Μια γυναίκα αποφάσισε να διηγηθεί την προσωπική της ιστορία ενδοοικογενειακής κακοποίησης. Περιγράφει τη σταδιακή επιβάρυνση μιας εξαρχής τοξικής σχέσης με έναν άνδρα χειριστικό, βίαιο, προσκολλημένο στη μητέρα του. Ένα μοντέλο δηλαδή τόσο διαδεδομένο τελικά στην ελληνική κοινωνία. Ο άνδρας είναι δημοσιογράφος. Δεν σημαίνει τίποτε, ούτε προσδιορίζει κάτι περισσότερο. Απλώς, η λεπτομέρεια αυτή έρχεται να υπενθυμίσει πως υποθέσεις όπως αυτή είναι πολύ περισσότερες και συχνές από ό,τι θα πίστευε κάποιος, και πολλές από αυτές τις ιστορίες είναι πολύ πιθανόν να διαδραματίζονται στη διπλανή μας πόρτα. Μεταφορικά ή και κυριολεκτικά.
«Πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 2013 όταν είχα λάβει ένα τηλεφώνημά του. Ήθελε να βρεθούμε και να μιλήσουμε για κάτι που ήθελε να μου πει εδώ και πολλά χρόνια. Βρεθήκαμε κάπου κάτω στο κέντρο που ήταν κοντά στη δουλειά του, τότε που δούλευε, και κάναμε μια βόλτα στην παραλία γιατί είχαμε να μιλήσουμε και πολλά χρόνια. Εκείνος τότε ήταν σε μια άλλη σχέση, με μια κοπέλα η οποία του απαγόρευε να μου μιλήσει επειδή πίστευε ότι θα τους χωρίσω.
Μέσα μου σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή για ποιον λόγο να σκεφτεί η κοπέλα αυτή κάτι τόσο παράλογο, αδιανόητο. Ποτέ δεν διανοήθηκα να σκεφτώ έτσι για κάποιον άνθρωπο.
Άρχισε να μου λέει ότι τότε που με είχε γνωρίσει στη δουλειά του, όπου είχα πάει για να κάνω την πρακτική μου προκειμένου να πάρω την πιστοποίηση του πτυχίου μουσικής και τεχνολογίας, είχαμε ξεκινήσει ως φίλοι και συνάδελφοι.
Μου είπε ότι μετά τον χωρισμό του με την κοπέλα του άρχισε να με σκέφτεται διαφορετικά και ότι θα ήθελε να κάνει σχέση μαζί μου. Τότε είχα βγει από μια σχέση η οποία με έχει πληγώσει πολύ και δεν ήμουν σε κατάσταση για κάτι καινούργιο, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Ξεκίνησε λοιπόν η σχέση, αλλά πριν γίνει κάτι μου εξομολογήθηκε ένα φοβερό μυστικό του, το οποίο ήτανε μια σεξουαλική διαστροφή (BDSM).
Το πιο σοκαριστικό της όλης αποκαλύψεως ήτανε ότι κρατούσε ενθύμια από τις πρώην του πάσης φύσεως.
Είχε τύχει να πάω σπίτι του, υποτίθεται για καφέ, και μου είπε να μου δείξει τι σημαίνει αυτή η ιδιαιτερότητα που είχε. Πραγματικά με έκανε να φοβηθώ πάρα πολύ για τη ζωή μου, επειδή τότε δεν είχα ιδέα για αυτά τα πράγματα.
Γύρισα σπίτι με χτυπήματα και μελανιές στο σώμα μου, το είδε η μητέρα μου όταν είχε τύχει να πάω για μπάνιο και η γυναίκα τρελάθηκε και είπε: Ποιος μπορεί να σου το έκανε αυτό; Αυτή ήταν η πρώτη κόκκινη σημαία που έπρεπε να είχα δώσει βάση, αλλά δεν έδωσα. Μεγάλο λάθος.
Η σχέση συνεχίστηκε κανονικά και με πήγε να γνωρίσω του γονείς του επίσημα στο σπίτι τους σε ένα χωριό.
Μετά από αυτό κάτι έχει συμβεί και είχαμε διαφωνήσει και εγώ ήμουν έτοιμη να τερματίσω τη σχέση.
Με πήρε τηλέφωνο λέγοντάς μου ότι έχει κατέβει η μητέρα του από τη Θεσσαλονίκη και θα ήθελε να με δει.
Πήγα στο καφέ που ήταν κοντά στο σπίτι μου και καθίσαμε να μιλήσουμε.
Η μητέρα του, για κάποιον περίεργο λόγο, μπήκε μπροστά, λέγοντάς μου: “Κοίτα να δεις, κοπέλα μου. Άμα δεν ενδιαφέρεσαι για σοβαρή σχέση και γάμο με τον γιο μου, πες το μας να βρούμε κάποια καλύτερη με την οποία θα ταιριάζει”.
Αυτή ήταν η δεύτερη κόκκινη γραμμή που θα έπρεπε να με είχε κάνει να καταλάβω τι συμβαίνει εδώ, αλλά δυστυχώς την αγνόησα και αυτήν.
Είχα πάρει μέρος σε ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ για περαιτέρω εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο με τη μουσική τεχνολογία, ώστε να μπορέσω να βρω μια σταθερή δουλειά. Όλα τα χρήματα που πήρα από το πρόγραμμα του τα έδωσα για να εξοφλήσει δόσεις που είχε.
Έτυχε να ξαναπάμε σπίτι των γονιών του στο χωριό και από εκεί και πέρα ουσιαστικά έγινε μια άτυπη πρόταση αρραβώνα, την οποία και δέχτηκα.
Όταν ενημέρωσα την προσωπική μου κατάσταση στα κοινωνικά μου δίκτυα, τον εξόργισε.
Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον λόγο είχε τέτοια σφοδρή αντίδραση σε αυτό το πράγμα και επέμενε να τα κρατάω όλα κρυφά από τους φίλους μου και από το οικογενειακό μου περιβάλλον.
Καλοκαίρι του 2015 αποφασίζουμε να παντρευτούμε.
Ο γάμος τελέστηκε σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, με συγκεκριμένους συγγενείς από την πλευρά μου και, φυσικά, δικούς του συγγενείς, από την πλευρά του.
Ο μόνος που δεν παρέστη στον γάμο εκείνη την ημέρα, επειδή ήταν κάθετα αντίθετος και διότι είχε καταλάβει τι είναι αυτός ο άνθρωπος στην πραγματικότητα, ήταν ο πατέρας μου. Όλοι τότε οι φίλοι μου επίσης με είχαν προειδοποιήσει να το σκεφτώ πάρα πολύ καλά πριν κάνω το βήμα, επειδή μετά δεν υπάρχει γυρισμός.
Με το που ξεκινήσαμε τη ζωή μας ως ανδρόγυνο πλέον, η συμπεριφορά του άρχισε να αλλάζει προς το χειρότερο.
Γκρεμίστηκε το προσωπείο του καλού και συμπονετικού συντρόφου.
Άρχισε να νευριάζει για ασήμαντα πράγματα, όπως γιατί το φαΐ είναι ανάλατο, “με ποιον μιλάς στο τηλέφωνο;”, “προσπαθούν να μας χωρίσουν”, “θέλουν να μας κάνουν κακό, δεν το βλέπεις;”, “Να πιστεύεις μόνο εμένα” κ.λπ.
Μονίμως υπήρχαν τηλεφωνήματα με τη μητέρα του. Ζητούσε τη γνώμη της για τα πάντα. Της έδινε κάθε λεπτομέρεια από την προσωπική μας ζωή.
Συνέχεια κατηγορούσε τους γονείς μου ότι μπαίνουν στη μέση προσπαθώντας να με ελέγξουν και να μας χωρίσουνε.
Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι τι μπορεί να πηγαίνει λάθος. Κάνω εγώ κάτι λάθος; Πού έφταιξα;
Αποφασίσαμε να μετακομίσουμε κάπου πιο κοντά στη δουλειά του και πιο κοντά στους δικούς μου.
Απρίλιος 2018, είχα αρχίσει να φτάνω στα όριά μου και ζήτησα τη βοήθεια κάποιου ειδικού για να αντιμετωπίσω όλο αυτό το πράγμα που συνέβαινε μέσα μου.
Η μετακόμιση έγινε λίγες μέρες αφού είχα ξεκινήσει την αγωγή με τα αντικαταθλιπτικά. Ήμουν σε πάρα πολύ άσχημη σωματική κατάσταση και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι ήθελα να πέσω να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ.
Εκείνη την ημέρα είχε έρθει και η μητέρα μου για να βοηθήσει στη μετακόμιση, διότι έβλεπε πόσο πολύ καταρρακωμένη ήμουν.
Μας βοήθησε παίρνοντάς μας καινούργια και χρήσιμα πράγματα για ένα νοικοκυριό. Σηκωθήκαμε και πήγαμε σε ένα κοντινό εστιατόριο για να φάμε κάτι για μεσημέρι επειδή όλη την ημέρα δεν είχαμε φάει τίποτα. Πήραμε κάτι και για τη μαμά, που ήταν σπίτι και καθάριζε.
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι για να φάει και η μαμά.
Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς είχε ξεκινήσει το ζήτημα, αλλά μια συζήτηση τον έκανε έξαλλο και άρχισε να φωνάζει χωρίς λόγο και αιτία.
Πανικοβλήθηκα, πήρα τη μητέρα μου σε μια γωνία και της ζήτησα να φύγει μη γίνει τίποτα κακό.
Είχα ήδη μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι το ενδεχόμενο του διαζυγίου, επειδή σε ένα δείπνο οικογενειακό στο πατρικό μου τόλμησε να βγάλει φωνή και να φωνάζει και να τσιρίζει, όπως έκανε συνήθως, με αποτέλεσμα ο πατέρας μου να σηκώσει ανάστημα και να τον βάλει στη θέση του, όπως του άρμοζε.
Εκείνο το δείπνο ήταν η αφορμή για να πάρω θάρρος και να κάνω επιτέλους το μεγάλο βήμα να σπάσω τα δεσμά μου από αυτή την τοξική σχέση και γάμο.
Είχαμε πάει οι δυο μας στο ΙΚΕΑ να αγοράσουμε κάποια επιπλέον πράγματα για το σπίτι την επόμενη μέρα της μετακόμισης.
Είχα αρχίσει μέσα μου να καταρρέω και να ουρλιάζω, αλλά δεν μπορούσα να το βγάλω προς τα έξω επειδή φοβόμουν την αντίδρασή του.
Είχαμε καθίσει να φάμε κάτι. Μην μπορώντας να κρατήσω άλλο όλη αυτή την επώδυνη φωνή που μου φωνάζει “σήκω φύγε τώρα αν εκτιμάς τη ζωή σου, γιατί άμα μείνεις δίπλα του θα πεθάνεις στ’ αλήθεια και δεν σου αξίζει αυτό το πράγμα”, έκανα το “μπαμ”.
Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω μέσα στο εστιατόριο και με πήρε έξω να το συζητήσουμε. Εκεί πέρα λύγισα και ξέσπασα. Άρχισα να φωνάζω σαν τρελή να μη με ακουμπάει, δεν τον θέλω δίπλα μου, δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου, και θέλω να γυρίσω σπίτι μου.
Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και της ζήτησα να έρθει να με πάρει. Δεν ξαναγυρνάω στο σπίτι με τον άντρα μου και θέλω να γυρίσω πίσω στο πατρικό μαζί τους, της είπα.
Ήρθε να με πάρει από το ΙΚΕΑ με το αμάξι.
Ήμουν σε έξαλλη κατάσταση, σε παραφροσύνη φώναζα και τσίριζα ότι θέλω να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου.
Πηγαίνοντας να πάρουμε κάποια πράγματά μου, γιατί ζήτησα περιθώριο μίας εβδομάδας από κοινού για να κάτσω να σκεφτώ την κατάσταση και να πάρω μια απόφαση για το τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα, εκείνος ήτανε κυριολεκτικά σαν βρεγμένη γάτα και με παρακαλούσε να μη χωρίσουμε. Ήμουν καθετή. Παγερή. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Ήμουν αποφασισμένη να το τερματίσω εδώ και τώρα, να φύγω από όλη αυτή την τοξικότητα για να σώσω εμένα.
Δεν είχε σταματήσει να με παίρνει τηλέφωνα, ζητώντας μου να μην καταφύγω στη λύση του διαζυγίου.
Έπειτα από 1-2 εβδομάδες, δεν θυμάμαι ξεκάθαρα, αποφασίσαμε να συναντηθούμε σε ένα καφέ κοντά στο σπίτι του για διαπραγμάτευση. Ήμουν αποφασισμένη. Δεν θα έκανα πίσω για κανέναν λόγο γιατί δεν υπήρχε σωτηρία. Αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε πιθανότητα να αλλάξει ποτέ επειδή ήταν ένας θρασύδειλος, χειριστικός, που θα ακολουθεί πάντα ό,τι του πει η μητέρα του.
Πήγα στο καφέ και περίμενα περίπου μισή ώρα. Εγώ ήμουν ακριβής στην ώρα μου.
Αφού εμφανίστηκε μπροστά μου με ένα ψύχραιμο υφάκι, τύπου ότι έχει το πάνω χέρι, καθίσαμε. Μιλήσαμε και του είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω πίσω και πως θέλω διαζύγιο εδώ και τώρα.
Προτού σηκωθούμε να φύγουμε από το καφέ, επειδή προφανώς η συζήτηση είχε τελειώσει και δεν υπήρχε περιθώριο διαπραγμάτευσης, μου είπε να περιμένω και ότι θέλει κάποιος να μου μιλήσει στο τηλέφωνο.
Μαντέψτε ποιος μπορεί να ήταν αυτός ο κάποιος. Η μητέρα του, βέβαια.
Παίρνω το τηλέφωνο μη γνωρίζοντας ποιος ήταν και ακούω τη φωνή της μητέρας του. Μου είπε το εξής: “Τι συνέβη τώρα ξαφνικά και δεν μπορείς, πώς μπορούσες πριν;”.
Άρχισε να με προσβάλει, λέγοντάς μου ότι δεν ήμουν ικανή να σταθώ δίπλα στον γιο της έτσι όπως έπρεπε, ότι δεν πήρα σωστές βάσεις από το σπίτι μου, να με χαίρονται οι γονείς μου. Και, φυσικά, η εύκολη λύση ήταν να της το κλείσω στη μούρη.
Αμέσως μετά, στα καπάκια, παίρνει τηλέφωνο τη μητέρα μου στο κινητό της για να της πει να με χαίρεται που με έχει κόρη της. Εννοείται πως όλα αυτά τα εκστόμιζε με υποτιμητικό και απαξιωτικό τρόπο. Η αντίδραση της μητέρας μου ήταν η εξής: “Ευχαριστώ πολύ”.
Εννοείται πως η μητέρα του έγινε έξαλλη και της έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας την εξής ατάκα: “Βρε άιντε από κει!!!”.
Μέσα στον ίδιο μήνα μίλησα με τον δικηγόρο μου για να ξεκινήσουμε τη διαδικασία του διαζυγίου.
Η επιθυμία μου ήταν να γίνει συναινετικό επειδή δεν ήθελα να ζητήσω απολύτως τίποτα. Ήθελα μόνο την ελευθερία μου και την ψυχική μου υγεία.
Στάθηκα τυχερή και είχα βρει μια δουλειά τότε για να μπορέσω να μαζέψω τα χρήματα για το διαζύγιο.
Οι συναντήσεις μας ήταν δύο. Μία στα δικαστήρια και μία στον συμβολαιογράφο για τις τελικές υπογραφές.
Εμφανιζόταν με καθυστέρηση στα ραντεβού και πάντα με ένα ύφος ψηλομύτη. Επίσημα το διαζύγιο βγήκε τον Ιανουάριο του 2019.
Όταν επιτέλους επίσημα έλαβα τηλεφώνημα ότι είμαι ελεύθερη, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη.
Με το που χωρίσαμε, αμέσως ξαναπαντρεύτηκε.
Πάγωσα διότι πήγε το μυαλό μου πως η επόμενη θα πάθει τα ίδια. Ελπίζω να είναι απλώς ένα σενάριο και όχι πραγματικότητα.
Τα τελευταία τρία χρόνια, και καθώς βρίσκομαι σε ιατρική παρακολούθηση, νιώθω πολύ καλύτερα και ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, αλλά τα σημάδια της κακοποίησης είναι δύσκολο να φύγουν, γιατί χρειάζεται χρόνος για να γιατρευτούν οι πληγές.
Εκείνο που θέλω να πω σε γυναίκες οι οποίες ενδεχομένως μπορεί να βρίσκονται σε τέτοιους γάμους και σχέσεις είναι να μη σκέφτονται ποτέ τον χειριστικό, τοξικό σύντροφό τους, ο οποίος σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και κανέναν άλλον, και να πατήσουν πόδι, διεκδικώντας το δικαίωμα να έχουν υγιείς σχέσεις στη ζωή τους και όχι τοξικές».
