Επιμέλεια: Στέλλα Μεϊμάρη
Η έννοια της λέξης προσβασιμότητα αποκτά άλλη υπόσταση όταν αυτή αφορά ανθρώπους με αναπηρίες (ΑμεΑ). Κατά πόσο είναι εφικτό ή μη για αυτή την ομάδα ανθρώπων να απολαύσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους; Πόσο εύκολα ή όχι μπορούν να οργανώσουν το ταξίδι τους; Ποιους παράγοντες θα πρέπει να λάβουν υπόψη; Και τελικά η χώρα μας είναι κατάλληλη ή όχι για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα;
Διαβάστε την καταγγελία που έστειλε αναγνώστης του zougla.gr:
Εδώ βλέπετε εμένα “παγιδευμένο” με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μέσα στο αυτοκίνητο σε μια πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων ενός ferry boat που πάει προς Θάσο. Ξέρετε γιατί;
Είπα φέτος να προσπαθήσω να “κάνω διακοπές” 2-3 μέρες στην Καβάλα και σκέφτηκα γιατί να μην πάω και σε ένα νησί (πρώτη φορά μετά το ατύχημα), μιας και η Θάσος είναι απέναντι. Στην αρχή ενθουσιάστηκα με την ιδέα! Αμέσως όμως συνάντησα δυσκολίες που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αληθινές!
Σχεδόν κανένα ferry boat δεν έχει προδιαγραφές (ασανσέρ ή κάτι αντίστοιχο), ώστε το αναπηρικό αμαξίδιο να μπορεί να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανεβαίνει στο κατάστρωμα του πλοίου. Ίσα ίσα μου “έκαναν και χάρη” που μου το επιτρέψανε, γιατί σε πιο μακρινά ταξίδια για λόγους ασφαλείας δεν γίνεται να μένω εκεί κάτω. Αλλά ούτε και πάνω μπορώ να ανέβω. “ΊΣΑ ΙΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΧΑΡΗ” ;;;;;
ΑΡΑ. Να λέω και ευχαριστώ που είμαι σαν τον ποντικό μες το αυτοκίνητο, αντί να βρίσκομαι στο κατάστρωμα και να απολαμβάνω τη διαδρομή.
Φανταστείτε έστειλα έναν φίλο μου επάνω (και αυτοί “αναγκάστηκαν” να μείνουν μαζί μου μες το αυτοκίνητο) για να βγάλει κάποιες φωτογραφίες για να δω τουλάχιστον έτσι την όμορφη θέα. Και για πιο μακρινούς προορισμούς ούτε να το διανοούμαι… το 2018… που όλοι είμαστε ευαίσθητοι με την αναπηρία και προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις “αδικίες”- διακρίσεις.
Δεν θα κάτσω να ψάξω τους νόμους γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και αποκλείεται να “επιτρέπουν” κάτι τέτοιο. Απλά κανενός δεν του καίγεται καρφί για το αν “εγώ” στην αναπηρική καρέκλα στερούμαι το δικαίωμα να ταξιδέψω σαν άνθρωπος με το πλοίο αντί να ντροπιάζομαι και να θλίβομαι με αυτήν την απαράδεχτη αντιμετώπιση.
Μια ακόμη μάχη μόλις ξεκίνησε…
