Ιστορία τρέλας με ακίνητα στην Ιτέα

Ρεπορτάζ: Σωτήρης Σκουλούδης

Μια απίστευτη ιστορία… ενός αιώνα εκτυλίσσεται σε μια κεντρική πλατεία της Ιτέας, με τους κατοίκους γύρω από αυτήν, να είναι πλέον «όμηροι» της ελληνικής γραφειοκρατίας αλλά και της αμέλειας των κρατικών αρχών, με αποτέλεσμα σήμερα να… κινδυνεύουν με έξωση από τις ιδιοκτησίες τους, ή να υποχρεώνονται να πληρώσουν ιλιγγιώδη ποσά για να τις διατηρήσουν!

Πρόκειται για μια ξεχασμένη, μέχρι τη δεκαετία του 1990 υπόθεση, κατά την οποία κάποιοι κληρονόμοι φερόμενων ιδιοκτητών του ανέκαθεν κοινόχρηστου χώρου – η πλατεία Θεάτρου στο κέντρο της Ιτέας-, είχαν ζητήσει τη δεκαετία του 1960 αποζημίωση από τον Δήμο Δελφών και… από όλους τους κατοίκους των γύρω σπιτιών, καθώς αυτοί «απολαμβάνουν» τα οφέλη της πλατείας.

Σημειώνεται ότι οι περισσότεροι κάτοικοι της συγκεκριμένη περιοχής διαθέτουν τις συγκεκριμένες ιδιοκτησίες από τους προγόνους τους εδώ και πολλές δεκαετίες – το πρώτο σπίτι χτίστηκε το 1901 – ενώ πάντα, τόσο στα συμβόλαια όσο και στις οικοδομικές πράξεις, δεν αναφέρεται πουθενά η συγκεκριμένη «υποχρέωση», ή το «βάρος» αποζημίωσης των φερόμενων ιδιοκτητών της κοντινής πλατείας…

 

Το ιστορικό της πρωτοφανούς υπόθεσης

«Όπως έχουν καταθέσει υπέργηροι Ιτιώτες στα δικαστήρια που έχουν γίνει για την υπόθεση: Εκδώσαμε την υπ’ αρίθμ. 52/91 οικοδομική άδεια και οικοδομήσαμε, χωρίς κανείς φερόμενος ιδιοκτήτης της πλατείας να μας δημιουργήσει το οποιοδήποτε πρόβλημα. Το ίδιο συνέβη και με τους περιοίκους της πλατείας που είχαν οικοδομήσει πριν από εμάς. Κανένας περίοικος και σε καμία χρονική περίοδο δεν παρεμποδίστηκε να οικοδομήσει από ιδιοκτησιακά συμφέροντα επί της κοινόχρηστης πλατείας.  Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, εάν η πλατεία δεν ήταν σε κοινή χρήση από αμνημονεύτων χρόνων και υπήρχαν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επ’ αυτής, οι ιδιοκτήτες αυτής είχαν αναφαίρετο δικαίωμα να σταματήσουν την οικοδόμηση μέχρι να αποζημιωθούν, όπως ο νόμος ορίζει», αναφέρουν οι κάτοικοι.

Το 1962 λοιπόν, έπειτα από αίτηση των φερόμενων κληρονόμων, πράγματι συντάχθηκε και κυρώθηκε πράξη αναλογισμού – η διαδικασία δηλαδή κατά την οποία ορίζεται τιμή και αποζημιώνεται ο νόμιμος ιδιοκτήτης ενός δημόσιου χώρου, ο οποίος τελικά αξιοποιείται για λόγους δημοσίου συμφέροντος (στην προκειμένη περίπτωση η πλατεία).

Όμως, όταν κυρωθεί μια πράξη αναλογισμού ακολουθεί η διαδικασία της αναγνώρισης δικαιούχων αποζημίωσης και καθορισμού τιμής μονάδας από το αρμόδιο δικαστήριο προκειμένου να επικυρωθούν αποζημιώσεις. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και έτσι, όπως ορίζει ο νόμος, έπειτα από 20 χρόνια η πράξη παραγράφηκε και το ζήτημα, κανονικά, θα έκλεινε οριστικά.

Είμαστε όμως στην Ελλάδα… Το 1995, περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την παραγραφή, οι φερόμενοι κληρονόμοι-ιδιοκτήτες επανέρχονται. Η πράξη παραγραφής έχει εξαφανιστεί από τα αρχεία του Δήμου και της Πολεοδομίας (!), υπάρχουν όμως ακόμα αποδείξεις για την τέλεσή της, κι έτσι… εκδίδεται νέα πράξη αναλογισμού.

«Το 1995 η Πολεοδομία Άμφισσας, τελείως αναιτιολόγητα και χωρίς να καταργεί την τελεσίδικη 2/1961, ισχύουσα μέχρι σήμερα, πράξη αναλογισμού, σύνταξε, νέα πράξη αναλογισμού, την 2/1995 (χωρίς να φέρει συντάξαντα μηχανικό) για τον ίδιο κοινόχρηστο χώρο και για τους ίδιους φερόμενους ιδιοκτήτες αλλά με πολύ μεγάλη αύξηση του εμβαδού αποζημίωσης», αναφέρουν οι περίοικοι.

Ακολουθούν δικαστήρια επί… δικαστηρίων, και οι φερόμενοι ιδιοκτήτες τα χάνουν όλα. Όμως, το 2000 δηλώνουν την επίμαχη έκταση στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία τους. Ο Δήμος δεν αντιδρά, καθώς δεν υποβάλλει καμία ένσταση και… έτσι έμμεσα, κατοχυρώνουν την πλατεία ως ιδιοκτησία τους και επανακτούν το δικαίωμα της αποζημίωσης από τον Δήμο και τους περίοικους!

Δικαστικές διενέξεις χωρίς τέλος

Οι φερόμενοι ιδιοκτήτες στη συνέχεια προσέφυγαν στο Εφετείο Λαμίας με έφεση κατά της 76/ΤΠ/2008 Απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Άμφισσας, η οποία δεν τους αναγνώρισε ιδιοκτησιακά δικαιώματα.

Το Πρωτοδικείο αποφάσισε ότι η Πλατεία Θεάτρου Ιτέας βρίσκεται σε κοινή χρήση, από αμνημονεύτων χρόνων, ανήκει στον Δήμο, πρέπει να διαγραφεί από το κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία των φερόμενων ιδιοκτητών και να περάσει στην ιδιοκτησία του Δήμου ως κοινόχρηστος χώρος.  

Το Εφετείο όμως διέταξε τοπογραφική πραγματογνωμοσύνη με σκοπό τον προσδιορισμό της επιφάνειας της υπό διεκδίκηση πλατείας όπως απεικονίζεται στο τοπογραφικό διάγραμμα της 2/1995 πράξης αναλογισμού και τον έλεγχο όλων των σχετικών με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της πλατείας συμβολαίων και εγγράφων.  

Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, ο Δήμος Δελφών δεν όρισε τεχνικό σύμβουλο, ως όφειλε, για την αντίκρουση της πραγματογνωμοσύνης, παρά τις πιέσεις των περιοίκων της πλατείας. Ο πραγματογνώμονας μάλιστα ισχυρίστηκε ότι ζήτησε, κατ’ επανάληψη, στοιχεία από το γραφείο του τότε Δημάρχου Δελφών, από την τότε Αντιδήμαρχο Ιτέας και την Πολεοδομία, οι οποίοι αρνήθηκαν να του τα χορηγήσουν. 

Ωστόσο, δεν έγινε καμία μήνυση.  Αποτέλεσμα ήταν η 174/2014 Απόφαση του Εφετείου Λαμίας να στηριχθεί κατά μεγάλο μέρος στην πραγματογνωμοσύνη. 

«Αν μελετήσει κάποιος καλά την Απόφαση του Εφετείου, χωρίς να είναι νομικός, βγάζει το συμπέρασμα ότι η πραγματογνωμοσύνη, την οποία ο Δήμος σιωπηρά αποδέχθηκε, αντιστρατεύεται την κοινή λογική», σημειώνουν οι περίοικοι. 

Η πράξη αναλογισμού του 1995

Όπως αναφέρει στο zougla.gr ο Στέλιος Σχοινάς, πολιτικός μηχανικός και περίοικος: «Η καταχρηστική πράξη αναλογισμού (2/1995) εκτός από το στοιχείο της απάτης κατά του Δήμου Δελφών και των περίοικων της πλατείας Θεάτρου, σύμφωνα με την υπ’ αρίθμ. 3/11-02-2016 ομόφωνη Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δελφών, είναι και παντελώς λανθασμένη τεχνικά από τεχνικής άποψης, διότι δεν αποδίδει σωστά τα ποσά που πρέπει να πληρώσει ο Δήμος και ο κάθε περίοικος της πλατείας.

Για τον λόγο αυτό ο πρώην Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Κ. Μπακογιάννης ανακάλεσε την ισχύ της 2/1995 πράξης αναλογισμού, με αντικειμενικό σκοπό να επανασυνταχθεί τεχνικά σωστά. Η ανάκλησή του αφορά στο τεχνικό μέρος της πράξης αναλογισμού και ζητείται η επανασύνταξή της με τεχνικά σωστό τρόπο.

Κατά της πράξης αυτής του κ. Μπακογιάννη αντέδρασαν οι φερόμενοι ιδιοκτήτες της πλατείας προσφεύγοντας κατ’ αυτής στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά. Η υπόθεση εκδικάζεται, μετά από αναβολή, στις 30/03/2020.

 

Και συμπληρώνει ο Στέλιος Σχοινάς:

«Ο Δήμος όταν έχασε την υπόθεση στο Εφετείο Λαμίας, έκανε αναίρεση στον Άρειο Πάγο, την οποία, για ακόμη μια φορά άφησε ανυποστήρικτη, υποβάλλοντας ανεπαρκή στοιχεία και πολλά από αυτά εκπρόθεσμα, με αποτέλεσμα να μην γίνει δεκτή η αναίρεση, χωρίς το δικαστήριο να μπει στην ουσία της υπόθεσης.

»Εκείνο που ουσιαστικά ζητά το Δημοτικό Συμβούλιο με την υπ’ αρίθμ. 3/11-02-2016 ομόφωνη απόφασή του, η οποία αποτελεί τον μόνο νόμιμο δρόμο για την διαλεύκανση της απίστευτης απάτης είναι ότι ο Δήμος πρέπει να ακολουθήσει την οδό της διαδικασίας που ονομάζεται «απάτη επί δικαστηρίω», όταν δηλαδή με ψευδή και ανεπαρκή στοιχεία κάποιοι εξαπάτησαν το δικαστήριο για να εκμαιεύσουν δικαστική απόφαση στα μέτρα τους.

»Δεν χρειάζεται, όμως, να γνωρίζει κανείς καλά νομικά για να καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσεις την παραπάνω νομική διαδικασία για να ανατρέψεις τελεσίδικα δικαστικά γεγονότα και να έχεις αφήσει στο απυρόβλητο τους υπεύθυνους που σχεδίασαν και υλοποίησαν την υψηλού αυτού επιπέδου απάτη.

»Δηλαδή από τετραετίας οι Δήμαρχοι, εκτελώντας την παραπάνω ομόφωνη απόφαση, όφειλαν να ξεκινήσουν, ταυτόχρονα την διαδικασία της «απάτης επί δικαστηρίω» και των μηνύσεων εναντίων αυτών που την διέπραξαν.

Δυστυχώς δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα και ο δόλος τους ότι θέλουν, πάση θυσία να εκταμιεύσουν τα χρήματα, προκύπτει και από τον τρόπο που διαχειρίζονται επικοινωνιακά το πρόβλημα λέγοντας: Έχουμε τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Λαμίας και η αναίρεσή μας στον Άρειο Πάγο απορρίφθηκε. Τι να κάνουμε τώρα δεν έχουμε άλλο νομικό μέσο», αναφέρει.

Ο ίδιος ο Στέλιος Σχοινάς, καλείται να πληρώσει… 140.000 ευρώ για να κρατήσει το σπίτι των προγόνων του, ενώ υπάρχει και περίπτωση κατά την οποία ιδιοκτήτης χρωστάει 400.000 ευρώ – πολύ περισσότερα από την πραγματική τιμή της ιδιοκτησίας του, ενώ έχουν κινηθεί οι διαδικασίες είσπραξης ποσών υπέρ τρίτων!

Ακούστε πως περιγράφει την ιστορία στο zougla.gr:

 

Οι κάτοικοι λαμβάνουν διαταγές πληρωμής!

Όπως καταγγέλλουν λοιπόν οι 40 οικογένειες, οι οποίες όπως είναι φυσικό βρίσκονται στα… κάγκελα, ο Δήμος Δελφών «αμέλησε» να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους ενώ «δείχνει να μην θέλει να κερδίσει την υπόθεση και για αυτό δεν ακολούθησε την σωστή τακτική υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα του και των πολιτών του», αναφέρουν στο zougla.gr. 

Το 2016 μάλιστα ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει ότι έχει παραγραφεί αυτή η απαίτηση και ότι ο Δήμος πρέπει να κινηθεί εναντίον των φερόμενων κληρονόμων, ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι κάνουν λόγο για «ξεκάθαρη απάτη», φωτογραφίζοντας μάλιστα τον Δήμο Δελφών…

Πρόσφατα άρχισε μάλιστα αποστολή ομαδικών διαταγών πληρωμής με την απειλή, άμεσης κατάσχεσης τραπεζικών λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων όλων, ανεξαιρέτως, των περίοικων της πλατείας Θεάτρου Ιτέας!