Κοινά σημεία έχουν οι δύο υποθέσεις Σεργιανόπουλου και Θεοδωρίδη. Τα ναρκωτικά και πιο συγκεκριμένα αυτούς που βρίσκονται από πίσω.
Είναι διαπιστωμένο ότι ο λαμπρός, γυάλινος και ως εκ τούτου εύθραυστος κόσμος της “σόου μπιζ” αποτελεί την καλύτερη βιτρίνα για διακίνηση σκληρών ναρκωτικών.
Στην περίπτωση του ηθοποιού που βρήκε τραγικό θάνατο από τη λεπίδα του Γεωργιανού, ούτε οι δικηγόροι της οικογένειας αλλά ούτε και οι δικηγόροι του δράστη έχουν πειστεί, ότι ό άνθρωπος αυτός είναι ο πραγματικός ή ο μοναδικός δράστης του αποτρόπαιου εγκλήματος.
Περισσότερο θαρραλέος ο γαμπρός του Σεργιανόπουλου, αφήνει να εννοηθεί ότι οι πραγματικοί δράστες της δολοφονίας του Νίκου Σεργιανόπουλου δεν έχουν συλληφθεί.
Ας σημειωθεί ότι λίγο καιρό πριν τη δολοφονία του ο ηθοποιός, είχε συλληφθεί από την αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας για κατοχή ναρκωτικών. Το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τα μέσα, πολλά από τα οποία απέδωσαν τη χειρονομία των αρχών σε άνωθεν παρεμβάσεις λόγω της αναγνωρισιμότητάς του. Κύκλοι που θεωρούνται ενημερωμένοι, αναφέρουν ότι σ’ εκείνο το κακό συναπάντημά του με τις αρχές, ο Νίκος Σεργιανόπουλος αποφάσισε να μιλήσει και να δώσει τον έμπορο, ο οποίος αφού κατόρθωσε να διαφύγει τιμώρησε κατά την προσφιλή μέθοδο της μαφίας τον ηθοποιό που έσπασε το νόμο της σιωπής.
Το ίδιο περίπου φαίνεται να συμβαίνει με τον Τεό Θεοδωρίδη. Κατέφυγε στην εύκολη λύση και τον πλουτισμό όπως τον υπόσχονται τα κυκλώματα της διακίνησης, με την προϋπόθεση ότι εάν συλληφθεί δε θα δώσει ονόματα.
Είναι τα ίδια πρόσωπα του κυκλώματος που κατευθύνουν αυτά τα άτομα, μοιράζουν εκ του ασφαλούς μεγάλες ποσότητες- ο Θεοδωρίδης δεν είχε την οικονομική επιφάνεια να αγοράσει τέσσερα κιλά κοκαΐνης, ούτε να ανακαλύψει την πηγή- και στη συνέχεια εάν σπάσει ο διάβολος το πόδι του, τα απομακρύνουν με πλαστά διαβατήρια στο εξωτερικό όπου όταν σιγουρευτούν ότι δε θα μιλήσουν τα απενεργοποιούν για ένα εύλογο διάστημα. Αφού τα έχουν καταστήσει ομήρους τα ανακυκλώνουν οδηγώντας τα σε άλλες αγορές.
Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι ο Θεοδωρίδης δυσκολεύτηκε να αποφασίσει μεταξύ της απόδρασης ή της παράδοσης. Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις δε γνώριζε πότε κινδύνευε περισσότερο, μετά την παράδοσή του στις ελληνικές αρχές, ή μετά την παράδοσή τους στις όποιες διαθέσεις και σχέδια του κυκλώματος. Επέλεξε τη λύση της απόδρασης και συνελήφθη για να ζήσει από ‘δω και πέρα την αγωνία της επικείμενης τιμωρίας εφόσον μιλήσει κατά τα πρότυπα της εκτέλεσης Σεργιανόπουλου.
Εάν μιλήσει η τιμωρία θα είναι σκληρή –θυμηθείτε την περίπτωση του ελληνοαιγύπτιου που απήχθη στην πρώτη άδειά του από τη φυλακή και βρέθηκε σφαγμένος- και οι ελπίδες για σύλληψη των δραστών ελάχιστες.
(Πρώτη καταχώρηση 17 Φεβρουαρίου 2009, 13:19)
