«Η ιστορία ενός επιβάτη που συνοδεύει ένα κατοικίδιο στην τουριστική Ελλάδα, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι, λοιπόν, κι εγώ, αισθάνθηκα ως Ευρωπαία και ξεκίνησα να ταξιδέψω με το τεσσάρων κιλών σκυλί μου, κλεισμένο στο ειδικό κλουβάκι του.
Έφτασα στα ΚΤΕΛ Κηφισού στις 17 Αυγούστου 2010, και με το εισιτήριο στο χέρι κατευθύνθηκα στο υπ.. αριθ. ΑΧΡ 8550 (ΑΧΝΑ) λεωφορείο με κατεύθυνση το Αίγιο.Το δρομολόγιο ήταν για τις 11 το πρωί και η θερμοκρασία τη συγκεκριμένη ημέρα ήταν ήδη στους 33 βαθμούς Κελσίου.
Ανυπομονώντας να ξεφύγω από το τριτοκοσμικό περιβάλλον του σταθμού των ΚΤΕΛ- αλήθεια ο κ. Ρέππας το έχει επισκεφθεί;- ετοιμάστηκα να επιβιβαστώ στο λεωφορείο.
Αλλά το βαρύ χέρι του νόμου υψώθηκε μπροστά μου και με σταμάτησε. Ανήκε στον οδηγό, ο οποίος πρόσεξε ότι στον ώμο μου κρεμόταν το καλαθάκι με το σκύλο μου και μου απαγορεύει την είσοδο στο λεωφορείο με τον γνωστό ελληνικό τρόπο. Στις διαμαρτυρίες μου κάμπτεται και μου δίνει … την καταπληκτική εναλλακτική λύση: Να βάλω το σκυλάκι μαζί με τις αποσκευές και να ταξιδέψει άνετα στους 60 (;) βαθμούς.
Φυσικά αρνήθηκα. Του έδειξα το ευρωπαϊκό διαβατήριο του σκυλιού μου, του εξήγησα ότι από 32 ημερών ταξιδεύει με όλα τα μέσα μεταφοράς, ακόμα και με το αεροπλάνο σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά ο κριτής μου ήταν αμετάπειστος.
«Εντολή του διευθυντή των ΚΤΕΛ Αχαΐας, κ. Μανωλόπουλου, τα τετράποδα να ταξιδεύουν με τις αποσκευές. Θέλεις έτσι, αν όχι φύγε», μου είπε γυρίζοντας την πλάτη του. Και έφυγα. Πήρα άλλο ταξί και κατευθύνθηκα στον σταθμό Λαρίσσης, προκειμένου να πάρω τον προαστιακό για Κιάτο. Μιάμιση ώρα περίμενα όρθια στην αφόρητη ζέστη, για να έρθει το μαγικό τρένο. Και έφτασα στο Κιάτο. Το λεωφορείο του ΟΣΕ που περίμενε στον σταθμό κατευθυνόταν στην Πάτρα και ήταν το εξπρές. Δεν σταματούσε στο Αίγιο.
Το επόμενο ήταν μετά από αρκετή ώρα. Μην αντέχοντας άλλο την ανέλπιστη ταλαιπωρία μου, πήρα το μοναδικό ταξί που βρισκόταν στην πιάτσα. Και πλήρωσα Κιάτο – Διακοπτό, 72 ευρώ. Δηλαδή το χρηματικό κόστος της όλης διαδρομής μού στοίχησε όσο ένα αεροπορικό εισιτήριο, με προορισμό Αθήνα-Παρίσι.
Και καλά έφτασα στο Διακοπτό, πώς θα έφευγα από εκεί; Σάββατο 21 Αυγούστου πήγα στον σταθμό του ΟΣΕ, κρατώντας από το λουρί το σκυλί μου, αυτόν τον φοβερό εχθρό του ανθρώπου, που μεταφέρει όλες τις μολυσματικές νόσους, που βρομάει σκυλίλα και διαθέτει αυτές τις φριχτές τρίχες που όλες οι ασθένειες αιωρούνται επικίνδυνα γύρω μας.
Για καλή μου τύχη, ο υπάλληλος ήταν ευγενικός. Του δήλωσα ότι θα ταξιδέψω με τον σκύλο μου, κλεισμένο στην ειδική στη βαλιτσούλα του, και μου απάντησε ότι εκείνος δεν είχε αντίρρηση (!), αλλά αν ενοχληθεί κάποιος επιβάτης, ο οδηγός είναι υποχρεωμένος να με κατεβάσει!
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας οδηγός του ΟΣΕ, ο οποίος άκουσε τον διάλογο και επενέβη δραστικά, βάζοντας τέλος στον δρόμο της επιστροφής μου. «Το σκυλί δεν μπαίνει μέσα, αν θες με τις αποσκευές». Πήγα να πω για τη χάρτα των επιβατών και τα δικαιώματά μου, με χλεύασε, μου επανέλαβε το ίδιο τροπάριο σε υψηλότερους τόνους και έφυγε.
Η περιπέτειά μου τελείωσε με το τηλεφώνημα ενός φίλου, ο οποίος βρισκόταν στην Άρτα και, γνωρίζοντας την προηγούμενη ταλαιπωρία μου, ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητό του και έτσι έφτασα στο σπίτι μου.
Σας επισυνάπτω και τον νόμο ο οποίος αναφέρεται και στο side των ΚΤΕΛ Αχαΐας. Αυτό το γράμμα είναι μόνον η αρχή της καταγγελίας μου. Είμαι αποφασισμένη να διεκδικήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου ή τουλάχιστον να τα μάθω σε αυτούς που φτιάχνουν τους δικούς τους νόμους και με αναγκάζουν να τους υποστώ ότι ως φορολογούμενοι πολίτες αυτής της ευρωπαϊκής χώρας έχουμε δικαίωμα να βιώνουμε σε ένα πολιτισμένο κράτος, με αλληλοσεβασμό, αξιοπρέπεια, να μη διωκόμαστε και να μην απολογούμαστε σε κάθε μας κίνηση, επειδή συμβιώνουμε με τους τετράποδους φίλους μας.
(Σύμφωνα με τον νόμο 2963/2001 περί της οργάνωσης και λειτουργίας των δημόσιων επιβατικών μεταφορών με λεωφορεία τον οποίο μπορείτε να βρείτε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τεύχος πρώτο, Αρ. Φύλλου 268, 23 Νοεμβρίου 2001, αναφέρεται στο άρθρο 15 παράγραφος 1ιδ : απαγορεύουν τη μεταφορά ζώων, πλην των περιπτώσεων ζώων συνοδείας αναπήρων ή μικρών κατοικίδιων ζώων, που μεταφέρονται με κατάλληλα για το σκοπό αυτόν μέσα).
Λ. Γ. Μ.»
