοχωροφυλακής. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κλιμακώνουν την καταστολή αποκλείοντας ολόκληρες πόλεις στο Βόρειο Κουρδιστάν προσπαθώντας να εκτοπίσουν περισσότερους από 300.000 χρησιμοποιώντας βαρύ πυροβολικό και άρματα μάχης.
Ζητώντας την αναγνώριση των πολιτισμικών τους ιδιαιτεροτήτων αλλά και την αυτοδιάθεση τους, οι Κούρδοι διεξάγουν δεκαετίες τώρα έναν ανένδοτο αγώνα ενάντια στην κεντρική εξουσία. Και η απάντηση της εξουσίας είναι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις με όλα τα μέσα που διαθέτει ο στρατός και η βαριά εξοπλισμένη στρατοχωροφυλακή. Έτσι στην Ανατολική Τουρκία, τις μέρες αυτές, μια νέα επίθεση του Τουρκικού στρατού είναι σε εξέλιξη. Επίθεση του κράτους που μετατρέπει πόλεις σε φυλακές μην επιτρέποντας στους κατοίκους τους να βγουν από τα σπίτια τους, καταστρέφει τις απαραίτητες υποδομές για την ζωή μαζί με τις άγριες δολοφονίες εκατοντάδων ανθρώπων. Η φλόγα όμως της εξέγερσης δεν σβήνει από τον Κουρδικό λαό που αντιστέκεται σθεναρά και ένοπλα στις δυνάμεις της Τουρκικής κυριαρχίας. Από την άλλη το η κυβέρνηση του ‘’Σουλτάνου” Ερντογάν υποστηρίζει τους Ισλαμοφασίστες του ISIS παρέχοντάς τους κάθε είδους διευκόλυνση, από την αποστολή εκπαιδευτών έως την αρωγή της στην πώληση του πετρελαίου του Ισλαμικού κράτους.
Πέρα από τον κουρδικό λαό και ο τουρκικός είναι αποδέκτης της επίθεσης του τουρκικού κράτους ειδικά το κομμάτι εκείνο που αμφισβητεί με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο την κυριαρχία του στρατιωτικού/πολιτικού/οικονομικού κατεστημένου. Η πανίσχυρη αστυνομία αλλά και παρακρατικές ομάδες προβαίνουν συνεχώς σε επιθέσεις κατά των λαϊκών αγωνιστών, ενώ το δικαστικό κατεστημένο φροντίζει για τον εγκλεισμό σε φυλακές με ειδικές συνθήκες κράτησης, όσων αγωνιστών και αγωνιστριών πέσουν στα χέρια του κράτους. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ντόπια αστική τάξη γίνεται ακόμα ισχυρότερη οικονομικά αφού κάθε ομάδα ή άτομο που αμφισβητεί τις σχέσεις παραγωγής καταστέλλεται από το κράτος. Από την μία θέλει να εμφανίζεται ως προοδευτική και εκσυγχρονιστική εκτός Τουρκίας, από την άλλη όμως διατηρεί τον αυταρχισμό και την αλαζονεία των Πασάδων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τα κέρδη της είναι τεράστια από την εκμετάλλευση των λαών της Τουρκίας, όσο και της συνεργασίας της με τους αστούς άλλων κρατών. Άλλωστε ποιος θα ξεχάσει για τα κοινά επενδυτικά συμφέροντα των Ελλήνων και Τούρκων επιχειρηματιών που σε κάθε ευκαιρία διατυμπανίζουν τα ΜΜΕ των ολιγαρχιών και στις δύο χώρες; Η ποιος μπορεί να αγνοήσει την συνεργασία των αστυνομιών και μυστικών υπηρεσιών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Στοιχεία που δείχνουν ότι και στις δύο χώρες ο εχθρός είναι κοινός και τα αφεντικά και εξουσιαστές συνεργάζονται υποδειγματικά.
Για όλους τους παραπάνω λόγους αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε κατάληψη του Ελληνοτουρκικού εμπορικού επιμελητηρίου, θέλοντας να επισημάνουμε ότι οι μεγαλοαστικές τάξεις της ελλάδας και τις τουρκίας, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, μια χαρά κάνουν business ενώ τα κράτη ποτίζουν τους λαούς τους με μίσος και εθνικισμό ώστε να να μπορούν να τους ελέγχουν.
Αλληλεγγύη στον κουρδικό και τούρκικο στο λαό που αγωνίζονται.
