Πιο δυναμική φαίνεται πως είναι φέτος η παρουσία των φοιτητών στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων ανά την ελληνική επικράτεια, με τους… χαλαρούς ρυθμούς φοίτησης της προηγούμενης 30ετίας να αλλάζουν ελέω οικονομικής κρίσης.
Η οικονομική κρίση φαίνεται πως αποτελεί καταλυτικό παράγοντα αυτής της αλλαγής, καθώς όλο και πιο πολλοί επιθυμούν αφενός να ολοκληρώσουν στην ώρα τους τις σπουδές τους και αφετέρου να ελαφρύνουν τα οικονομικά βάρη των οικογενειών τους. Ειδικά σε περιπτώσεις φοιτητών από την επαρχία, οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να «συντηρούν» -όπως στο παρελθόν- σπίτια για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς τα χρήματα είναι μετρημένα. Παράλληλα, αρκετοί φοιτητές θέλουν να πάρουν το πτυχίο τους χωρίς μεγάλη καθυστέρηση και με καλό βαθμό, προκειμένου στη συνέχεια να αναζητήσουν το εργασιακό τους μέλλον τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ένας τίτλος σπουδών με καλό βαθμό πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες εξασφάλισης υποτροφίας για μεταπτυχιακό, ενώ παραδοσιακά αυξημένο είναι το ενδιαφέρον αξιοποίησης των δυνατοτήτων του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus για κινητικότητα σπουδών ή για πρακτική άσκηση, το οποίο συνδυάζεται και με την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τις προηγούμενες δεκαετίες, υπάρχει πλέον και ο κίνδυνος της διαγραφής που λειτουργεί αποτρεπτικά για την περαιτέρω παράταση των σπουδών. Ο νέος νόμος 4009 δεν αφήνει περιθώρια πολλών ελιγμών, από τη στιγμή μάλιστα που υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Υπουργού Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδο παρά τις έντονες πιέσεις από πρυτανείες Πανεπιστημίων.
Ο εφιάλτης της ανεργίας και η στροφή 180ο των παρατάξεων
Οικονομικοί αναλυτές υπογραμμίζουν πως τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο αντιμετώπισης των σπουδών από τους φοιτητές.
Η ανάγκη για εξειδίκευση και ο εμπλουτισμός του βιογραφικού με εργασιακή εμπειρία οδηγεί στην τακτική παρακολούθηση των διαλέξεων από τους φοιτητέςΗ ανάγκη για εξειδίκευση και ο εμπλουτισμός του βιογραφικού με εργασιακή εμπειρία φαίνεται πως οδηγεί στην τακτική παρακολούθηση των διαλέξεων. Παλαιότερα, ένα πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης λειτουργούσε ως «ασπίδα προστασίας» και… δικαιολογία για την καθυστερημένη είσοδο στην αγορά εργασίας, ωστόσο κάτι τέτοιο στην Ελλάδα της κρίσης έχει πάψει να ισχύει. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι ενδεικτικά της κατάστασης που διαμορφώνεται με την ανεργία στους νέους. Σύμφωνα με δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή», το 2012 το 17% των αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν μπορούσε να βρει δουλειά, την ίδια στιγμή που ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 5%. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι φοιτητές εντατικοποιούν τις σπουδές τους ώστε να ενισχύσουν το επιστημονικό και επαγγελματικό τους βιογραφικό. Ζητούμενο πλέον δεν είναι απλώς η απόκτηση ενός πτυχίου και ενός μεταπτυχιακού, αλλά η εμφάνιση του φοιτητή στον επαγγελματικό στίβο σε σχετικά μικρή ηλικία και σίγουρα πριν από τα 30, παρά το γεγονός πως σε αρκετές περιπτώσεις οι εργασιακοί όροι παραπέμπουν σε… Μεσαίωνα (πολλές ώρες, ελάχιστα χρήματα).
Η αλλαγή στάσης των φοιτητών φαίνεται πως συμπαρασύρει και τις φοιτητικές παρατάξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στροφή 180ο στο θέμα των καταλήψεων. Η μεταπολιτευτική παράδοση των συχνών και πολυήμερων καταλήψεων σχολών δίνει τη θέση του σε μονοήμερες κινητοποιήσεις ως μέσο διαμαρτυρίας για την κατάσταση στα Πανεπιστήμια.
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας
Διαβάστε επίσης:
Ανάσταση στα θρανία, Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 4 Νοεμβρίου 2014, 16:27
