Λιβανέζικα κόλπα

Πολλά είναι τα νομικά μέτωπα που καλείται να αντιμετωπίσει ο -λιβανέζικων συμφερόντων- όμιλος εταιρειών real estate που τα τελευταία χρόνια φερόταν να αγοράζει μεγάλες εκτάσεις σε ελληνικά νησιά για λογαριασμό του Εμίρη του Κατάρ.

Μήνυση κατά του λιβανέζικου ομίλου real estate υπέβαλε η Μητρόπολη ΖακύνθουΟ λόγος για τον όμιλο που ανήκει στον Λιβανέζο Κριστιάν Κομέρ, ο οποίος εμφανίζεται ως κύριος μέτοχος, μεταξύ άλλων, της «Pimara», που αγόρασε την Οξυά, αλλά και της «Pimana», που αγόρασε 15.000 στρέμματα στη Ζάκυνθο.

Οι δραστηριότητες των εν λόγω εταιρειών έχουν τεθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα υπό δικαστική διερεύνηση, καθώς αφενός μεν η ανάπτυξη του επενδυτικού σχεδίου στην Οξυά πάγωσε ξαφνικά, με αποτέλεσμα το γραφείο του γνωστού αρχιτέκτονα Στέλιου Αγιοστρατίτη που ανέλαβε το project να καταγγέλλει ότι δεν πληρώθηκε για τις υπηρεσίες του, και αφετέρου πριν από μερικές ημέρες τόσο η Μητρόπολη Ζακύνθου όσο και η Μονή Αγίου Γεωργίου, εκπροσωπούμενες από τον δικηγόρο Διονύση Γκούσκο, κατέθεσαν μήνυση καταγγέλλοντας παράνομη μεταβίβαση εκτάσεων.

Σύμφωνα με τη μήνυση, η οποία βρίσκεται στη διάθεση του zougla.gr, στην έκταση που πουλήθηκε περιλαμβάνεται και η περίφημη παραλία του Ναυαγίου, η οποία αποτελεί την πιο διάσημη τοποθεσία της Ζακύνθου. Μερίδα του Τύπου φιλοξένησε εκτενή ρεπορτάζ για τις χρυσές επενδύσεις, αναφέροντας πάντα το όνομα του Εμίρη ως αγοραστή της έκτασης. Άραγε γνώριζε την πραγματική αλήθεια ο υφυπουργός Ανάπτυξης ή παρασύρθηκε;

Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, πάντως, το γεγονός ότι αν και στο νησί προκλήθηκαν αντιδράσεις, τόσο οι τοπικές Αρχές, όσο και ο Νότης Μηταράκης δεν τοποθετήθηκαν επί του θέματος, αφήνοντας όπως καταγγέλλεται δημόσιες εκτάσεις να περάσουν στα χέρια του fund.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

«Έγιναν παράνομες μεταβιβάσεις»

Στην αναφορά οι μηνυτές αρχικά αντιτίθενται στον τίτλο κτήσης του πωλητή Γεωργίου Χάρου, ο οποίος, όπως σημειώνουν, επικαλείται διάταγμα της Ενετικής Πολιτείας του 1783 διά του οποίου του παραχωρήθηκε «τιμάριο» από έναν πρόγονό του ονόματι Φλαμπουριάρη, υποστηρίζοντας ότι «το κείμενο του διατάγματος αυτού δεν κατέστη δυνατό να μεταφρασθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών, περαιτέρω δεν φαίνεται να συνοδεύεται από σχετικό διάγραμμα, ούτε αναγράφεται σε αυτό συγκεκριμένο εμβαδόν της παραχωρούμενης έκτασης με σαφή και συγκεκριμένα όρια».

Παράλληλα η Μητρόπολη Ζακύνθου κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε μια επιστολή που έλαβε τον περασμένο Αύγουστο από απογόνους και συγκληρονόμους της ίδιας οικογένειας, μέσω της οποίας προσδιορίζεται το σύνολο του «τιμαρίου» στα 2.000 στρέμματα το πολύ.

«Ως προς την υπόλοιπη δασική έκταση του παραχωρηθέντος “τιμαρίου”, αδιάψευστες αποδείξεις της ανυπαρξίας οποιασδήποτε πράξεως νομής ή κατοχής αποτελούν οι αεροφωτογραφίες της περιοχής τουλάχιστον από το 1945 μέχρι σήμερα, όπου πέραν των συστηματικών πυρκαγιών ουδεμία άλλη ανθρώπινη παρέμβαση διαπιστώνεται. Αποκλειστικά και μόνο το Ελληνικό Δημόσιο έχει πραγματοποιήσει τις αναγκαίες παρεμβάσεις για το δημόσιο συμφέρον, όπως διάνοιξη δρόμων κλπ., έναντι των οποίων ούτε προέβαλε ποτέ ιδιώτης διαμαρτυρίες ως θιγόμενος “κύριος”, ούτε πολύ περισσότερο προβλήθηκαν αξιώσεις παρ’ ουδενός.

»Όλες οι εμπλεκόμενες Δημόσιες Υπηρεσίες τη συγκεκριμένη περιοχή τη διαχειρίσθηκαν ως κοινόχρηστη ή δημόσια, μη ζητώντας άδεια απ’ τον αναφερόμενο πωλητή (Γ. Χάρο) ή άλλον ιδιώτη, για οποιαδήποτε επί των εκτάσεων τούτων παρέμβασή τους. Ειδικότερα το αρμόδιο Δασαρχείο -όπως προκύπτει από σχετικά έγγραφά του- αναφέρεται ρητά σε “δημόσια δασική διακατεχόμενη” έκταση» αναφέρεται χαρακτηριστικά στη μήνυση.

«Ακόμα και η οικογένεια του πωλητή αμφέβαλε για την κυριότητά της έκτασης»

Επιπλέον, η Μητρόπολη Ζακύνθου τονίζει στη μηνυτήρια αναφορά ότι και η ίδια η οικογένεια του πωλητή αμφέβαλε για την «κυριότητά της επί των δασών». Αυτό, όπως σημειώνεται, «προκύπτει από την ανυπαρξία αληθών και σπουδαίων πράξεων νομής επ’ αυτών, όπως π.χ ξύλευση, περίφραξη, φύλαξη, και από την ανυπαρξία δηλώσεων στην αρμόδια ΔΟΥ όπου να περιλαμβάνεται η επίδικη έκταση, και απ’ το ιδιαίτερο γεγονός πως η εμφανιζόμενη απ’ τον πωλητή ως δικαιοπάροχός του Σ. Α. Φλαμπουριάρη, στη δήλωση αποδοχής της κληρονομιάς από τον πατέρα της Α. Φλαμπουριάρη, που απεβίωσε το 1961, αποδέχεται συνολικά 70 στρέμματα αγροτικής γης».

«Επίσης από την ίδια δήλωση, χαρακτηριστικό είναι ότι το προς Βορράν όριο της ιδιοκτησίας αυτής είναι η Μονή Αναφωνήτριας. (…) Στην ιδιοκτησία που εμφανίζεται να κληρονομεί (ο Γ. Χάρος) και η οποία υπερβαίνει κατά πολλές χιλιάδες στρέμματα την Ι.Μ. Αναφωνήτριας οριοθετούνται ως μεμονωμένες (“ξέφωτα”) δύο περιορισμένες εκτάσεις ως “εκκλησιαστικές” και τούτο προφανώς διότι στη μια υφίσταται το κτίριο της Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου των Κρημνών και στην άλλη υπάρχει κτίριο οικοδομηθέν απ’ την ίδια Μονή» τονίζεται.

«Η περιουσία της Μονής έχει μπει στο στόχαστρο»

Όπως υπογραμμίζουν οι μηνυτές, «η ιδιοκτησία της Μονής του Αγίου Γεωργίου στα πρόσφατα χρόνια της τουριστικής αξιοποιήσεως της χώρας μας έχει μπει στο στόχαστρο όσων εποφθαλμιούν κέρδη απ’ την καταπάτηση κι εμπορία δημόσιας γης, καθόσον περιβάλλει από ξηράς όλη τη περιοχή του σπάνιου αξιοθέατου της ακτής του “Ναυαγίου” στη Β.Δ. Ζάκυνθο».

«Ως εκ τούτων υπήρξε πρωτοφανές και προκάλεσε οδυνηρή έκπληξη το γεγονός πως το επιλήψιμο συμβόλαιο, εκδήλως νοσφιζόμενο την κατάληψη της χερσαίας περιοχής που περιβάλλει τη “διαμαντόπετρα” της ακτής του “Ναυαγίου”, εντός των “μεταβιβαζομένων” εκτάσεων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, 3.400 στρέμματα ανήκοντα στην Ι. Μ., εντός των οποίων η Μονή είχε ανοικοδομήσει παλαιά προσεισμικά κτίσματα, όπως Ιερό Ναό, εστιατόριο, αποθήκες κλπ., σωζόμενα μέχρι σήμερα.

»Κορωνίδα όμως της αδηφάγου και αλόγιστης αυτής συμπεριφοράς είναι ότι συμπεριελήφθη εντός της τάχα “πωλούμενης” γης και το παλαιό κτίριο της Ι. Μονής, ευρισκόμενο στο νότιο ακρωτήριο του “Ναυαγίου”, όπου κατά τις αρχές του 16ου αιώνα πρωτοεγκαταστάθηκε η Μονή. Στο επίμαχο συμβόλαιο, πωλητής και αγοραστές προσδιορίζουν την φύση και τον χαρακτήρα της πωλούμενης έκτασης ως “κτηματικής” και ως “αγροτεμαχίου”. Ούτε τούτο βέβαια είναι αληθές. Ανέκαθεν και μέχρι σήμερα οι “μεταβιβασθείσες” εκτάσεις υπήρξαν και παραμένουν δασικές» αναφέρεται.

«Πίσω από την αγορά της έκτασης δεν βρίσκεται ο εμίρης»

Επιπλέον, στη μήνυση γίνεται εκτενής αναφορά και στη φημολογία που αναπτύχθηκε ότι πίσω από την αγορά της έκτασης στη Ζάκυνθο βρίσκεται ο ίδιος ο εμίρης του Κατάρ.

«Η φημολογία αυτή δεν στηρίζεται σε αληθινή βάση. Η “αγοράστρια” εταιρεία είναι real estate. Χαρακτηριστικό είναι πως σε δικαστική διαδικασία στο Πρωτοδικείο Αθήνας, όπου εναγόμενος για τη μη πληρωμή αμοιβών υπήρξε η “αδελφή” εταιρεία της αγοράστριας Pimara, κατατέθηκε ενόρκως από τον μάρτυρα της Τζαμάλ Ζοράλτυ πως ουτέ καν στο νησί Οξυά αγοραστής είναι ο Εμίρης του Κατάρ, αλλά ίσως να ενδιαφερόταν στο μέλλον.

»Μάλιστα, κι εξ αφορμής αυτών των φημολογιών, στις 27-9-2014 εκδόθηκε ανακοίνωση από την Πρεσβεία του Κατάρ στην Αθήνα η οποία καταγγέλλει ότι τον τελευταίο καιρό επιτήδειοι στήνουν εταιρείες φαντάσματα και είτε υπόσχονται σε Έλληνες δουλειά στο Κατάρ είτε εκδηλώνουν ενδιαφέρον για αγορά ακινήτων στην χώρα μας» υπογραμμίζεται μεταξύ άλλων στην μηνυτήρια αναφορά, με τους καταγγέλλοντες να ζητούν να διερευνηθεί η διάπραξη των αδικημάτων της κακουργηματικής απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων, της ψευδούς βεβαίωσης, της παράβασης καθήκοντος, και άλλων.

Τον ετεροθαλή αδελφό του διόρισε ο εμίρης του Κατάρ στη θέση του αναπληρωτή εμίρη, Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου 2014, 07:30