Ο λόγος περί συνέντευξης. Ζούμε στην «εποχή» της. Ξαφνικά η συνέντευξη έχει γίνει εύκολη δημοσιογραφία και, ενίοτε, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο για το ότι είμαστε «παρόντες» στα γεγονότα. Το ρεπορτάζ δεν έχει την γκλαμουριά που είχε κάποτε, αν και τα σπουδαιότερα στον χώρο της δημοσιογραφικής αποκάλυψης έχουν προέλθει από αυτό.
Δημοσιογράφος που δεν κάνει ρεπορτάζ δεν θεωρείται δημοσιογράφος. Αυτά τα λίγα, που μπορεί κάποτε να γίνουν περισσότερα, για να μπω στο θέμα που μας αφορά και έχει να κάνει με τη συνέντευξη που έδωσε η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Αυτή την Κυριακή είχαμε «αποκλειστικά» δημοσιεύματα σε κάποιες εφημερίδες, οι οποίες ισχυρίζονται ότι η μητέρα του Αλέξανδρου τους μίλησε. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι ξέρoυν καλά ότι έφτασαν στο επίπεδο του εκβιασμού για να πάρουν μια λέξη, αλλά η μητέρα του Αλέξανδρου κράτησε την στάση που είχε αποφασίσει από την επομένη της δολοφονίας του γιου της: δεν μίλησε σε κανέναν.
Η μόνη ηχογραφημένη συνομιλία (μιάμισης ώρας) που εδόθη ήταν αυτή στην εφημερίδα το VETΟ και στον Θανάση Λάλα. Προσωπικά την είχα ενοχλήσει πριν από 15 μέρες, αλλά η μητέρα του Αλέξανδρου μετά από μεσολάβηση κοντινών της ανθρώπων μου διεμήνυσε τηλεφωνικά: «Πολλοί δημοσιογράφοι με έχουν πλησιάσει για να μιλήσω. Τους ευχαριστώ. Δεν θέλω όμως να μιλήσω σε κανέναν. Σας ευχαριστώ κι εσάς για το ενδιαφέρον που δείχνετε για τον Αλέξανδρο».
Πήρα το μήνυμα και δεν ξαναενόχλησα, σεβόμενος το πένθος και την ψυχική διάθεση της γυναίκας.
Την περασμένη Πέμπτη, αργά το βράδυ, δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου από κοινή φίλη, που μου είπε ότι η μητέρα του Αλέξανδρου νιώθει ότι εκβιάζεται και δέχεται πιέσεις από διάφορα Μέσα, και ότι θα ήθελε να κάνει μια δήλωση. Κάποιοι της έλεγαν ότι, εάν δεν δώσει συνέντευξη, θα δημοσιευθεί «κομμάτι» που θα θίγει την υπόληψη του νεκρού παιδιού της!
Έτσι, παρά την αρχική της απόφαση να μη μιλήσει, αποφάσισε να κάνει μια δήλωση για να προστατεύσει την μνήμη του Αλέξανδρου. Δώσαμε ραντεβού την επομένη, ημέρα Παρασκευή, σε καφέ της οδού Βαλαωρίτου. Εκεί η μητέρα του Αλέξανδρου μου έδωσε την χειρόγραφη δήλωσή της (που δημοσιεύεται στο πρωτοσέλιδο του VETO της Κυριακής) και στη συνέχεια άρχισε να μου μιλάει. Ήταν αποφασισμένη να μου μιλήσει, η συζήτηση κράτησε μιάμιση ώρα, και στο τέλος μου είπε: «Μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε… Έπρεπε να μιλήσω τελικά σε εσάς. Δεν μετανιώνω».
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η μητέρα του νεαρού μίλησε μόνο μια φορά. Όλα τα άλλα δημοσιεύματα είναι φανταστικά ή αποτέλεσμα καλού ρεπορτάζ.
Επιμύθιο: Ας βάλουμε τέρμα στον ανταγωνισμό και την βαρβαρότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ας μας περισσέψει επιτέλους λίγος σεβασμός στην μνήμη του Αλέξανδρου.
