Επιστολή αναγνώστη της zougla.gr
Διάβασα με προσοχή τις διαμαρτυρίες των συμπολιτών μας. Συμφωνώ απόλυτα με τις περισσότερες απ’ αυτές. Έρχομαι και εγώ να προσθέσω μια ακόμη φωνή διαμαρτυρίας για τη δεινή κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Ανήκω στη γενιά των σαραντάρηδων, όλων εκείνων δηλαδή που έχουμε γίνει τα πειραματόζωα κάθε Κυβέρνησης. Ό,τι βλακεία κουβάλαγαν μας την φόρτωναν και μας την φορτώνουν στην
καμπούρα μας. Έχουμε πράγματι καμπούρα από τα βάρη που κουβαλάμε. Η απελπισία οδηγεί στην αναρχία. Δεν είναι καλό αυτό. Άνθρωποι φιλήσυχοι και εργατικοί είναι εύκολο να γίνουν παραβατικοί τύποι και να στραφούν σε συγκεκριμένους στόχους, εφόσον χάνουν την ήσυχη ζωή ή την εργασία τους ή ακόμη και το εισόδημά τους. Ο Παπανδρέου “κόβει” βόλτες στο εξωτερικό, τρώει ψαράκι πανάκριβο στην Πάρο, παραμυθιάζει όσους μπορείακόμη και το δημοσιογραφικό κατεστημένο τον στηρίζει σαν Μεσσία. Αν αυτό
είναι δημοκρατία και όχι τυραννία, τότε έχω μπερδέψει τα πολιτεύματα.
Τελειώνω όμως με αυτό. Ποια είναι η δυναμική και η δικλείδα ασφαλείας της Δημοκρατίας απέναντι στους δημαγωγούς και εκμεταλλευτές του λαού; Γιατί ο λαός είναι τόσο αφελής, ώστε να (ξανά)ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας ότι θα δει καλύτερες μέρες και αντ’ αυτών ήρθαν κατάμαυρες και εντελώς δικτατορικές; Γιατί πίστεψαν μερικοί ότι το ΠΑΣΟΚ άλλαξε, όταν γνωρίζουμε όλοι πως άλλα υπόσχεται και άλλα κάνει; Γιατί μας έμπλεξε άλλος ένας Παπανδρέου σε μια καινούργια δίνη προβλημάτων με επικίνδυνες εξελίξεις; Καλά να πάθουμε λοιπόν! Και ακόμη χειρότερα! Εμείς όμως που δεν το ψηφίσαμε, τι φταίμε;
