Το λυτρωτικό ελαφρυντικό του… προτέρου εντίμου βίου που αποφασίστηκε από τρεις ενόρκους (λαϊκούς δικαστές) και από μία πρωτοδίκη δικαστικό, δίνει το δικαίωμα στο στυγερό φονιά του άγρια δολοφονημένου πρωταγωνιστή της τηλεόρασης, Νίκου Σεργιανόπουλου, David Murthiknelli, να ονειρεύεται ότι ίσως μετά από οκτώ, δέκα ή δώδεκα χρόνια πίσω από τα σίδερα, θα ξαναδεί τη γυναίκα του και τα δύο ανήλικα παιδιά του. Η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας που επέβαλε την ανώτερη ποινή των 20 ετών και δέκα μηνών κατά συγχώνευση στον Γεωργιανό καθ’ ομολογίαν δολοφόνο (αφαιρουμένων των 14 μηνών της προσωρινής κράτησης), για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση που συνοδεύεται από ένα τεράστιο «αλλά», συζητιέται ήδη ευρύτατα σε νομικούς αλλά και δικαστικούς κύκλους και γεννά πλήθος ερωτημάτων αλλά και μια σειρά αντιφατικών ερμηνειών. Σεβαστή μεν η απόφαση μιας από τις συντεταγμένες εξουσίες της δημοκρατίας, σεβαστοί όμως και πανίσχυροι για την εύρυθμη λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας και οι προβληματισμοί που έχουν ανακύψει. Κι αυτοί είναι πολλοί και σοβαροί. Που έχουμε δικαίωμα να τους θέσουμε πάντα με σύνεση και ψύχραιμη σκέψη. Μετά από 43 μέρες αναμονής. Σε μια δίκη με απρόοπτα, ανατροπές και τη μεγάλη έκπληξη που προέκυψε στο τέλος της δικονομικής διαδικασίας.

Ελαφρυντικό πρότερης εντιμότητας σε ένα… σεσημασμένο!

Η απόφαση είναι αναμφισβήτητα μια πολύ μεγάλη επιτυχία της υπερασπιστικής γραμμής του 31χρονου παράνομα εισελθόντα και διαβιούντα στην Ελλάδα οικονομικού μετανάστη που «ακόμα και να εκδιδόταν στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα, το έκανε για να ζήσει και να στείλει τα λεφτά στην οικογένειά του», είπε κατά την αγόρευσή του ο ένας εκ των δικηγόρων του, Νίκος Καραδήμας. Ένας ταπεινωτικός σίγουρα σκοπός που -εάν ίσχυε, κάτι που δεν προέκυψε ξεκάθαρα στην ακροαματική διαδικασία- όπως φάνηκε, αγίαζε τα μέσα της δύσκολης επιβίωσης. Με μία τεράστια διαφορά. Ότι ο καταδικασθείς ήταν προσεσημασμένος. Ερώτημα λοιπόν πρώτον: Πώς το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο επέβαλε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου σε ένα λαθρομετανάστη, ο οποίος έχει συλληφθεί δύο φορές για παράνομη είσοδο στη χώρα, κυκλοφορούσε χωρίς χαρτιά (ούτε καν παραποιημένα) και σύχναζε σε κακόφημες και ημιφωτισμένες πλατείες με την υποψία ότι αποτελεί σεξουαλικό υποκείμενο αγοραίου αντρικού έρωτα; Πράξη που και αυτή τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα.

Ερώτημα δεύτερο, επί του ίδιου θέματος: Πώς είναι δυνατόν την ώρα που δίνεται στο Γεωργιανό ο περίφημος πια «έντιμος βίος», αυτός να καταδικάζεται από το ίδιο δικαστήριο σε τρεις μήνες και 1.400 ευρώ πρόστιμο για… παράνομη είσοδο στη χώρα; Δεν αναιρεί με την απόφασή του το δικαστήριο τον ίδιο του τον εαυτό; Ειδικά για έναν οικονομικό μετανάστη που παρουσιαζόταν με χαρτιά και όνομα Αφγανού «επειδή του είχαν πει ότι εδώ στην Ελλάδα εάν δηλώσεις Αφγανός παραμένεις σαν πολιτικός πρόσφυγας», όπως δήλωσε ο ίδιος ο δράστης στην απολογία του; Κατ’ επέκταση, η άποψη του συνηγόρου της πολιτικής αγωγής, Νίκου Εμμανουηλίδη, που μίλησε για «εσφαλμένη απόφαση» δεν πρέπει να προβληματίσει; Εδώ βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος. Ότι οι παραβάσεις του Γεωργιανού αποτελούν διοικητικό αδίκημα. Η συντεταγμένη πολιτεία όμως δεν έχει αναγάγει τη λαθρομετανάστευση σε ένα από τα μείζονα εγχώρια προβλήματα; Άρα, κατ’ επέκταση και σε ένα επίσης σοβαρό αδίκημα;
Η υπεράσπιση έθεσε άλλα τέσσερα αιτήματα για να περισωθεί ο 31χρονος δολοφόνος από τα ισόβια: Ειλικρινής μεταμέλεια (όταν δήλωσε ότι μετάνιωσε για το έγκλημα), υπέρβαση ορίων άμυνας (για να προστατευτεί από το μαχαίρι που δήθεν κρατούσε ο Σεργιανόπουλος), ανάρμοστη συμπεριφορά θύματος (τον πίεζε για παθητικό σεξουαλικό ρόλο), in dubio pro reo (αμφιβολίες που γεννήθηκαν στο ακροατήριο υπέρ του κατηγορούμενου). Κανένα από αυτά δεν έγιναν δεκτά. Και έγινε δεκτός, ο πρότερος σωστός βίος. «Ο δικός σου άνθρωπος δεν γυρίζει πίσω. Μου δημιούργησε αλγεινή εντύπωση το συγκεκριμένο ελαφρυντικό. Θα ήθελα τα ισόβια. Και δεν θα ησυχάσουμε, εάν δεν τα πετύχουμε», είπε στη zougla.gr ο δικηγόρος Αλέξανδρος Στεφανάκης. Μία δήλωση που αμφισβητεί έμμεσα την εκδοθείσα απόφαση.

«Συμψηφίστηκε» ο βρασμός, τα άλλα ελαφρυντικά και οι αμφιβολίες με τον πρότερο έντιμο βίο;

Από την ώρα που εκδόθηκε η απόφαση, συζητείται και σχολιάζεται ευρέως ότι το δικαστήριο (δικαστές και ενόρκους) απασχόλησε ιδιαίτερα η εμπλοκή του θύματος με τον άγριο κόσμο των ναρκωτικών και η πιθανολογούμενη ανορθόδοξη, προσβλητική αλλά τελικά όχι βίαιη συμπεριφορά του απέναντι στους κατά καιρούς ερωτικούς του συντρόφους. Επίσης, κάποιοι από τους ενόρκους δεν επείσθησαν ότι ο δράστης μπήκε στο ρετιρέ για να ληστέψει. Σχεδόν πείσθηκαν ότι δράστης και θύμα για άλλο λόγο κάθισαν στους λευκούς καναπέδες του διάσημου ηθοποιού που λίγη ώρα αργότερα «πότισαν» και κοκκίνισαν από το αίμα της σφαγής του. Η απόρριψη της κατηγορίας της ληστείας, διεφάνη από τη μετατροπή της με ψήφους τεσσάρων έναντι τριών και έγινε κλοπή. Δεν επείσθη επιπλέον το δικαστήριο για τη μεταμέλεια. Δεν είναι κάποιος μεταμελημένος, όταν σκοτώνει, εξαφανίζεται, περιπλανιέται και δεν παραδίδεται. Και έμεινε ο περιβόητος «βρασμός ψυχικής ορμής». Για τον οποίο κατέθεσε τόσο η επίκουρος καθηγήτρια ψυχολογίας και κοινωνιολογίας, Χριστίνα Αντωνοπούλου, όσο και ο ιατροδικαστής της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, Γιάννης Αϊβατίδης. Στο «θόλωμα» επέμεινε πολύ ο συνήγορος υπεράσπισης, Δημήτρης Γκαβέλας. Έγκυροι νομικοί κύκλοι επεσήμαναν στη zougla.gr ότι, εάν υπήρχε περίπτωση να δοθεί ένα ελαφρυντικό στον κατηγορούμενο, αυτό ήταν ο «βρασμός». Υπολογιστικά, ο βρασμός ψυχικής ορμής σήμαινε 10 χρόνια κάθειρξη. Δηλαδή σε 5 χρόνια έξω. Μία απόφαση την οποία κάποιοι θα χαρακτήριζαν σκάνδαλο. Οι σκέψεις αυτές βέβαια και οι συζητήσεις αποκτούν καθαρά θεωρητική σημασία, από τη στιγμή που το δικαστήριο αποφάσισε.

Όμως… Υπάρχουν και τα όμως. Και είναι πάρα πολλά που ακούστηκαν από τις 28 Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα στο πολυπληθές ακροατήριο. «Πήραν μαζί κοκαΐνη, στο βίντεο δεν φαινόταν ο Γεωργιανός αλλά άλλος, ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας στην πλατεία Βικτωρίας είναι άνθρωπος της αστυνομίας που πρωτοστάτησε σε ρατσιστικές εκδηλώσεις εις βάρος των αλλοδαπών στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, γιατί ο αστυνομικός του Αλλοδαπών είπε ψέματα, τους πλήρωνε και τους εξέθετε, η διπλή ζωή, το καλαμάκι με την κοκαΐνη που δεν βρέθηκε, το έγκλημα του Σκιαδόπουλου και ο τεμαχισμός του πτώματος της Τζούλι Μαρί Σκάλι, η υπόθεση Νάσιουτζικ, η φράση του δράστη «έβαλα κόκα στα ούλα» και πολλά ακόμα που ακούστηκαν στην αίθουσα. Πολλά μα πάρα πολλά «γιατί» που ήταν αδύνατον να μη γεννήσουν ένα ελαφρυντικό στην ψυχή και στο υποσυνείδητο ενόρκων και δικαστών. Το μεγαλύτερο όμως ερώτημα είναι αυτό που εξέφρασε μετά την ανακοίνωση της απόφασης, γνωστός δικηγόρος. «Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι από την πρωτόδικη απόφαση μάθαμε την αλήθεια για όλα όσα συνέβησαν εκείνη τη νύχτα στο Παγκράτι;». Όλη την αλήθεια την ξέρει μόνον ο Νίκος Σεργιανόπουλος, θα προσθέταμε εμείς. Μόνον που δεν ζει για να τη πει…