Ένας μαθητής της Β’ λυκείου από την Κοζάνη, μέσα από τη zougla.gr εκφράζει τις σκέψεις του και παράλληλα τις ανησυχίες του για το μαθητικό μοντέλο που εφαρμόζεται έως τώρα στη χώρα μας και τα μεονεκτήματά του σχετικά με τις συνθήκες εκπαίδευσης. Με τίτλο, «Η Κρίση της πανδημίας, ως ευκαιρία για αξιοπρεπείς συνθήκες στις τάξεις των μαθητών» ο Γιώργος Τριανταφύλλου, στην επιστολή που στέλνει στη zougla.gr, θίγει το ζήτημα των αξιοπρεπών συνθηκών εκπαίδευσης που μπορούν να προκύψουν με αφορμή την πανδημία και να υιοθετηθούν στο μέλλον.
Ακολουθεί η επιστολή του:
«Με την εμφάνιση της πρωτοφανούς κρίσεως του Κορωνοιού, όπου σημαντικότερη όλων είναι η επικράτηση της δημόσιας υγείας, έρχεται μια σειρά αλλαγών όπου κανείς μας δεν θα περίμενε! Τα νέα αυτά δεδομένα όμως, δεν επηρεάζουν μόνο το σύστημα υγείας αλλά και την εκπαίδευση, καθώς οι εξετάσεις για την εισαγωγή των μαθητών απ’ όλη τη χώρα στη Τριτοβάθμια, θα διεξαχθούν αργότερα αλλά πιθανώς σε τάξεις με έως δέκα μαθητές, ή σε αμφιθέατρα πανεπιστημίων,για την τήρηση των απαραιτήτων αποστάσεων.
Ως γνωστόν τα τμήματα μαθητών σε γυμνάσια και λύκεια φιλοξενούν από 23 έως 28 μαθητές.Aναλογίστηκε ποτέ κανείς το πώς μπορούν 27 δέκτες-και πόσο μάλλον έφηβοι- να συγκεντρώσουν τη προσοχή τους σε όσα πέμπει ο διδάσκων; Πώς δηλαδή ένας μαθητής από το τελευταίο θρανίο, υπό «κανονικές» συνθήκες, θα μπορέσει να συντονιστεί, ειδικά αν αυτό που διδάσκεται δεν του κάνει «κλίκ»; Και το σημαντικότερο· πώς θα μάθει να λειτουργεί ομαδικά, ενώ ο αριθμός αυτός υπερβαίνει τα όρια της ομάδας;
Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, να εκμεταλλευτεί τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και άλλα κράτη την προσωρινή μορφή της εκπαίδευσης και να την μονιμοποιήσει εν μέρει, με λιγότερους μαθητές ανά τμήμα; Όχι μόνο για να μη γίνεται η διασπορά του νέου επικίνδυνου φονικού ιού, ο οποίος μπορεί να απειλήσει μέλη των οικογενειών μας, αλλά και να δώσει αυτομάτως τον χώρο που χρειάζεται κάθε μαθητής!
Μπορεί όσα αποτυπώνω τώρα, να φαίνονται ασυναφή μεταξύ τους, και η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας να μην μπορεί να το υποστηρίξει, αλλά η ποιοτική παιδεία και τα «γυμνασμένα» μυαλά, μετά από προσπάθεια της κάθε κοινωνίας, μπορούν να προσφέρουν μακροχρόνια σε αυτή!
Υπάρχουν πολλές χώρες, όπως η Φινλανδία, όπου επενδύσανε, με επιτυχημένα αποτελέσματα, στο άριστο μοντέλο ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι ξεκάθαρο άλλωστε ότι έχοντας κανείς επαρκή παιδεία και αξίες, πράγματα στα οποία υστερεί η κοινωνία μας σήμερα, μπορεί να διαχειριστεί τόσο την υγεία όσο και την οικονομία, πράγμα που βλέπουμε καθημερινά, στην κρίση που διανύουμε».
