Με την επίσημη έπαρση της ιστορικής σημαίας της Κομοτηνής, την επιμνημόσυνη δέηση και την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο Ηρώων κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις για την 95η επέτειο ενσωμάτωσης της Θράκης στην Ελλάδα.
Τα «Ελευθέρια» εορτάστηκαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι η ιστορική λήθη αποτελεί χαρακτηριστικό των νεο-Ελλήνων.
Την ιστορική σημαία της πόλης μετέφεραν από το Δημαρχείο, όπου φυλάσσεται, νεαρές γυναίκες, μέλη του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής ντυμένες με παραδοσιακές στολές, παρουσία τιμητικού στρατιωτικού αγήματος της 21ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας.
Της έπαρσης ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Μαρωνείας – Κομοτηνής κ.κ Παντελεήμονος.
.jpg)
Πρόκειται για μία επέτειο που γιορτάζεται κάθε χρόνο σε κάθε γωνιά της Θράκης και την οποία το ευρύ κοινό αγνοεί… Το ίδιο, βέβαια, συμβαίνει και με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (πλην των τοπικών), παρόλο που αποτελεί επίσημη αργία.
Φέτος, στις εκδηλώσεις παρέστησαν ως εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας, ο υφυπουργός Επικρατείας Τέρενς Κουίκ και ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, ενώ το «παρών» έδωσε πλήθος «τοπικών αρχόντων».
Εξάλλου, στα ψιλά γράμματα της ιστορίας παραμένει και η διενέργεια δημοψηφίσματος, πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, στο οποίο συμμετείχαν οι κάτοικοι της περιοχής. Σύμφωνα με αυτό, η ένωση της Θράκης με τον εθνικό κορμό ενεκρίθη με συντριπτική πλειοψηφία (4/5) των Μουσουλμάνων τούρκικης καταγωγής.
Αυτή την άγνωστη πτυχή της ιστορίας περιγράφει στην κάμερα του zougla.gr ο Χακάν Μαχμουτλάρ, μουσικολόγος-επιχειρηματίας Χακάν Μαχμουτλάρ, που γεννήθηκε στην Κομοτηνή.
Δείτε τι λέει ο κ. Μαχμουτλάρ για τη σημαντικότατη αυτή ημέρα:
Το χρονικό της απελευθέρωσης και της ενσωμάτωσης
Την Πέμπτη 14 Μαΐου, συμπληρώθηκαν 95 χρόνια από την απελευθέρωση της Θράκης.
Η Θράκη υποδουλώνεται από τους Οθωμανούς γύρω στο 1360. Κάποια εποχή η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχωρεί στους υπόδουλους την αυτοδιαχείριση των κοινοτικών πραγμάτων που αφορούσαν τη λατρεία, την εκπαίδευση, το οικογενειακό δίκαιο. Με αυτά τα δεδομένα προχώρησε η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όλης της Θράκης στα δύσκολα χρόνια…
Με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, τον Αύγουστο του 1913, η Δυτική Θράκη επιδικάζεται στους Βούλγαρους.
Ο Θρακιώτικος λαός εξεγείρεται, απωθεί τις Βουλγαρικές δυνάμεις, κηρύσσει την αυτονομία της περιοχής και σχηματίζει προσωρινή Κυβέρνηση. Η ελληνική κυβέρνηση όμως, τηρώντας τους όρους της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, εγκαταλείπει τη Θράκη, η οποία παραδίνεται στους Βούλγαρους τον Οκτώβριο του 1913. Η ελευθερία κράτησε λοιπόν μόνο τρεις μήνες και έμελλε να αργήσει άλλα έξι χρόνια.
Το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου βρίσκει την Τουρκία ηττημένη. Η Ελλάδα διεκδικεί ξανά όλη τη Θράκη. Τότε η Γαλλία, για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή, διά του αρχιστράτηγου των συμμαχικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής Γάλλου Φρανσουά ντ Εσπεραί διατάσσει τα συμμαχικά στρατεύματα να καταλάβουν τη Δυτική Θράκη.
Το πρωινό της 4ης Οκτωβρίου 1919 τα συμμαχικά στρατεύματα με επικεφαλής τον στρατηγό Λεοναρδόπουλο μπαίνουν στην Ξάνθη και στη συνέχεια ελευθερώνουν όλη τη Δυτική Θράκη από τους Βούλγαρους.
Οι συμμαχικές δυνάμεις επέβαλαν στη Θράκη καθεστώς διασυμμαχικής κατοχής, ονομάζοντάς την “Χώρα της Θράκης”. Επίσημη γλώσσα ήταν η Γαλλική. Τη Διοίκηση της Θράκης ανέλαβε ο Στρατηγός Σαρπύ.
Την 14η Μαΐου του 1920, ο ελληνικός Στρατός διατάσσεται να αναλάβει εξ ονόματος των συμμάχων την κατάληψη και διοίκηση της Δυτικής Θράκης, αντικαθιστώντας τα Γαλλικά στρατεύματα. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Θράκη προσαρτάται οριστικά στην Ελλάδα.
Οι Θρακιώτες μαθαίνουν το πολυπόθητο γεγονός στις 30 Ιουλίου 1920 από το εξής τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο της Θράκης:
«Χαίρω μεγάλως αγγέλων υμίν ότι σήμερον εβδόμην επέτειον Συνθήκης Βουκουρεστίου υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μετά Τουρκίας, δι’ ης αι κυριότεραι σύμμαχοι δυνάμεις μεταβίβασαν ημίν Δυτικήν Θράκην».
Μετά την υπογραφή της ανακωχής από την Βουλγαρία στη Θεσσαλονίκη την 30η Σεπτεμβρίου 1918,η Δυτική Θράκη, που είχε παραχωρηθεί στη Βουλγαρία με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913), είχε καταστεί πεδίο διπλωματικών ανταγωνισμών διαφόρων ενδιαφερομένων κρατών.
Μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) παρέμεινε υπό την κατοχή των Βουλγάρων, που διατηρούσαν εκεί πολιτικές και στρατιωτικές αρχές.
Οι ΗΠΑ και η Ιταλία, θύματα έντονης βουλγαρικής προπαγάνδας, υποστήριζαν τις διεκδικήσεις της Βουλγαρίας στην περιοχή και τάσσονταν υπέρ της παραχώρησης σ΄ αυτήν του σημερινού Νομού Έβρου με διέξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος, αιώνιο όνειρο και πόθο των Βουλγάρων.
Mε τη λήξη του Α’ Μεγάλου Πολέμου, το Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι (Ιαν. 1919 – Ιαν. 1920) κλήθηκε να επιλύσει τα προβλήματα που άφησε ανεπίλυτα ο πόλεμος εκείνος. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήδη στις 30 Δεκεμβρίου 1918 υπέβαλλε στο συνέδριο τις νόμιμες και ιστορικώς δικαιωμένες θέσεις της Ελλάδας επί της Δυτ. Θράκης, της Β. Ηπείρου, της Δυτ. Μικράς Ασίας, της Ιμβρου, της Τενέδου, των Δωδεκανήσων και της Κύπρου.
Πηγή βίντεο – φωτογραφιών: xronos.gr – paratiritisnews.gr
