Ρεπορτάζ: Σωτήρης Σκουλούδης
Εικονολήπτης: Χάρης Γκίκας
Ο πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, για την κατοικούμενη από Αρμενίους αλλά εντός της σημερινής αζερικής επικράτειας περιοχή του Νογκόρνο Καραμπάχ, δεν είναι μια απλή πολεμική σύρραξη, σαν τις πολλές που έχουν γίνει τον 20ό αιώνα στον ευρύτερο χώρο.
Από την πλευρά των Αρμενίων τουλάχιστον πρόκειται για τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα», καθώς το Αρτσάχ -όπως είναι η αρχαία αρμενική ονομασία του Ναγκόρνο Καραμπάχ- αποτελεί για αυτούς αναπόσπαστο μέρος του ταλαιπωρημένου από τους διωγμούς έθνους τους, το οποίο, όπως πάντα θεωρούν, κατά μια αποστροφή της Ιστορίας, εντάχθηκε τελικά στο έδαφος του γειτονικού Αζερμπαϊτζάν.
Η ομοψυχία για αυτόν τον νέο αγώνα των Αρμενίων είναι απόλυτη, με την πολυπληθή αρμενική διασπορά να δηλώνει ετοιμοπόλεμη να συνδράμει όχι μόνο υλικά και ψυχολογικά, αλλά και έμπρακτα, από τα σημεία των μαχών. Γι΄ αυτόν τον λόγο, απανταχού της Γης, όπου υπάρχουν αρμενικές κοινότητες, οι Αρμένιοι μπορούν να δηλώσουν το όνομά τους ως εθελοντές και, εφόσον χρειαστεί και γίνει το κάλεσμα από τη μητέρα-πατρίδα για τις «εφεδρείες» του εξωτερικού, τότε θα σπεύσουν να βοηθήσουν.
Το κάλεσμα αφορά σε άνδρες και γυναίκες από 18 έως 50 ετών. Είπαμε και για γυναίκες, διότι για την Αρμενία η υπηρεσία στον στρατό δεν είναι μόνο ανδρική υπόθεση…
Το zougla.gr επισκέφτηκε το πολιτιστικό κέντρο των Αρμενίων στην Αθήνα, όπου και συναντήσαμε, μεταξύ άλλων, ετοιμοπόλεμες γυναίκες και κορίτσια, που δήλωσαν το όνομά τους στη λίστα των εθελοντών και είναι με το ακουστικό στο χέρι…
Δείτε το ρεπορτάζ:
Η μόλις 18 ετών Βαρτουί Σισελιάν, αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, δεν ξεχνά ποτέ την καταγωγή της. «Νιώθω πολύ στεναχωρημένη για όλα αυτά που γίνονται και τους νεκρούς, αλλά ταυτόχρονα νιώθω υπερήφανη για τον στρατό και την πατρίδα μου. Θα νιώσω ακόμα πιο υπερήφανη αν η πατρίδα με χρειαστεί τελικά και με καλέσει, και σταθώ δίπλα τους. Ήδη αρκετές γυναίκες πολεμάνε και πολλές έχουν χάσει τη ζωή τους».
Στο ίδιο κλίμα και η Αρεβίκ Σαχακιάν, της οποίας ο αδερφός είναι ήδη στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όχι ως στρατιώτης αλλά ως πολεμικός ανταποκριτής, μεταφέροντας ιδίοις όμμασι και στην ίδια και την οικογένειά της όσα γίνονται στο πεδίο της μάχης. «Εγώ εφόσον χρειαστεί θα πάω αμέσως να πολεμήσω και να βοηθήσω την πατρίδα μου. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και κρίσιμα, εμείς είμαστε πολύ λιγότεροι από αυτούς, αλλά είμαστε όλοι ενωμένοι. Δεν φοβόμαστε κανέναν. Πρέπει να νικήσουμε και θα νικήσουμε».
Η Μαριέττα Αβραμιάν, τέλος, μεγαλύτερη σε ηλικία, φέρνει στο νου της τις αναμνήσεις του πολέμου του 1990, όταν βρισκόταν στην Αρμενία και έζησε όλη τη φρίκη. Μια διαφορά είναι ότι τότε πολεμούσαμε ξεκάθαρα εναντίον του Αζερμπαϊτζαν. Αυτό δεν ισχύει σήμερα… Ο λαός έχει πάρει ένα μεγαλύτερο βάρος – πολεμάμε κατά πολλών εχθρών ταυτόχρονα…
»Ουσιαστικά πολεμάμε να αποτρέψουμε τα σχέδια του Ερντογάν. Ο πόλεμος δεν αφορά μόνο την Αρμενία, αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εάν δεν σταματήσουμε εμείς τον Ερντογάν, τότε η Ελλάδα είναι ο επόμενος στόχος… Ας μην ξεχνάμε την κοινή μας Ιστορία. Έχουμε περάσει τα ίδια από τον ίδιο εχθρό» καταλήγει…
«Οι Αζέροι περίμεναν χρόνια την κατάλληλη συγκυρία για να επιτεθούν»
Το zougla.gr συνομίλησε και με τον Σήφη Κασεσιάν, γραμματέα του Κέντρου Ελληνοαρμενικών Μελετών, ο οποίος μας έδωσε μια γενική επισκόπηση της κατάστασης, τονίζοντας ότι πρόκειται για τον λαό του για μια μάχη ύπαρξης.
Δείτε τη συνέντευξη:
«Η Αρμενία βρίσκεται σε συνεχή πόλεμο, αυτό είναι απλά ένα ακόμη επεισόδιο. Όλα ξεκινούν με την αυθαίρετη παράδοση του Ναγκόρνο Καραμπάχ στη σοβιετική δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν το 1923. Τότε κάναμε μεγάλο αγώνα με υπομνήματα προς τη σοβιετική ηγεσία, χωρίς όμως να εισακουστούμε. Αναπόφευκτα, με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ήρθε κι ο πόλεμος του 1990, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα άγριος – στην αρχή γινόταν με πρωτόγονα μέσα, ακόμα και με αγροτικά εργαλεία. Αυτόν τον πόλεμο τον κερδίσαμε. Στη συνέχεια έγιναν ανταλλαγές πληθυσμών, έγιναν και σφαγές»…
Και συνεχίζει ο Σήφης Κασεσιάν: «Οι Αζέροι ποτέ δεν αποδέχθηκαν αυτό το τετελεσμένο, ούτε την ήττα τους. Αποδείχτηκε ότι περίμεναν όλο αυτό το διάστημα για την κατάλληλη συγκυρία. Ίσως απέκτησαν τώρα οπλισμό ή την αμέριστη υποστήριξη της Τουρκίας…
»Η σύγκρουση αυτή για εμάς όμως είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Έχουμε χάσει πολλά με το μαχαίρι όλους αυτούς τους αιώνες. Δεν έχουμε κάτι άλλο να χάσουμε. Είναι θέμα ύπαρξης για εμάς».
Τι πιστεύει ότι θα γίνει από εδώ και πέρα; «Όσο εξαρτώνται τα πράγματα από ήθος και φρόνημα και όχι από υλικό εξοπλισμό, τότε θα αποβούμε νικητές. Εγώ θέλω τα Αζερόπουλα να γυρίσουν πίσω στις μάνες τους ζωντανά. Ηττημένα, διότι μας αδικούν, αλλά ζωντανά. Εμείς δεν πολεμάμε κατά του Ισλάμ σαν Χριστιανοί ή κάτι τέτοιο όπως νιώθουν ίσως αυτοί. Εμείς πολεμάμε ως Αρμένιοι για την πατρίδα μας».
Τέλος, ο Σήφης Κασεσιάν κάνει μια ευχή και για τη δεύτερη πατρίδα του, τη χώρα μας, ερωτώμενος τι μήνυμα θέλει να απευθύνει στον ελληνικό λαό.
«Η επιθυμία μου είναι να υπάρχει ισχυρή Ελλάδα. Όσο υπάρχει ισχυρή Ελλάδα, τότε η Τουρκία έχει ένα σημαντικό ανάχωμα. Μια ισχυρή Ελλάδα από μόνη της ενδυναμώνει τον αγώνα των Αρμενίων»…
Διαβάστε ακόμη:
