«Θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» απειλούσε ο Ερντογάν και ω του θαύματος εμφανιστήκαμε εμείς εκεί χθες βράδυ με ένα C-130 για να προσφέρουμε βοήθεια στους πονεμένους συνανθρώπους μας.
Πέρασα από το Γκαζιαντέπ πηγαίνοντας στο Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Με είχε εντυπωσιάσει ένα τεράστιο μνημείο στο κέντρο του, με ένα καρπούζι στην κορυφή… Αγροτική περιοχή και φιλόξενοι άνθρωποι που μας αγαπούν και μας σέβονται. Το Γιουνάν είναι μια λέξη-διαβατήριο στην περιοχή! Καμία σχέση με τις πολεμικές κραυγές και τις απειλές του Ταγίπ.
Λίγο πιο πέρα το μεσαιωνικό Μαρντίν, μια υπέροχη πόλη φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από πέτρα με ένα εκπληκτικό ορθόδοξο μοναστήρι του οποίου οι σημαίες με τον βυζαντινό δικέφαλο αετό κυμάτιζαν περήφανα. Με είχε εντυπωσιάσει τότε πολύ η έξοδος του ηγούμενου με την κουστωδία του από την κεντρική πύλη. Οι Τούρκοι έσκυβαν το κεφάλι ευλαβικά όταν περνούσε από μπροστά τους.
Τώρα λοιπόν που οι διασώστες μας είναι εκεί για να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων, ο Ταγίπ και οι ιέρακές του ας αναλογιστούν πόσο… ξαφνικά μπορούν να ανατραπούν τα δεδομένα από τη δύναμη της φύσης και οι επιθετικές απειλές να μετατραπούν σε ανθρωπιστική εισβολή και βάλσαμο για τους συνανθρώπους μας που σήμερα προσπαθούν να ανασυνταχτούν και να μαζέψουν τα συντρίμμια τους. Καλή τύχη στους πληγωμένους αδερφούς μας Τούρκους, στα παιδιά τους και στις οικογένειες.
