Η Χούντα δεν έπεσε από την αντίσταση του ελληνικού λαού. Δεν έπεσε λόγω παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων. Δεν έπεσε διότι η ιθαγενής επιχειρηματική πραγματικότητα το επέβαλε για οικονομικούς λόγους. Η Χούντα έπεσε από το αίμα της Κύπρου. Από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και τις επιπτώσεις του. Η εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου έσωσε την τιμή μίας κοινωνίας στην οποία μόνον μία μειοψηφία, μικρή μειοψηφία, ενεργοποιήθηκε κατά την επτάχρονη Δικτατορία εναντίον των Συνταγματαρχών.
Το αίμα των Κυπρίων και Ελλαδιτών που έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή ανέτρεψαν την κυβέρνηση των στρατιωτικών. Τελεία και παύλα.
Ο Φάκελος Κύπρου στην ουσία δεν άνοιξε ποτέ. Την προδοσία στο νησί την κατέγραψε μόνον η Ιστορία και η οποία εκδικήθηκε ήδη όπως πάντα ξέρει να κάνει. Με έναν τρόπο ωμό, απόλυτο.
Ο Ελληνισμός ηττήθηκε στην Κύπρο, ο βορράς του νησιού κατελήφθη από τον τουρκικό στρατό και αυτό το βαρύ τίμημα είχε σαν αποτέλεσμα την επάνοδο της Δημοκρατίας στον ελλαδικό κορμό.
Η Ελλάδα γέμισε αντιστασιακούς εκείνον τον Ιούλιο του 1974. Οι συνειδητοί ενεργοί πολίτες της αντίστασης έμειναν πίσω, άναψαν ένα τσιγάρο και παρακολουθούσαν με μειδίαμα σκωπτικό τα λαμόγια να ανταλλάσσουν τα αντιστασιακά γαλόνια με αξιώματα και θεσούλες. Το πολιτικό σύστημα αιφνιδίως τραγούδαγε αντιστασιακούς παιάνες.
Η γενιά της Μεταπολίτευσης αυτάρεσκα βαπτίστηκε «Γενιά του Πολυτεχνείου». Από το αίμα των νεκρών της εξέγερσης νομιμοποιήθηκε η ιδεολογική κυριαρχία αυτής της γενιάς στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι αυτή γενιά που στο όνομα της αλλαγής οδήγησε τον τόπο στα «πενήντα χρόνια μοναξιάς». Αυτή η γενιά δημιούργησε τα αδιέξοδα και έπλασε τον «homo graecus». Η γενιά αυτή κυριάρχησε στην Πολιτική, στη Δικαιοσύνη και στο Επιχειρείν. Έτσι βήμα-βήμα στήθηκε το σύστημα του «Θεσμικού Υποκόσμου». Λίγοι και πάλι αντιστάθηκαν. Όσοι το έκαναν έμειναν εκτός συστήματος και περιορίστηκαν στη μοναξιά τους. Όσοι το αποδέχτηκαν «τρύγησαν» τους καρπούς των κόπων τους. Το σύστημα του Θεσμικού Υποκόσμου θριάμβευσε. Κάποια στιγμή ακόμη και αυτό «στόμωσε». Έπρεπε να βρεθεί εναλλακτική λύση. Κατέφυγαν στην πτώχευση. Δεν γινόταν αλλιώς.
Αυτή η κακομαθημένη γενιά της Μεταπολίτευσης και οι ιδεολογικοί επίγονοι της, διαχειρίζεται ακόμη τα κοινά. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους. Οι ιδέες βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Η Αριστερά εφθάρη στα έδρανα της εξουσίας. Η Δεξιά συνεχίζει στο ίδιο έργο θεατές. Η ακροδεξιά των επιγόνων των μαυραγοριτών της κατοχής και του Εμφυλίου βγήκε από το νεκροταφείο της Ιστορίας και σουλατσάρει στα καντούνια της Πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ απεβίωσε αλλά δεν το ομολογεί. Η χώρα γονάτισε αλλά δεν το βλέπει. Η κοινωνία παρακολουθεί και κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της. Τα σύννεφα μαζεύονται στα ανατολικά, στα νότια, παντού. Κάθαρση; Ποια κάθαρση; Εξακολουθούμε να ζούμε σαν ζόμπι-υπνοβάτες. Εκ του ασφαλούς. Σωριασμένοι στον καναπέ ενός φθαρμένου ιδεολογήματος. Η Δημοκρατία δεν προσφέρεται. Κερδίζεται. Είναι αποτέλεσμα καθημερινής μάχης. Ο πόλεμος είναι διαρκής. διαχρονικός, αιματηρός, απρόβλεπτος. Η Δημοκρατία είναι οι πολίτες της και όχι οι λέξεις. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εγγυήσεις επιτυχίας σε αυτόν τον πόλεμο. Τα τρωκτικά καραδοκούν, οι οχτροί είναι καλά καλυμμένοι, εξαφανίζονται και επανέρχονται. Η Δημοκρατία μισεί τη σιωπή, το βόλεμα, τη λαμογιά. Μέσα σε αυτήν τη σιωπή, το βόλεμα και τη λαμογιά κρύβονται οι εχθροί της. Και περιμένουν.
