Ένας χρόνος συμπληρώνεται σε λίγες μέρες από τον θάνατο της Ειρήνης Λαγούδη και η 16χρονη κόρη της για πρώτη φορά «έσπασε» τη σιωπή της.
Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Star, η 16χρονη κοπέλα είπε ότι δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμα πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός και η μητέρα της δεν είναι πια κοντά της. «Είναι σαν να είναι εδώ μαζί μου, τη νιώθω κοντά μου» ανέφερε.
Η κόρη της Ειρήνης Λαγούδη, κάνοντας μια αναδρομή στα περσινά Χριστούγεννα και στις διακοπές που πέρασαν μαζί στην Αθήνα δήλωσε:
«Δεν είχα παρατηρήσει τίποτα. Ήταν όπως πάντα γελαστή, δυνατή και γεμάτη ενέργεια. Συζητούσαμε και κάναμε σχέδια. Μου έλεγε πώς ανυπομονούσε να τελειώσω το σχολείο, να πάμε στην Αθήνα, συζητούσαμε για τα φροντιστήριά μου, για πράγματα που είχαμε δρομολογήσει να κάνουμε».
Σημείωσε μάλιστα πως η μητέρα της είχε όνειρα για τα παιδιά της. Για εκείνη ονειρευόταν να περάσει στη Νομική και να μείνουν μαζί στην Αθήνα σημείωσε απαντώντας σε όσους ισχυρίστηκαν ότι η Ειρήνη Λαγούδη έπασχε από κατάθλιψη. «Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Η μητέρα μου και τον χορό της τον πήγαινε, συμμετείχε σε χορωδίες, πηγαίναμε μαζί σε εκδηλώσεις. Ήταν πάρα πολύ δυναμική σαν γυναίκα. Όταν πέθανε ο πατέρας μου πήρε τα ηνία και ανέλαβε τα πάντα, πάλεψε. Δε θα τα παρατούσε τώρα που το ξεπεράσαμε όλοι και προσπαθούσαμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας», είπε.
Στόχος τώρα της μικρής κόρης της Ειρήνης είναι να περάσει στη Νομική Αθηνών, ένα όνειρο που είχε και η μητέρα της.«Πιστεύω ότι θα χαρεί από εκεί ψηλά. Θα τα καταφέρω και θα τα καταφέρω για εκείνην» δήλωσε.
Αναφερόμενη στον θείο της είπε ότι αν δεν ήταν εκείνος, τότε δε θα μπορούσαν να προχωρήσουν με τα αδέλφια της. Εκείνος είναι που την στηρίζει όχι μόνο ηθικά, αλλά και οικονομικά και είναι ο άνθρωπος που παλεύει για να λάμψει η αλήθεια για τον θάνατο της μητέρα της.
«Την είδα το Σάββατο, μόλις είχα ξυπνήσει, ήταν ευδιάθετη, μου είπε θα πάει να κάνει κάτι δουλειές και θα γυρίσει. Αργότερα μιλήσαμε στο τηλέφωνο για να της πω ότι θα μείνω σε μια φίλη μου και μου είπε ότι θα τα λέγαμε όταν γύρναγε σπίτι. Ήταν όπως ήταν πάντα. Μου είπε ότι θα πήγαινε να πάρει γλυκά για τη γιορτή του αδελφού μου, ότι θα κανόνιζε κάποια πράγματα για το μνημόσυνο της γιαγιάς μου, θα μιλούσε με κάποιους από τους καθηγητές μου στο φροντιστήριο και θα έκανε δουλειές στο σπίτι» είπε.
Το απόγευμα όταν είδε ότι η μητέρα της δεν είχε γυρίσει στο σπίτι και δεν είχε επικοινωνήσει ανησύχησε και άρχισε να της τηλεφωνεί. Το βράδυ ειδοποίησε τον θείο της και ξεκίνησε η προσπάθεια για να τη βρουν. «Ανησυχούσα γιατί δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Έβλεπα αστυνομικούς να ψάχνουν το σπίτι, μια ένταση και δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Τα είχα χάσει», εξήγησε.
«Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Νόμιζα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα, ότι είχε συμβεί κάποιο δυστύχημα, κάτι τέτοιο. Δεν πίστεψα ποτέ ότι η μητέρα μου αυτοκτόνησε. Την ήξερα, ήξερα τι άνθρωπος είναι και ήξερα ότι αυτό δε θα το έκανε ποτέ. Δε θα έβαζε τέλος στη ζωή της, αφήνοντας εμένα μόνη μου στον κόσμο σε αυτή την ηλικία. Είναι δολοφονία και θέλω να τιμωρηθούν οι ένοχοι», είπε και πρόσθεσε: «Αυτό που συνέβη ήταν τραγικό. Πονάω πάρα πολύ για τον χαμό της μητέρας μου, μου λείπει ακόμα περισσότερο. Προσπαθώ να της μοιάσω στον τρόπο που αντιμετώπιζε τις καταστάσεις, είχε περάσει σχεδόν τα ίδια με μένα, είχε χάσει τους γονείς της, όπως κι εγώ και προσπαθώ να το αντιμετωπίζω, όπως εκείνη. Ήταν παράδειγμα για μένα».
