Τις συνθήκες που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία που δεν έχουν προσωπικό βοηθό, όταν χρειαστεί η διακομιδή τους στο νοσοκομείο, καταγγέλλει αναγνώστης της «Ζούγκλας».
Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο της καταγγελίας του με την δική του εμπειρία:
«ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Είμαι Α.με.Α. (Άτομο με Αναπηρία) με κινητικά προβλήματα. Ονομάζομαι Τσαγανός Βαγγέλης.
Την Κυριακή 05/02/2023 και ώρα 11.00 το πρωί εισήλθα στο Κ.Α.Τ. στα Τ.Ε.Π (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) με κλιμάκιο του Ε.Κ.Α.Β.
Έκανα τις εξής εξετάσεις. PCR TEST, Υπέρηχο κοιλίας, 9 ακτινογραφίες, Αξονική, Εξέταση Ψηλάφησης οστών Άνω Γνάθου, 2 Γενικες Αίματος και σύγκριση μεταξύ τους. Μου τοποθέτησαν φλεβοκαθετήρα ορού. Με ενημέρωσαν ότι έχω μικρό κάταγμα στη λεκάνη. Έγινε εισαγωγή στην Α’ Ορθοπεδική κλινική στο δωμάτιο 342 για παρακολούθηση χαμηλού αιματοκρίτη. Μου τοποθέτησαν Φυσιολογικό ορό. Ήμουν σε εξάκλινο δωμάτιο. Από αυτό το δωμάτιο αναβλήθηκε ένα χειρουργείο ενός ηλικιωμένου ανθρώπου. Το χειρουργείο του έγινε σε δύο ημέρες. Απουσιάζαν ορισμένοι Αναισθησιολόγοι λόγω αποκλεισμού ισχυρής χιονοπτώσεως. Επειδή ήμουν νηστικός όλη την ημέρα ενημέρωσα στα Τ.Ε.Π. (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) να ενημερώσουν την κλινική να μου κρατήσουν το βραδινό φαγητό. Αφού λοιπόν πήγα στην κλινική η τραπεζοκομα μου έφερε το βραδινό. Ήταν κανονικό φαγητό. Δεν ήταν διαίτης. Αρχικά μου είπαν ότι μπορώ να φάω κανονικά. Ζήτησα από τις νοσηλεύτριες απογευματινής βάρδιας επειδή ενεργήθηκα να με καθαρίσουν και να μου βάλουν άλλη πάνα από αυτές που είχα εγώ πάνα βρακάκι για ώρα ανάγκης. Η μία νοσηλεύτρια ρώτησε την άλλη εάν πρέπει να φορέσει γάντια. Με ένα απλό σκούπισμα πήγαν να μου φορέσουν την πάνα με τα αυτοκόλλητα που έχουν στα νοσοκομεία. Τους εξήγησα ότι έχω δικές μου. Με αγνόησαν. Μετά από ένα πέρασμα σκουπίσματος πήγα να μου φορέσουν την πάνα και τους εξήγησα ότι δεν με καθάρισαν καλά. Επέμειναν λίγο ακόμα αλλά ήμουν ακόμη λερωμένος. Όταν τους το είπα η μία από τις δύο ύψωσε τον τόνο της φωνής της λέγοντάς μου ότι κανονικά πρέπει να έχω συνοδό (ενώ δεν έχω προσωπικό βοηθό) και ότι έχουν να ασχοληθούν με 26 ασθενείς. Ζήτησα από τη νοσηλεύτρια να με βοηθήσει να σηκωθώ για να φάω. Σήκωσε το κρεβάτι με τη χειρολαβή, δεν ζήτησε βοήθεια από την συνάδελφό της για να με σηκώσουν πιο καλά. Είπε ότι για αυτό θα έρθει ο νοσοκόμος. Όσο ήμουν στο νοσοκομείο μόνο γυναίκες νοσηλεύτριες έβλεπα στις βάρδιες που ερχόντουσαν στο συγκεκριμένα δωμάτιο και όχι άνδρες. Ζήτησα αποκλειστική και η μία νοσηλεύτρια είπε ότι όταν τελείωσε με όλους τους ασθενείς και πάει στο γραφείο θα το τακτοποιήσει το θέμα. Αλλά δεν έγινε τίποτα.
Ύστερα ήρθε ένας γιατρός, του εξέφρασα παράπονο για όλο αυτό που μου συνέβη και ότι πεινούσα. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να μείνω νηστικός.
Η νοσηλεύτρια πήρε το φαγητό με το δίσκο και άφησε στο κομοδίνο μόνο το μήλο. Όπως λέει και η παροιμία “ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”. Χα χα χα χα!!!
Του εξήγησα ότι αλλά μου είπαν στην αρχή. Μου εξήγησε ότι δεν πρέπει να φάω επειδή πάνω από το κάταγμα της λεκάνης είναι τα έντερα. Ύστερα μου τοποθέτησαν φυσιολογικό ορό και κάποιο φάρμακο που δεν ρώτησα τι είναι. Από ότι πληροφορήθηκα άλλαξαν τα δεδομένα για το φαγητό γιατί άλλες οδηγίες δόθηκαν από τα επείγοντα, ενώ ύστερα ο γιατρός της κλινικής είδε τις εξετάσεις και δόθηκαν εκ νέου νεότερες. Συμβαίνουν και αυτά τα απρόοπτα καμιά φορά στο δημόσιο όταν δεν υπάρχει καλή συνεννόηση αναμεταξύ τους.
Στη βραδινή βάρδια ζήτησα από τις νοσηλεύτριες να μου κάνουν αλλαγή πάνας επειδή έκανα την ψιλή ανάγκη. Μου άλλαξαν πάνα χωρίς να με πλύνουν τοπικά. Ευτυχώς μου άλλαξαν και ρούχα που είχα μαζί μου. Τα σεντόνια όμως ήταν λερωμένα. Και αυτές μου είπαν ότι θα έρθει ο νοσοκόμος την επόμενη μέρα. Τις ενημέρωσα ότι από την απογευματινή βάρδια ζήτησα αποκλειστική και ρώτησα τι έγινε με αυτό και μου απάντησαν ότι είναι αργά και ότι έπρεπε να κάνω αίτηση. Πράγμα που δεν με ενημέρωσε για αυτό η απογευματινή βάρδια.
Επίσης, οι νοσηλεύτριες της βραδινής βάρδιας 05/02/2023 ενώ τους ζήτησα να με εξυπηρετήσουν πιο σωστά έτσι ώστε να μου βάλουν μία πάπια για να μην λερωθώ μου απάντησαν απαξιωτικά ότι δεν βάζουμε ουροδοχείο στους άνδρες.
Δευτέρα 06/02/2023 και ώρα 5:30 το πρωί ήρθαν οι νοσηλεύτριες βραδινής βάρδιας για να κάνουν την συνηθισμένη νοσηλευτική πράξη σε όλους τους ασθενείς. Η μία νοσοκόμα με ξύπνησε απότομα και με σκούντηξε δυνατά με το δάχτυλό της στην πλάτη και τρόμαξα. Με ενημέρωσε ότι ήρθε για να μου αλλάξει την πάνα και της είπα ότι είμαι εντάξει και ξανακοιμήθηκα.
Την Δευτέρα 06/02/2023 γύρω στις 8 και κάτι το πρωί η μία νοσηλεύτρια πρωινής βάρδιας ήταν άψογη πού με φρόντισε και η προϊσταμένη είχε ένα στυλάκι με ύφος περίεργο και ειρωνική. Η μία νοσηλεύτρια που έκανε βάρδια με την προϊσταμένη μου έφτιαξε και το πρωινό! Την ώρα που έγινε η ιατρική επίσκεψη η προϊσταμένη είπε προς τον ειδικευόμενο γιατρό που με εξέτασε στα επείγοντα ότι όπως με έφερε στην κλινική για εισαγωγή να με πάρει. Μόλις βγήκε το εξιτήριο έφυγα με ιδιωτικό ασθενοφόρο καθώς δεν ήμουν στη λίστα του ΕΚΑΒ για την αποχώρηση ασθενών από την κλινική. Ο διευθυντής δεν ήταν στην ιατρική επίσκεψη καθώς απουσίαζε λόγω ισχυρής χιονόπτωσης.
Είχα την καλύτερη αντιμετώπιση στα επείγοντα από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καθώς και από την μία νοσηλεύτρια της ορθοπεδικής κλινικής που έκανε πρωινή βάρδια.
Δυστυχώς η συγκεκριμένη κυβέρνηση Ν.Δ. ψαλιδίζει μισθούς υπαλλήλων, βάζει σε αναστολή υγειονομικούς επειδή δεν θέλουν να κάνουν το υποχρεωτικό εμβόλιο κατά της λοιμικης νόσου COVID-19, απολύει στα δημόσια νοσοκομεία υπαλλήλους τραπεζοκόμους από ΜΕΘ (ΜΟΝΆΔΕΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ COVID-19), καθαρίστριες, φύλακες κλπ. Όλα αυτά τα κάνει επίτηδες η συγκεκριμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη με αποτέλεσμα να “πουλήσει” το δημόσιο και να το ιδιωτικοποίησει. Μα και για αυτό το λόγω δυστυχώς υπάρχει αυτό το χάος και υπολειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία. Για αυτό υπάρχουν και νοσηλεύτριες που όχι μόνο έχουν να κάνουν με τόσους ασθενείς, αλλά ακολουθούν μία συγκεκριμένη γραμμή “νοσηλευτικής καριέρας” για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρω παραπάνω.
Πολλές φορές διαβάζουμε στις εφημερίδες, ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε κάποιο νοσοκομείο να ευχαριστούν και να επαινούν δημόσια τον γιατρό για μια πετυχημένη εγχείρηση και θεραπεία. Ποτέ δεν είδαμε, όμως, τέτοιες ευχαριστίες και επαίνους για κάποια νοσοκόμα.
Βέβαια, μερικοί στις ευχαριστίες τους λένε, γενικά και αόριστα, ότι «ευχαριστούν τον τάδε γιατρό και το προσωπικό», αλλά ποτέ δεν αναφέρουν κάποια συγκεκριμένη νοσοκόμα. Οι νοσοκόμες είναι πάντα στην αφάνεια.
Ξέρω επίσης ότι σπάνια μια κοπέλα μετά το Λύκειο θα επιλέξει να σπουδάσει να γίνει νοσοκόμα. Όλες θέλουν να γίνει γιατρίνες.
Το ίδιο θέλουν και οι γονείς. Δεν άκουσα ποτέ κάποιον γονιό να λέει ότι ονειρεύεται την κόρη του να τη σπουδάσει να γίνει νοσοκόμα, ή το γιο του να γίνει τραυματιοφορέας.
Για ποιο λόγο οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί, δικηγόροι, ή ο,τιδήποτε που να έχει μεγάλο και επιστημονικό τίτλο;
Πρώτα – πρώτα, νομίζω ότι τους ενδιαφέρει η φήμη, το λεγόμενο πρεστίζ. Δηλαδή, η δική μας οικογένεια δεν είναι όποια – όποια, εμείς ανήκουμε στην ανώτερη κοινωνία. Άλλο είναι να δουλεύει η κόρη σου εργάτρια σε εργοστάσιο ή πωλήτρια σε σουπερμάρκετ, κι άλλο να είναι γιατρός, να έχει ένα πολυτελές ιατρείο, στον προθάλαμο αναμονής του οποίου θα περιμένουν να εξεταστούν με τη σειρά τους οι ασθενείς.
Ένας άλλος λόγος, είναι …η «οικογενειακή αποκατάσταση». Αλλιώς παντρεύεται μια γιατρίνα, κι αλλιώς μια κοπέλα που δουλεύει, λ.χ. σερβιτόρα σε πιτσαρία, στα διόδια, κοπτοράπτρια σε βιοτεχνία, κλπ.
Νομίζω ότι υπάρχει κι ένας ακόμα λόγος, που δεν τον λέει κανείς, αλλά όλοι τον έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους: Τα λεφτά.
Σε όποιο ιδιωτικό ιατρείο και να πας, θα δεις να περιμένουν με τη σειρά για να εξεταστούν κατά μέσο όρο 15-20 άτομα. Όλοι αυτοί μετά την εξέταση θα βγάλουν από το πορτοφόλι τους και θα ακουμπήσουν στο τραπέζι του γιατρού ο καθένας, κατά μέσο όρο, ας πούμε, το ποσό των 30 ευρώ.
Που σημαίνει ότι, μόνο σε ένα απόγευμα η γιατρίνα θα εισπράξει γύρω στα 500 ευρώ. Εάν σ’ αυτά τα λεφτά υπολογίσουμε και το πρωϊνό μεροκάματό της, θα δούμε ότι, ακόμα και μετά το φόρο, τα λεφτά δεν είναι καθόλου λίγα, και δεν έχουν καμία σχέση με τα ψίχουλα των είκοσι πέντε (20) ευρώ μεροκάματο, που βγάζει μια εργάτρια ή πωλήτρια – και μάλιστα πολλές φορές εποχική και ανασφάλιστη.
Εννοείται ότι καμιά σχέση δεν έχουν και με το μεροκάματο μιας νοσοκόμας.
Κι όμως, αυτές οι γυναίκες, οι περισσότερες έγιναν νοσοκόμες αποκλειστικά από αγάπη για τον άνθρωπο, από συμπόνια, για να προσφέρουν, να ανακουφίσουν, να συμπαρασταθούν. Αυτό που κάνουν το θεωρούν – και είναι – πραγματικά λειτούργημα. Είναι το καθήκον, η «κλήση» που αισθάνονται. Όμως όταν το κράτος αδιαφορεί και επηρεάζει τις συνθήκες εργασίας με τον οιονδήποτε τρόπο, τότε και εκείνες αναγκάζονται και κουράζονται και υπάρχει μία διέξοδος.
Θα έπρεπε να υπάρχει πιο έντονη νοσηλευτική φροντίδα με περισσότερο νοσηλευτικό προσωπικό γιατί δύο νοσηλεύτριες δεν φτάνουν σε κάθε βάρδια για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά.
Θα έπρεπε οι νοσηλεύτριες να έχουν καλύτερες συνθήκες στον εργασιακό τομέα με καλύτερο μισθό για να μπορέσουν να συντηρήσουν την οικογένειά τους, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους όσες έχουν.
Εάν ήταν καλύτερα τα πράγματα, τότε το νοσηλευτικό προσωπικό θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα πράγματα στον ασθενή. Δεν μου φταίνε οι γιατροί και οι νοσοκόμες. Για όλο αυτό που συνέβη ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ έχει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ….
Εάν όντως υπήρχαν καλύτερες συνθήκες στην Νοσηλευτική Υπηρεσία των Δημόσιων Νοσοκομείων, οι νοσηλεύτριες θα μπορούσαν να είχαν κάτι το ιδιαίτερο, όπως:
► Θα έπρεπε να είναι σαν μητέρα για τον άρρωστο.
► Θα έπρεπε να νιώθουν τον πόνο και την οδύνη του ασθενή, και να έχουν την επιθυμία να βοηθήσουν. Χρειάζεται καλοσύνη και υπομονή. Πρέπει πάντοτε να θέλουν να μαθαίνουν περισσότερα για τη νοσηλευτική και την ιατρική.
► Θα έπρεπε να παίρνουν γρήγορες αποφάσεις και να ενεργούν άμεσα όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.
► Θα έπρεπε να είναι στοργικές. Θα έπρεπε να δείχνουν ανεκτικότητα και κατανόηση.
► Θα έπρεπε να μεταφέρουν με το αναπηρικό αμαξίδιο ηλικιωμένους και ανήμπορους.
► Θα έπρεπε να ξενυχτούν στο προσκέφαλο του ασθενή.
► Θα έπρεπε να συνοδεύουν τον ασθενή στην τουαλέτα.
► Θα έπρεπε να φέρνουν ή να μεταφέρουν την πάπια.
► Θα έπρεπε να έρχονται με ευχάριστη διάθεση και όρεξη για δουλειά με γλυκό χαμόγελο προς τους ασθενείς.
► Πολλά θα έπρεπε αλλά υπάρχουν λάθος άνθρωποι πολλά χρόνια στη Βουλή των Ελλήνων που τρώνε το χρήμα του κοσμάκη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος γονιός που να ονειρεύεται η κόρη του να σπουδάσει για να κάνει τέτοιες δουλειές…
Κι όμως, οι νοσοκόμες τα υπομένουν όλα αυτά. Επιπλέον, κινδυνεύουν από τις λεγόμενες «ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις».
Εμείς ως ασθενείς πρέπει να υποστηρίζουμε πάντα το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ότι και να γίνεται και να είμαστε ενάντια μόνο στην υπάρχουσα κυβέρνηση που διαλύει τη χώρα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΆΚΗ με όλα αυτά που έκανε και συνεχίζει και κάνει, μας έχει αναγκάσει και έχει ΔΙΧΑΣΕΙ τον Ελληνικό λαό. Με αυτόν τον τρόπο έχει καταφέρει να διχάσει τη συνεργασία Ιατρικού – Νοσηλευτικού Τομέα με τους ασθενείς.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗΝ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΑΓΩΝΑΣ ΥΨΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΦΕΡΕ
ΓΙΑ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝΕ ΟΙ ΜΕΡΕΣ
ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΦΕΡΕ
ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΜΙΚΤΑ
Από τότε που μπήκαμε στα Μνημόνια και την κρίση, κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για το ενδεχόμενο να πάμε σε πρόωρες εκλογές, είτε διότι απέτυχαν ορισμένοι στόχοι και δημιουργήθηκε «μαύρη τρύπα στα έσοδα», είτε διότι παραιτήθηκαν και αποχώρησαν από το κόμμα μερικοί βουλευτές, είτε διότι στη βουλή μερικοί βουλευτές ενδέχεται να μη ψηφίσουν κάποιο νομοσχέδιο.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Εκλογές στην Ελλάδα έχουμε – όχι όταν εξαντληθεί η 4/ετία, αλλά όποτε συμφέρει στο κόμμα που κυβερνά. Οι ψήφοι που περιμένει να πάρει, οι δημοσκοπήσεις, και το κομματικό συμφέρον, αυτά καθορίζουν τα πάντα.
Εάν τα πράγματα είναι ήρεμα, εξαντλούμε την 4/ετία. Εάν δεν πάνε καλά, επινοούμε κάποιον δήθεν σπουδαίο και επείγοντα λόγο «εθνικού συμφέροντος» και προκηρύσσουμε εκλογές.
Ο πιο αλάνθαστος τρόπος για να καταλάβει κανείς ότι θα πάμε σε εκλογές, είναι όταν η κυβέρνηση αρχίζει τα καλοπιάσματα, τις μεγάλες υποσχέσεις, και βλέπουμε απροσδόκητα να γίνονται διάφορα «έργα βιτρίνας», δηλαδή «στάχτη στα μάτια», όπως, π.χ.
Ø Να προσλαμβάνονται έκτακτοι εποχικοί υπάλληλοι,
Ø Να σκάβονται και να ασφαλτοστρώνονται οι δρόμοι,
Ø Να δημοπρατούνται έργα που κωλυσιεργούσαν χρόνια,
Ø Να γίνονται εγκαίνια σε κάποιο δημόσιο έργο,
Ø Όταν οι υποψήφιοι βουλευτές κλπ. ντύνονται κοστούμι και γραβάτα, φοράνε κι ένα πλατύ χαμόγελο, αρχίζουν τις χειραψίες με γνωστούς και άγνωστους, και παρευρίσκονται σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες, μνημόσυνα…
Λόγω της κρίσης πάνω από 2.500 συνάνθρωποί μας, αυτοκτόνησαν.
Είναι τρομακτικό!
Ακόμα και μόνο 3 να είχαν αυτοκτονήσει, πρέπει να μας συγκλονίζει.
Δεν ξέρω τους λόγους που τους οδήγησε σ΄αυτή την πράξη.
Μερικοί άφησαν σημείωμα ότι δεν άντεξαν.
Τελικά, τι συμβαίνει;
Αντέχουμε ακόμα;
Να ζει κανείς ή να μη ζει;
Υπάρχει κάποια ελπίδα έστω και αμυδρή;
Ή, μήπως, όπως λένε πολλοί, έχουμε εξαθλιωθεί και μας τρώει η μαύρη απελπισία;
Είναι σωστό και χρήσιμο να κλαίμε τη μοίρα μας, χωρίς να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τη ζωή μας;
Πολύ δύσκολο να δώσει κανείς μια απάντηση.
Πάντως, είναι γεγονός ότι σαν λαός έχουμε περάσει χειρότερα από τη σημερινή κρίση, και αντέξαμε.
Επίσης, ότι ο άνθρωπος από τη φύση του αντιδρά στις δυσκολίες και επιδιώκει να βελτιώσει την κατάστασή του.
Είμαστε στην Ελλάδα του 2023 και η εξυπηρέτηση των ΑμεΑ είναι ακόμα υποβαθμισμένη σε πολλούς τομείς.
Γράφει: ο Βαγγέλης Τσαγανός – ανάπηρος, χρήστης αμαξιδίου»
