Ανάπλαση της πλατείας Γαβριήλ Χαρίτου και νέες εγκαταστάσεις στην πλατεία Ενυδρείου της Ρόδου, οραματίζονται μέσα από την πτυχιακή τους οι φοιτήτριες της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης κ.κ. Βασιλική Μαυρικάκη και Αντωνία Κορακάκη.
Πρόκειται για μια πρόταση αναζωογόνησης του άξονα από την Πλατεία «100 χουρμαδιών», έως την Πλατεία Ενυδρείου, με σκοπό να δώσουν νέα πνοή στην τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής και να δημιουργήσουν ένα ζωντανό πεδίο δράσης, επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης για τους ντόπιους, όλους τους μήνες του χρόνου.
Η ιδιαίτερη αγάπη και το ενδιαφέρον για τη Ρόδο και τα προβλήματα της, από τις δύο φοιτήτριες, ήταν αυτά που τις ώθησαν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα, εντοπίζοντας τις πιθανές αδυναμίες, αλλά και τις εγγενείς δυνατότητες των εν λόγω δημόσιων χώρων.
Με πρωταρχικό μέλημα τη δημιουργία βιώσιμων χώρων για τους πολίτες και την πόλη και υπό την καθοδήγηση και επίβλεψη του καθηγητή κ. Νίκου Σκουτέλη, προτείνουν την ανάκτηση του άξονα Βορρά – Νότου της πλατείας ‘100 χουρμαδιών’, αλλά και την απομάκρυνση ορισμένων δυσλειτουργικών στοιχείων (ογκώδη παγκάκια, δεξαμενές νερού σε αχρηστία, παραμελημένα οριοθετημένα παρτέρια μεγάλων διαστάσεων), τα οποία στη δεδομένη κατάσταση, αποδυναμώνουν τη φυγή προς το Ενυδρείο και δυσχεραίνουν την κυκλοφορία εντός της πλατείας.
Κάνουν λόγο, για την ανάγκη διευθέτησης της κυκλοφορίας (στάθμευση και διέλευση οχημάτων) στην πλατεία και τους δρόμους που την περιβάλλουν, καθώς «τα αυτοκίνητα, αυτή τη στιγμή, «στραγγαλίζουν» την πλατεία ‘100 χουρμαδιών’, καθιστώντας την περισσότερο ως ένα κυκλοφοριακό δακτύλιο ή χώρο για αυτοκινητιστές, παρά ως ένα χώρο για πεζούς». Παράλληλα, μιλάνε και για την προσθήκη μιας νέας δημόσιας λειτουργίας, αυτής του λουτρού αλλά και ορισμένων άλλων ψυχαγωγικών.
Όπως οι ίδιες αναφέρουν: «Ένα ζήτημα που μας απασχόλησε, εξ αρχής, ιδιαίτερα, ήταν αυτό της εποχικότητας, που φαίνεται να καθορίζει την ταυτότητα των δύο πλατειών, εναλλάσσοντας τον χαρακτήρα τους χειμώνα – καλοκαίρι. Αποφασίσαμε, για το λόγο αυτό, ότι οι όποιες προτάσεις μας θα στοχεύουν, αφενός στο να δώσουν νέα πνοή στην τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής τους και αφετέρου στο να δημιουργούν ένα ζωντανό πεδίο δράσης, επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης για τους ντόπιους, όλους τους μήνες του χρόνου.
Στο πλαίσιο αυτό, σχετικά με την πλατεία ‘100 χουρμαδιών’, προτείνουμε την ανάπλαση της ίδιας, την πεζοδρόμηση των δρόμων που την περιβάλλουν και την απόδοσή των χώρων αυτών στους πεζούς, την οργάνωση των χουρμαδιών σε γραμμικά παρτέρια, τα οποία τονίζουν την κατακορυφότητα της πλατείας, την προσθήκη θαμνοειδών, αρωματικών φυτών (λεβάντες, δεντρολίβανα κ.ά), την αναδιαμόρφωση των δαπέδων, αλλά και τη χωροθέτηση ενός υδάτινου άξονα, κεντρικά της πλατείας. Ταυτόχρονα, ορισμένοι κορμοί δέντρων, θα έχουν τη δυνατότητα να περιβάλλονται από χώρους ξεκούρασης (παγκάκια), προσφέροντας ευχάριστους σκιασμένους χώρους για τους χρήστες της πλατείας.
Από την άλλη, στην πλατεία Ενυδρείου, την οποία και θεωρούμε συνέχεια ή απόληξη της επανασχεδιασμένης πράσινης πλατείας, προτείνουμε τον σχεδιασμό των υπόγειων λουτρών. Μέσω της σύνθεσης, επιδιώκουμε την αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των νέων κτιριακών όγκων, του Ενυδρείου και του φυσικού τοπίου, η οποία θα αντιτάσσεται σ’ αυτή την πολυόροφων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων του βόρειου τμήματος της πόλης, που υψώνονται επιβλητικά.
Προς επίτευξη αυτής της αρμονίας, οι λουτρικές εγκαταστάσεις υπονοούνται στο επίπεδο της πλατείας, με αίθρια, που διατρυπούν το έδαφος, σχισμές (φεγγίτες) και ήπιες υπέργειες εξάρσεις (όγκοι). Ενώ, κάποιες συμπληρωματικές χρήσεις εστίασης και αναψυχής (εστιατόριου και καφέ), λειτουργώντας ανεξάρτητα από τα λουτρά, έρχονται να ζωντανέψουν περαιτέρω την πλατεία, ακόμα και τις ώρες μη λειτουργίας του λουτρού.
Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος της μελέτης, εστιάζει στο επίπεδο του υπογείου, το οποίο ο επισκέπτης προσεγγίζει σταδιακά, πραγματοποιώντας την κάθοδό του στο εσωτερικό του κτηρίου, βαθμιαία, με αποτέλεσμα να «μυείται» σταδιακά στη διαδικασία του λουτρού.
Πάνω σ’ αυτή τη βασική κίνηση, που συνδέει υπογείως και την ίδια την πλατεία με το Ενυδρείο, το κτήριο εξελίσσεται και οι θερμοκρασίες κλιμακώνονται, από τους ψυχρότερους χώρους (όπως αποδυτήρια και τις πισίνες) στους θερμότερους (χαμάμ, σάουνες). Όμως, πέρα από τις θερμοκρασίες, στους χώρους του λουτρού, εναλλάσσονται και τα χρώματα (γαλάζια, μπλε, πράσινα), τα υλικά (χώμα, βότσαλο, ψηφίδα, μάρμαρο, ξύλο), το φώς με το σκοτάδι, οι κλειστοί με τους ανοιχτούς χώρους.
Έτσι, καθώς ο χώρος αποκτά «ποιητική διάσταση», μια νέα εμπειρία, προσφέρεται σε ντόπιους και τουρίστες, οι οποίοι μέσα σε «ατμόσφαιρα μυστηρίου», έχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν με το στοιχείο του νερού, βιώνοντας μια βαθύτατη ψυχοσωματική εμπειρία (αρμονία, ευεξία, χαλάρωση).»
Πηγή: rodiaki.gr
