Ο πίνακας «Ο Άγιος Diego de Alcala σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και σύμβολα του πάθους» εντοπίστηκε από την ιστορικό Τέχνης Serena D’ Italia στον οίκο δημοπρασιών Pandolfini και το συνέκρινε με αυτό που είχε κλαπεί από την Εθνική Πινακοθήκη. «Το σχέδιο έχει κάπως “διορθωθεί”, έχουν προστεθεί μια κακής ποιότητας υπογραφή και μια σφραγίδα, αλλά πολλές λεπτομέρειες, σκούρες κηλίδες λόγου χάρη, είναι τόσο όμοιες, που είμαι σχεδόν βέβαιη ότι πρόκειται για το ίδιο έργο».
Η δήλωση αυτή έγινε το 2020. Στη συνέχεια υπήρξαν και άλλες επιστημονικές αναλύσεις και τεχνικές μελέτες. Το σχέδιο του ζωγράφου Guglielmo Caccia, γνωστού και ως Moncalvo (1568-1625), που βρισκόταν στην Εθνική Πινακοθήκη εκλάπη ταυτόχρονα με τα έργα του Πικάσο και του Μοντριάν από τον αποκαλούμενο λανθασμένα και καθ΄ υπερβολή «Αρσέν Λουπέν της Αθήνας», δηλαδή τον γνωστό ελαιοχρωματιστή. Φαίνεται όμως πως ο ισχυρισμός του πως κατάστρεψε το έργο τέχνης δεν αληθεύει. Διότι το 2019 ένα παρόμοιο προσχέδιο του Ιταλού ζωγράφου, τόσο παρόμοιο που οι ειδικοί κόβουν το χέρι τους πως πρόκειται για το ίδιο που εκλάπη στην Ελλάδα, συμπεριλήφθηκε σε πλειστηριασμό του επίσης ιταλικού οίκου Pandolfini. Το έργο τελικά αποσύρθηκε από τον πλειστηριασμό μετά από κινητοποίηση συγκεκριμένων εξειδικευμένων επιστημόνων στην Ιταλία, οι οποίοι προειδοποίησαν τις ελληνικές και τις ιταλικές αρχές.
Είχε προηγηθεί μία ελαφρά επέμβαση πλαστογράφησης στο συγκεκριμένο σχέδιο με την πρόσθεση μίας δήθεν υπογραφής, αλλά και ενδεχομένως με πλύση του σχεδίου για να αφαιρεθούν κάποιοι χαρακτηριστικοί ρύποι (κουκκίδες κ.λπ.). Στην πραγματικότητα, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί, πρόκειται για το ίδιο έργο τέχνης.
Αν όλα τα παραπάνω ευσταθούν, τότε καταρρίπτεται όλη η υπερασπιστική γραμμή του ληστή των πινάκων, ο οποίος ισχυρίστηκε πως ποτέ δεν επιδίωξε να πουλήσει τα έργα τέχνης στο εξωτερικό ή σε Έλληνες συλλέκτες. Ο ελαιοχρωματιστής και δράστης της κλοπής του αιώνα, όπως χαρακτηρίζεται, πάλι με μία ισχυρή δόση υπερβολής, επικαλείται τη φιλοτεχνία του και το πάθος του για τα έργα τέχνης. Πώς δικαιολογείται, λοιπόν, η δήθεν -κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον- καταστροφή του σχεδίου του Moncalvo και μάλιστα μέσα στην τσέπη του δράστη από το τραυματισμένο και γεμάτο αίματα χέρι του, όπως κατέθεσε ο ίδιος; Όπως προκύπτει, αυτό το σχέδιο υπέστη ολόκληρη επιχείρηση πλαστογράφησης και στη συνέχεια εξήχθη στην Ιταλία, όπου παραλίγο να είχε εκτεθεί και σε πλειστηριασμό. Ποια τύχη ή ατυχία επιφύλασσε άραγε στους πίνακες του Πικάσο και του Μοντριάν;
Διαβάζουμε στην «Καθημερινή» της 1ης Ιουλίου: «Το έργο του Moncalvo επρόκειτο να δημοπρατηθεί τον Οκτώβριο του 2019 με αριθμό 96, χωρίς αναγραφή προέλευσης και με την πληροφορία ότι “μπορεί να συσχετιστεί με την παραγωγή σχεδίων του ζωγράφου Guglielmo Caccia, γνωστού ως Moncalvo (1568-1625)”. Η Ιταλίδα ειδικός (Serena D’Italia) ενημέρωσε τη Μαριλένα Κασιμάτη, ιστορικό Τέχνης και πρώην επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης (1984-2017) για το εύρημά της. “Θεωρώ κι εγώ σχεδόν σίγουρο ότι το έργο της δημοπρασίας είναι το ίδιο με το έργο της Εθνικής Πινακοθήκης, το οποίο, μετά την κλοπή, υπέστη πλαστογράφηση, πιθανώς ακόμη και πλύση για εξάλειψη φθορών της χάρτινης επιφάνειας και με σκοπό τη σύγχυση”. Στο κάτω μέρος είχε γίνει μια προσθήκη, όπως παρατήρησε, ενός φανταστικού αριθμού 3Β και μιας δήθεν υπογραφής με μαύρο μαρκαδόρο. Η κα. Κασιμάτη ενημέρωσε την ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και προθυμοποιήθηκε να ταξιδέψει η ίδια στην Ιταλία για αυτοψία».
Από το Υπουργείο Πολιτισμού είχε τότε αναφερθεί πως υπήρξε επικοινωνία με τη Europol και την Interpol. Πέραν τούτου ουδέν.
Επισημαίνεται πως ο ιταλικός οίκος έργων τέχνης Pandolfini απέσυρε το σχέδιο του Μoncalvo από τους καταλόγους του χωρίς καμία εξήγηση. Έκτοτε απλώς σιωπά.
