Ιστορία καθημερινής τρέλας σε Δημ. Νοσοκομείο

Άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας που διαδραματίζεται χρόνια τώρα… στα Δημόσια Νοσοκομεία της Αθήνας, έζησε ένας άνδρας και μια γυναίκα, όταν χρειάστηκε να επισκεφθούν άρον-άρον ένα νοσοκομείο.

Με ένα περιγραφικότατο μήνυμα που έστειλε η σύντροφος του ασθενή στη zougla.gr απεικονίζεται η ανευθυνότητα των γιατρών και του προσωπικού των νοσοκομείων, να μεριμνήσουν για τη σωστή νοσηλεία ενός πολίτη που υποφέρει από ένα έκτακτο και σοβαρό πρόβλημα υγείας.

«Μας κοροϊδεύουν και μας κάνουν μπαλάκι της αθλιότητας, της αναξιοπιστίας και της ανικανότητάς τους», αναφέρει εξοργισμένη στο μήνυμά της η αναγνώστριά μας.

Τα λόγια όμως σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις είναι περιττά. Διαβάστε με μεγάλη προσοχή πώς δύο άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στη «ζούγκλα» των νοσοκομείων:

«Εχθές, στις 22 Οκτωβρίου ο σύντροφός μου μετέβη στο νοσοκομείο Σωτηρία ύστερα από απίστευτους πόνους και του διεγνώσθη κύστη κόκκυγος. Περίμενε στα επείγοντα περίπου μιάμιση ώρα ενώ οι ιατροί του έλεγαν ότι από στιγμή σε στιγμή έρχεται ο χειρουργός. Για να μη σας κουράζω, έγινε το χειρουργείο και ο ιατρός του είπε πως πρέπει να αλλάζονται καθημερινά οι γάζες σε κάποιο νοσοκομείο.

Σήμερα 23 Οκτωβρίου ο σύντροφός μου μετέβη με λεωφορείο παρακαλώ, μιας και δε μπορούσα να λείψω από την εργασία μου και σήμερα, στο επίσης κρατικό νοσοκομείο Ελπίς το οποίο εφημέρευε.

Στα επείγοντα λοιπόν, του είπαν πως οι γάζες δεν μπορούν να αλλαχθούν καθώς το περιστατικό δε θεωρείται επείγον. Άκουσον άκουσον! Επιπλέον, του είπαν πως πρέπει να πάει στο νοσοκομείο που χειρουργήθηκε έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί. Έφτασε στο Σωτηρία που δεν εφημέρευε και η απάντηση ήταν επίσης αρνητική.

Οι γάζες δεν μπορούν να αλλαχθούν καθώς ο χειρούργος που τον ανέλαβε την προηγούμενη μέρα δεν είχε σήμερα εφημερία άρα θα έπρεπε να ξαναεπισκευτεί το νοσοκομείο αύριο.

Καλώντας εγώ εξοργισμένη το νοσοκομείο Σωτηρία, ενώ ο σύντροφός μου επέστρεψε σπίτι, μου ξαναλένε ό,τι είπαν και στον ίδιο. Ρωτώντας αν παίρνουν την ευθύνη να μείνει ο άνθρωπος με τις ίδιες γάζες μου απαντούν πως όχι. Τους είπα ότι δεν καταλαβαίνω την απάντηση από τη στιγμή που είναι εργαζόμενοι του νοσοκομείου. Με συνδέουν με μία ακόμη υπάλληλο που ήταν μαθητευόμενη, αν κατάλαβα καλά, και μου είπε ακριβώς τα ίδια. Ότι δηλαδή άνθρωπος που εγχειρίστηκε χθες δε χρειάζεται να αλλάξει γάζες σήμερα.

Όταν ζήτησα το όνομα της κυρίας, αφού μου το έδωσε, με συνέδεσε με τον υπεύθυνό της για επιβεβαίωση των όσων μου ανέφερε. Ο κύριος έμεινε «έκπληκτος» με τη στάση του νοσοκομείου Ελπίς.

Προφανώς δεν είχε καταλάβει ότι δε διέφερε και πολύ η αντιμετώπιση του ενός νοσοκομείου από αυτή του άλλου. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ήταν τόσο δύσκολο να αλλάξει κάποιος από τα 2 νοσοκομεία μια γάζα.

Το αστείο ήταν μάλιστα ότι από το Σωτηρία μου είπαν πως δεν ήταν απαραίτητη η παρουσία του χθεσινού χειρουργού για την αλλαγή αλλά…τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Να σας αναφέρω ότι όταν ρώτησα και τον τελευταίο υπεύθυνο αν αναλαμβάνει την ευθύνη για την κατάσταση υγιεινής της πληγής χωρίς την αλλαγή μου απάντησε κατά λέξη : –Τι να σας πω, δε πέθανε κανείς ακόμα από κάτι τέτοιο…

Eίμαι εξοργισμένη με όλα αυτά που ζω τις τελευταίες 2 μέρες. Είναι κρίμα γιατί πέραν του ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα, αυτούς τους ανθρώπους τους πληρώνουμε κάθε μήνα εμείς! Με εκτίμηση»