Βολές κατά πάντων και κυρίως κατά των πολιτικών, με πρώτο τον υπουργό Υγείας Αν. Λοβέρδο για τη δήλωσή του περί μακελειού, εξαπολύει ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Ρούσσος-Εμμανουήλ Παπαδάκης.
Σε αναφορά του προς τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης καλεί τον κ. Λοβέρδο ν’ ασχοληθεί με τα θέματα του υπουργείου του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογεί, και ν’ αφήσει τις δηλώσεις καλυπτόμενος από τη βουλευτική του ασυλία που συνιστούν την αξιόποινη πράξη της πρόκλησης σε τέλεση κακουργήματος.
Στην αναφορά του, ο κ. Παπαδάκης αναφέρει επί λέξει: «Θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που επανειλημμένα έχω πει: ν’ αφήσουν τη δικαστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της και να σταματήσει η όποια πολιτική ή επαγγελματική εκμετάλλευσή της. Τα ραδιοτηλεοπτικά λαϊκά παραδικαστήρια δεν προάγουν τον νομικό πολιτισμό και το δίκαιο, όταν γίνεται υπέρβαση των ορίων της κριτικής, μάλιστα όταν επιδιώκεται πολιτικό όφελος ή το κέρδος της τηλεθέασης, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στη Δικαιοσύνη.
Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. υπουργού Υγείας ‘’περί μακελειού’’ που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η Μ.Κ.Ο., ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίζουν. Ακόμη ας ασχοληθεί με το μερίδιο από τη συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την «αποπροστασία» του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής).
Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τ’ αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς (την ενότητα), αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την Αριστότελεια διατύπωση)».
Ο κ. Παπαδάκης όμως ασκεί δριμεία κριτική και για τους συναδέλφους του που τείνει να μετατραπούν, όπως τονίζει, σε Νέρωνες της Δικαιοσύνης.
«Όσον αφορά δικαστές και εισαγγελείς, καλό είναι όπου είναι απαιτητικοί με τους άλλους να είναι πρώτα απαιτητικότεροι και αυστηρότεροι με τους εαυτούς τους, το λάθος του άλλου να το συγχωρούν όχι όμως το δικό τους (ώστε να μην το επαναλάβουν), να κάνουν διαρκή αυτοκριτική, γιατί όποιος την αφήνει εγκαταλείπει μια από τις βασικές λειτουργίες της νόησης και στερεί από μια ιδιότυπη με τον εαυτό του διαλεκτική γόνιμη σύνθεσή της. Να γίνονται παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενα αντικείμενα συγχρόνως, να εξορθολογίζουν την έρευνα, την ποινική δίωξη, την προσωρινή κράτηση αφού οι υπερβολές αναιρούν το δίκαιο.
Στο δίλημμα των πολιτών ‘’τον νόμο να φοβούμαι ή τον δικαστή’’ να μην καταλήγουν στο δεύτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αφήσαμε το δίκαιο να διολισθήσει σε μέσο εκδικήσεως ή αδράνειας και θα μεταβληθούμε έτσι σε Νέρωνες και Ηρόστρατους της Δικαιοσύνης.
Τέλος, οι νομικοί (αλλά και οι συντεταγμένες εξουσίες) να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τη δικαιοσύνη σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε».
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
