Ζητά Δικαιοσύνη… Δεν είχε καν κλείσει τα 17 του χρόνια. Γνώρισε και εμπιστεύτηκε τον Δημήτρη Λιγνάδη, αλλά ο κατηγορούμενος σκηνοθέτης τον εκμεταλλεύτηκε. Του έταζε πως θα τον βοηθήσει να κάνει καριέρα στο μόντελινγκ. Τώρα πια ο 25χρονος σήμερα νεαρός άνδρας από την Αίγυπτο, καταθέτοντας στο δικαστήριο, ήταν καταπέλτης για τον κατηγορούμενο σκηνοθέτη. «Το κάνω για να υπάρξει Δικαιοσύνη. Δεν είναι θέμα εκδίκησης, είναι θέμα Δικαιοσύνης. Δεν γίνεται άλλο ένα άτομο να με εκμεταλλευτεί και να μην υπάρχει Δικαιοσύνη», είπε απευθυνόμενος στους δικαστές.
Ο 25χρονος Αιγύπτιος, ο οποίος είναι ο δεύτερος μάρτυρας που στρέφεται εις βάρος του Δημήτρη Λιγνάδη, είχε γνωρίσει τον κατηγορούμενο ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, 14 Φεβρουαρίου, και δεν έκρυψε πως τον ερωτεύτηκε. Νόμιζε πως είχε βρει σε εκείνον ένα στήριγμα μετά την απόρριψη που είχε εισπράξει από την οικογένειά του για το ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Πίστευε, όπως είπε, πως ήταν ο άνθρωπος που θα του έδειχνε το μέλλον του. Τι μπορούσε να γίνει.
Το τριήμερο ταξίδι ωστόσο που έκαναν στην Επίδαυρο, μαζί με έναν φίλο του μάρτυρα που του είχε συστήσει τον Δημήτρη Λιγνάδη για να παρακολουθήσουν μια παράσταση, διέλυσε την εικόνα που είχε σχηματίσει το 17χρονο τότε αγόρι για τον κατηγορούμενο, καθώς είδε το διαφορετικό πρόσωπό του. «Ήταν πολύ ωραία. Πέρναγα πολύ καλά. Ήμουν με τον κατηγορούμενο, με έναν άνθρωπο που ήμουν πολύ ερωτευμένος» είπε ο μάρτυρας και συνέχισε: «Ήταν πια μετά τις 12 τα μεσάνυχτα και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Καθίσαμε και οι τρεις στη βεράντα. Ο κατηγορούμενος έβαλε τζιν. Ήμουν κουρασμένος και τους είπα: “Παιδιά, κλείνουν τα μάτια μου, πάω για ύπνο”. Πήγα στο δωμάτιο, ξάπλωσα και ήμουν με ένα σορτσάκι και μια μπλουζίτσα. Κοιμήθηκα μέσα σε λεπτά. Κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω πόνο στην πλάτη, να με τραβάει προς τα πάνω ο κατηγορούμενος… Πόνος και πίσω…».
Πρόεδρος: Γιατί πιστεύετε ότι σας είχε πιάσει έτσι;
Στο σημείο αυτό ο μάρτυρας γύρισε προς τον Δημήτρη Λιγνάδη και του είπε: «Γιατί πες μου εσύ γιατί…». Ο κατηγορούμενος, ωστόσο, δεν ακούστηκε να του απαντάει. Συνεχίζοντας και απαντώντας στο δικαστήριο, ο νεαρός άνδρας είπε: «Για να μην μπορέσω να κουνηθώ, για να με πονέσει».
Πρόεδρος: Του είπατε κάτι;
Μάρτυρας: Δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει, ήταν σαν το ζώο πάνω μου.
Πρόεδρος: Όταν αισθανόμαστε ότι απειλούμαστε φωνάζουμε βοήθεια. Υπήρχε ο φίλος σας εκεί και άλλα διαμερίσματα, ήταν νύχτα, θα μπορούσαν να ακούσουν ίσως τις διαμαρτυρίες σας…
Μάρτυρας: Το μόνο που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή ήταν αυτό που μου είχε συμβεί στα πέντε μου από τον θείο μου. Ακριβώς το ίδιο πράγμα, ήμουν πέντε ετών.
Πρόεδρος: Αυτό το λέτε σήμερα εδώ πρώτη φορά;
Μάρτυρας: Όχι, το έχω ξαναπεί. Είχα παγώσει, ήμουν φοβισμένος, ένιωθα ότι δεν θα σταματήσει. Ήταν η πρώτη φορά που ήταν τόσο βίαιος. Μετά από αυτό σηκώθηκε, δεν ξέρω πού πήγε. Αυτό διήρκεσε έξι με επτά λεπτά. Είχα παγώσει, έκλαιγα και θυμόμουν τα παλιά».
Ο 25χρονος Αιγύπτιος θυμάται ακόμη τα συναισθήματα που ένιωσε τότε, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια…
Μάρτυρας: Ντρεπόμουν.
Πρόεδρος: Τι σκεφτόσασταν την επόμενη ημέρα;
Μάρτυρας: Ότι θέλω να φύγω, να γυρίσω σπίτι μου. Επέστρεψα με τον κατηγορούμενο και τον φίλο μου, τον Τεό, δεν υπήρχε άλλο μέσο να επιστρέψω. Με τον κατηγορούμενο δεν μιλάγαμε, υπήρχε μια βαριά ατμόσφαιρα. Τα συναισθήματά μου για εκείνον τότε ήταν ανάμικτα. Έλεγα δεν αξίζω τίποτα, όμως σκεφτόμουν ότι μου έλεγε πως με αγαπούσε. Ένιωθα οργή και θλίψη. Ήξερα ότι αυτό που έγινε δεν έπρεπε να γίνει. Ένιωθα στεναχώρια γιατί ένα άτομο που μου έλεγε ότι με αγαπούσε. Μετά, όλα αυτά τα συναισθήματα τα πήρα και τα έβαλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Κάποια στιγμή θα το ξεπεράσω».
Πρόεδρος: Αφού γυρίσατε στην Αθήνα, μιλάγατε με τον κατηγορούμενο; Τι σας είπε;
Μάρτυρας: Μιλάγαμε μέσω μηνυμάτων περισσότερο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί, του είχα πετάξει μια σπόντα, ήταν βαριά.
Ο μάρτυρας μίλησε και για τα άλλα νεαρά αγόρια που έβλεπε στο σπίτι του κατηγορούμενου «θεατρανθρώπου». Ήταν τα «παιδιά του Λιγνάδη», όπως ανέφερε. Ο 25χρονος είπε, μάλιστα, ότι ζήλευε τον Λιγνάδη επειδή είχε σχέσεις με αλλά άτομα, και του είχε παραπονεθεί γι’ αυτό. Μάλιστα, εξήγησε πως έρχονταν και άλλοι ανήλικοι στο σπίτι, έκαναν σεξ και έπιναν τσιγάρα. Υποστήριξε ότι, μαζί με κάποια άλλα παιδιά, ήταν «τα παιδιά του Λιγνάδη». «Αυτός μας λέγε συνέχεια “τα παιδιά μου”, “τα παιδιά μου”. Και λέγαμε κι εμείς μεταξύ μας ότι ήμασταν τα «παιδιά του Λιγνάδη», είπε ο μάρτυρας.
Ανάμεσά τους ήταν, όπως υποστήριξε ο μάρτυρας και ένα νεαρό αγόρι που έκανε όλες τις δουλειές στο σπίτι του κατηγορουμένου, ο Παύλος.
«Πρώτη φορά είδα τον Παύλο στο σπίτι του κατηγορουμένου. Τον είδα να του σιδερώνει τα ρούχα. Τον γνώρισα, συστηθήκαμε. Ήταν συμπαθητικός, αλλά με παραξένεψε που του σιδέρωνε τα ρούχα. Για κάποια περίοδο ο Παύλος έμενε στον κατηγορούμενο. Ο Λιγνάδης έλεγε ότι μένει εκεί επειδή η μητέρα του πίνει και τον χτυπούσε και πως πατέρας δεν υπήρχε στο κάδρο. Για τους ίδιους λόγους που αργότερα έφυγα κι εγώ από το σπίτι του» είπε και συμπλήρωσε: «Έλεγε κακά πράγματα ο Λιγνάδης για τον Παύλο. “Έλα, μωρέ, η κακιασμένη” και τέτοια. Ήξερα ότι τον βοηθά στις δουλειές του σπιτιού. Εγώ με τον Παύλο είχα φιλικές σχέσεις, αλλά τον ζήλευα για τη σχέση τους».
Πρόεδρος: Γιατί τον ζηλεύατε τον Παύλο;
Μάρτυρας: Γιατί ήθελα να τα κάνω όλα αυτά που έκανε για τον Λιγνάδη.
Πρόεδρος: Είχατε προτείνει ξανά να κάνετε σεξ;
Μάρτυρας: Ναι, αλλά μου έλεγε το ίδιο πράγμα. Δεν απογοητευόμουν. Ένιωθα ότι με έχει ψηλά στο μυαλό του. Τώρα δεν βγάζει νόημα, αλλά στο μυαλό μου τότε έβγαζε νόημα. Το πίστευα! Ήθελα να ακούσω αυτά που μου έλεγε.
