Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον Σταύρο Θεοδωράκη, η Ιωάννα Παλιοσπύρου μίλησε για τη ζωή της πριν και μετά την επίθεση με το βιτριόλι.
«Γυρνάει» στις φρικτές πρώτες μέρες στο νοσοκομείο και εξηγεί την άρνησή της να δει για πολύ καιρό το πρόσωπό της στον καθρέφτη.
Οι «Πρωταγωνιστές» ακολούθησαν το μεγάλο ταξίδι της Ιωάννας Παλιοσπύρου, ξεκινώντας από το σημείο όπου άρχισαν όλα, έξω από το ασανσέρ στο οποίο δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση με το βιτριόλι, με τη νεαρή γυναίκα που συγκλόνισε το πανελλήνιο να περιγράφει στον Σταύρο Θεοδωράκη όλα όσα συνέβησαν. Η ίδια έκατσε μετά από δύο χρόνια ακριβώς έξω από το ασανσέρ στο οποίο περίμενε για να ανέβει στο γραφείο όπου εργαζόταν, δείχνοντας μάλιστα πώς ακριβώς κρατούσε την πόρτα του.
«Περίμενα στο ασανσέρ για να ανέβω στο γραφείο. Εκείνη είχε κρυφτεί στο υπόγειο. Όλο αυτό έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρησή μου. Κατάλαβα αμέσως τι έγινε από την απαίσια μυρωδιά. Κάψιμο. Πόνοι. Εκείνη έφυγε τρέχοντας. Δεν την είδα εγώ. Είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και όλα ήταν θολά. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το φαρμακείο που υπάρχει απέναντι. Σκέφτηκα ότι θέλω βοήθεια και θυμήθηκα αυτό. Δεν κοίταξα καθόλου όταν πέρασαν το δρόμο. Δεν έβλεπα. Θα μπορούσε να με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο», ανέφερε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στον Σταύρο Θεοδωράκη και πρόσθεσε:
«Μπήκα μέσα στο φαρμακείο και φώναζα πως πονάω, πως θέλω βοήθεια. Τους κινητοποίησαν οι φωνές μου. Ένιωθα να καίγομαι. Έβλεπα στον νιπτήρα να πέφτουν τα μαλλιά μου. Ο λόγος που σώθηκε το μάτι μου ήταν που έριξα αμέσως νερό. Οι γιατροί μου είπαν πως αυτό με έσωσε. Βοήθησε πολύ το ότι με πήγαν γρήγορα στα νοσοκομείο. Ήξερα πως ήταν καυστικό υγρό. Δεν ήξερα πως ήταν βιτριόλι. Ένιωσα ασφάλεια δίπλα στους γιατρούς και κατέρρευσα».
Στη συνέχεια ο Σταύρος Θεοδωράκης τη ρώτησε για το πώς νιώθει που βρίσκεται στο σημείο της επίθεσης, αλλά και για το αν έχει καταλάβει γιατί δέχθηκε αυτή την επίθεση.
«Δεν ήταν εύκολο για εμένα να έρθω ξανά σε αυτό το σημείο. Πέρασα από τον κεντρικό δρόμο μια φορά και με έπιασε ταχυπαλμία» είπε και πρόσθεσε: «Θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει. Αν την ώρα της επίθεσης άνοιγα το στόμα μου, θα μπορούσα να το έχω καταπιεί και θα είχε καεί ο οισοφάγος μου. Δεν νομίζω πως θα άλλαζε κάτι μια συγγνώμη. Θα ήθελα να νιώσω πως έχει καταλάβει το κακό που έχει προκαλέσει. Με τη στάση της δεν έδειξε κάτι τέτοιο».
«Με θύμωνε όταν παλιά άκουγα πως κάποιος έκανε κακό στον εαυτό του. Θυμάμαι πως μέσα στο νοσοκομείο βρέθηκαν και εγώ σε αυτό το σημείο. Σκέφτηκα πως αυτό φαίνεται για κάποιους λυτρωτικό. Το ένιωσα. Έβλεπα στον ύπνο μου όνειρα για αυτά που ήθελα να ζήσω. Ξυπνούσα και έβλεπα το πρόσωπό μου και έλεγα “όχι πάλι αυτός ο εφιάλτης”. Είχα πείσει τον εαυτό μου πως αυτά που έβλεπα στον ύπνο μου ήταν η πραγματικότητα και αυτό που έβλεπα στον ξύπνιο μου ήταν ένας εφιάλτης», είπε στη συνέχεια της εκπομπής.
Περιγράφοντας τη στιγμή που έβγαλε τις γάζες και είδε για πρώτη φορά το πρόσωπό της σε καθρέφτη μέσα στο νοσοκομείο, ανέφερε: «Δεν ήθελα να δω το πρόσωπό μου. Απέφευγα να δω και τα χέρια μου. Στην τουαλέτα του νοσοκομείου είχα καθρέφτη και ήταν καλυμμένος για να μη δω τον εαυτό μου. Είχα την επιλογή, αλλά δεν τολμούσα. Ήρθε η ώρα που ήρθε ο γιατρός και μου έβαλε μέικ-απ και μου έδωσε έναν μικρό καθρέφτη. Κοιτάζω τον εαυτό μου για τρία δευτερόλεπτα, κρατάω την αναπνοή μου και λέω ΟΚ. Είδα τα μάτια μου, το ένα ήταν πολύ άσχημα, τα χείλη μου τραβηγμένα, δεν πίεσα τον εαυτό μου πάρα πολύ».
