Σε ρόλο… ντίλερ υπέρ των ιδιωτικών κέντρων αποκατάστασης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό λειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας!
Κάθε χρόνο, το Δημόσιο χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, αφού «σκοτώνουν» τους ασθενείς, όταν… νοσήσουν!
Μπορεί να διαβάζεται απίστευτο και όμως αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα που βιώνουν όσοι νοσηλεύονται στο «Γεώργιος Γεννηματάς» και χρήζουν αποκατάστασης.
Οι ιθύνοντες κωφεύουν στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις, εδώ και 9 χρόνια, κορυφαίων επιστημόνων του νοσοκομείου της Λεωφόρου Μεσογείων, αφού τους έχουν… εξασφαλίσει μόνο ένα κρεβάτι για τη θεραπεία ασθενών με κινητικά προβλήματα!
Η χώρα μας «σπρώχνει» ανήμπορους, φτωχούς, ανθρώπους με άθλια ή μέτρια οικονομική κατάσταση σε ιδιωτικά κέντρα του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού, αφού η έλλειψη κρεβατιών φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης… φιγουράρει σε πανελλαδικό επίπεδο.
Ο αριθμός των ασθενών που χρήζουν αποκατάστασης (αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, τροχαία ατυχήματα- πολλά από τα οποία έχουν σαν συνέπεια τετραπληγικούς και παραπληγικούς, ιδιαίτερα άτομα νεαρής ηλικίας, εγκαύματα), καθημερινά αυξάνεται. Έτσι, αντί να δημιουργούνται νέα τμήματα αποκατάστασης, οι υπεύθυνοι συρρικνώνουν τα υπάρχοντα!
Στην Ευρώπη, στην Αμερική αλλά και σε όλον τον αναπτυγμένο κόσμο, υπάρχουν νοσοκομεία που ασχολούνται αποκλειστικά με την Αποκατάσταση (Σουηδία, Γερμανία, Ισραήλ κ.α), όπου το κόστος κυμαίνεται από 100.000 έως και 300.000 ευρώ τον μήνα!
Σε αυτά αναγκάζονται να καταφεύγουν Έλληνες ασθενείς για αποκατάσταση, μόνον βέβαια όσοι έχουν την οικονομική και κοινωνική δυνατότητα ή εκείνοι που οι οικογένειές τους ξεπουλιούνται στην κυριολεξία ή καταφεύγουν σε δάνεια από τράπεζες, αφού η χώρα μας… νοσεί από κλίνες!
Έτσι… φύτρωσαν πολλά ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης με μηνιαίο κόστος 5.000 με 8.000 ευρώ, εκμεταλλευόμενα την ανάγκη, τον πόνο, αλλά και την ελπίδα των ασθενών και των οικείων τους για την κατάλληλη θεραπεία, αλλά παράλληλα φορτώνοντας και τα ασφαλιστικά ταμεία με τεράστια έξοδα.
Πρόκειται για μια ανεπίτρεπτη σε κάθε περίπτωση κοινωνική και οικονομική αφαίμαξη, ιδιαίτερα σε μία περίοδο κρίσης, όπως η υπάρχουσα.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι, εκτός από τις τσέπες των Ελλήνων ασθενών και των οικογενειών τους, επιβαρύνονται με δυσθεώρητα ποσά τα ασφαλιστικά ταμεία του κράτους. Την ώρα που όλοι οι εργαζόμενοι θυσιάζονται στον βωμό του παράνομου και εύκολου πλουτισμού κάποιων επιτηδείων!
Γιατροί, για τους οποίους ο όρκος τους στον Ιπποκράτη δεν αποτελεί «κενό γράμμα» και οι οποίοι πέρασαν από τη θέση του διευθυντή του Τμήματος Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης του «Γ. Γεννηματάς», όπως και ο νυν, κ. Αυγερινός Μπάντερ, έχουν επισημάνει τη δυσλειτουργία της κλινικής, αλλά μέχρι σήμερα έχουν… συναντήσει γυρισμένες πλάτες.
Από την έναρξη του Ε.Σ.Υ, η κλινική λειτουργούσε με 10 αναπτυγμένες κλίνες, σύμφωνα με τον οργανισμό λειτουργίας του νοσοκομείου μέχρι τον Ιούνιο του 2001.
Είναι το τέταρτο νοσοκομειακό τμήμα Φυσικής Ιατρικής Αποκατάστασης που λειτουργεί πανελληνίως, σε γενικό νοσοκομείο, για την εφαρμογή προγράμματος αποκατάστασης σε νοσοκομειακή βάση.
Τα άλλα τέσσερα λειτουργούν στα νοσοκομεία «ΚΑΤ», «Ασκληπιείο Βούλας», «Γ.Ν Ελευσίνας Θριάσιο».
Κάποια στιγμή εκκενώθηκε ο όροφος, όπου στεγαζόταν και το φυσικοθεραπευτήριο, για να ανακαινιστεί. Η διοίκηση αποφάσισε η κλινική να λειτουργήσει προσωρινά με δύναμη 3 κλινών, σε άλλον όροφο του ίδιου κτιρίου, εκεί όπου βρίσκεται η Νεφρολογική Κλινική.
Ουδέν… μονιμότερον του προσωρινού όμως…Τα έργα τελείωσαν και, παρόλο που τρεις θάλαμοι ανακατασκευάστηκαν με προδιαγραφές νοσηλείας ατόμων με κινητικές αναπηρίες, η τότε διοίκηση αποφάσισε να δοθεί ο χώρος σε χειρουργική, αιματολογική κλινική, αλλά και τη λειτουργία κλινικής ημέρας!
Το αποτέλεσμα; Οι αναπτυγμένες κλίνες περιορίστηκαν σε μία!
Το πρόβλημα είχε επισημάνει πριν από τρία χρόνια και η διευθύντρια της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου, Κλημεντίνη Καραγεωργίου, με έγγραφό της προς τον διοικητή, τον υποδιοικητή και τον διευθυντή, εξηγώντας την ανάγκη για την ύπαρξη κρεβατιών τόσο στην αποκατάσταση ασθενών με νευρολογικές παθήσεις όσο και σε άλλες ειδικότητες.
Ουδέν έγινε…
