Στο εδώλιο κάθονται καθηγητής Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με έδρα το Βόλο, μαζί με άλλα 26 άτομα που συμμετείχαν στο Διοικητικό Συμβούλιο, με την κατηγορία ότι ζημίωσαν το Δημόσιο για το ποσό του 1,4 εκ. ευρώ.
Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο καθηγητής είναι σε βαθμό κακουργήματος ενώ μετά την απολογία του με απόφαση της Ανακρίτριας Αθηνών κ. Κυριακής Κατσιβέλη του ασκήθηκε ποινική δίωξη και επιβλήθηκε με τη διάταξη περί περιοριστικών όρων εγγυοδοσία ύψους 2.000 ευρώ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μέχρι να οριστεί το δικαστήριο.
Η συγκεκριμένη υπόθεση εξετάζεται από τις δικαστικές αρχές βάση του Νόμου 4022/11 που αφορά στην εκδίκαση πράξεων διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, υποθέσεων μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος και μείζονος δημοσίου συμφέροντος ( ενεργοποιήθηκε πρώτη φορά με την υπόθεση Τσοχατζόπουλου) ενώ η απόφαση της ανακρίτριας εκδόθηκε στις 1-11-2012.
Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί ότι μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης, η συγκεκριμένη απόφαση , έχει ήδη διαβιβαστεί από το Τμήμα Εκτελέσεων Ποινών και Βουλευμάτων της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, στο Υπουργείο Παιδείας ωστόσο δεν έχει κινηθεί καμία διαδικασία σε τοπικό περίοδο για τα όσα προβλέπει ο νόμος περί δημοσίων υπαλλήλων.
Ο συγκεκριμένος καθηγητής διατέλεσε μέλος του Δ.Σ του συγκεκριμένου οργανισμού, που εποπτεύεται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και χρηματοδοτείται και επιχορηγείται ετησίως από τον τακτικό προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων, είτε ως βασικό είτε ως αναπληρωματικό μέλος το 2003, 2004, 2005 μέχρι και το 2009.
Στο συγκεκριμένο οργανισμό- όπως αναφέρεται στην απόφαση της ανακρίτριας- οφείλονταν από το 2004 από τριτοβάθμια συνεταιριστική οργάνωση, χρήματα βάση συμβάσεων που είχαν υπογραφεί μεταξύ των δύο πλευρών. Και ενώ σε κάθε συνεδρίαση του Δ.Σ του οργανισμού ετίθετο το ζήτημα της οφειλής της συνεταιριστικής οργάνωσης, δεν υπήρχε καμία απόφαση για την διεκδίκηση των οφειλομένων.
Όταν μάλιστα το Σεπτέμβριο του 2033 ελήφθη απόφαση από το Δ.Σ του Οργανισμού περί καταγγελίας των συμβάσεων, αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ, συνεχίστηκε η διάθεση παραγωγής από τον Οργανισμό στη συνεταιριστική οργάνωση, γεγονός όμως που προκάλεσε συσσωρευμένη ζημιά στη δημόσια περιουσία του Οργανισμού με αποτέλεσμα να καλύπτεται διαρκώς από την ετήσια επιχορήγηση του αρμόδιου Υπουργείου, αφού ο Οργανισμός περιήλθε σε πλήρη οικονομική αδυναμία κάλυψης των εξόδων του.
Πηγή: Εφ. Ταχυδρόμος
