Με αφορμή την αποφυλάκιση του καταδικασμένου βιαστή Δ. Λιγνάδη και έπειτα από 54 ημέρες απεργίας πείνας, ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης με όση δύναμη του έχει απομείνει, όπως αναφέρει η σύντροφός του, αντιδρά στις απαράδεκτες αποφυλακίσεις των τελευταίων ημερών.
Η ίδια προώθησε στο zougla.gr το μήνυμά του μέσα από το ειδικό κελί του ΓΝ Λαμίας προς δημοσίευση του.
Αναλυτικά το κείμενο:
«ΒΙΑΣΜΟΣ ΜΕΤΑ ΦΟΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Για την ελληνική “δικαιοσύνη”, ένας βιαστής παιδιών (Δ. Λιγνάδης) μετά από ούτε 1,5 χρόνο φυλακής έχει σωφρονιστεί επαρκώς και δεν αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία. Ένας δολοφόνος με ρατσιστικά κίνητρα (Αθ. Χορταριάς), σε 2 μήνες φυλακής έχει σωφρονιστεί επαρκώς και δεν αποτελεί επίσης κίνδυνο. Ένας δολοφόνος του 15χρονου Αλέξανδρου (Επ. Κορκονέας) δεν αξίζει ισόβια κάθειρξη. Ένας άλλος βιαστής (Π. Φιλιππίδης), κερδίζει πρόωρα την ελευθερία του καθώς δεν κρίνεται επικίνδυνος λόγω της διασημότητας του. Αυτή είναι η “εποποιία” της διαπλεκόμενης ελληνικής “δικαιοσύνης”.
Ωστόσο για την ελληνική “δικαιοσύνη” ένας αναρχικός ληστής τραπεζών και δραπέτης, μετά από 9 σχεδόν χρόνια φυλακής και 7 μήνες έπειτα από τη συμπλήρωση των απαιτούμενων 3/5 της ποινής, είναι “επικίνδυνος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων καθώς δεν έχει περάσει επαρκές χρονικό διάστημα για τον σωφρονισμό του”.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι η ληστεία τράπεζας και η απόδραση από τη φυλακή είναι κάτι πολύ χειρότερο από τον βιασμό ή τον φόνο. Ιδίως αν ο βιαστής είναι κολλητός υπουργών ή οι δολοφόνοι σκοτώνουν ταραχοποιούς πιτσιρικάδες ή περιθωριακά άτομα. Άλλωστε ο ρόλος του κράτος δεν είναι η προστασία του κεφαλαίου; Επίσης, προφανώς και θα δείξει μεγαλύτερη εκδικητικότητα απέναντι σε κάποιον που αμφισβήτησε έμπρακτα το θεσμό-φόβητρο της φυλακής, απολύτως απαραίτητου για την πειθάρχηση της κοινωνίας.
Και όσον αφορά τις ληστείες τραπεζών, τώρα που σας φτωχοπιούμε, μη σας μπαίνουν ιδέες. Άμα θέλετε να βιάσετε κάποιο παιδάκι, με βύσμα σε υπουργό όλα γίνονται! Αυτό είναι το ξεκάθαρο μήνυμα της ελληνικής “δικαιοσύνης”.
Το έλαβα. Για αυτό ξεκίνησα απεργία πείνας. Για να εκθέσω όλες εκείνες τις αυθαιρεσίες εις βάρος μου, τις οποίες απαριθμώ στο κείμενο της έναρξης. Ωστόσο από ότι βλέπω δεν με έχουν ανάγκη. Εκτίθονται μόνοι τους. Ούτε τα προσχήματα.
Νομίζω πλέον και την απεργία πείνας την αξιοποιούν ως παραδειγματισμό. Όρισαν τη δικάσιμο της έφεσης μου στις 25/7. Εκείνη τη μέρα θα μετράω 64 ημέρες απεργίας πείνας. Ο σκοπός ξεκάθαρος. Να με εξαντλήσουν. Μία ενδεχόμενη αναπηρία μου ενισχύει το μήνυμα που εκπέμπουν. Ίσως και ο ενδεχόμενος θάνατος μου ο οποίος κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο πιθανός. Τέτοια διαστρέβλωση της έννοιας του Δικαίου είναι αδιανόητη. Να τη χαίρονται τη “δικαιοσύνη” τους. Άντε και καλές καριέρες.
Όσο για μένα, που δεν έχω πρόσβαση στις βίλες τους με τα πληθωρικά τραπέζια τους πληρωμένα με μίζες, μπορεί να χαιρετήσω αυτόν τον κόσμο νηστικός, αλλά με την πνευματική πληρότητα της ολικής υπαρξιακής σύγκρουσης με το σάπιο σύστημα τους.
15/7/2022,
Απεργός πείνας από 23/5, Γιάννης Μιχαηλίδης»
