Συμβόλαια θανάτου, απαγωγές, μαφιόζικες ενέδρες, ληστείες και εν ψυχρώ εκτελέσεις, είναι πλέον καθημερινά γεγονότα στις γειτονιές και το κέντρο της Αθήνας.
Παράλληλα, μία ιδιότυπη πολιτική βία που σταδιακά παίρνει διαστάσεις αντάρτικου πόλης, με πυροβολισμούς, βομβιστικές και εμπρηστικές επιθέσεις να εκδηλώνονται όλο και πιο συχνά, κατεβάζει την κατάσταση ασφαλείας στην Ελλάδα σε ένα επίπεδο που μοιάζει με «ταραγμένες» περιοχές του πλανήτη, κάτι μεταξύ Μπέλφαστ και Νάπολι…
Το πιο ανατριχιαστικό όμως, δεν είναι τόσο η ποσοτική αύξηση της βίας στους δρόμους της Αθήνας, αλλά η ποιοτική μετάλλαξη της.
«Ο καθένας, μέρα μεσημέρι, αδιάφορο αν βρίσκεται μπροστά σε παιδιά και δίπλα σε νηπιαγωγεία, μπορεί να βγάλει ένα πιστόλι και να εκτελέσει όποιον θέλει».
Αυτό είναι το μήνυμα που δέχεται ο μέσος Έλληνας πολίτης από μία απλή ανάγνωση του καθημερινού αστυνομικού δελτίου.
Βεβαίως, η βία που έχει πολιτικά κίνητρα, αν και θεωρείται μορφή εγκληματικότητας, είναι κάτι ποιοτικά διαφορετικό από άλλα είδη, που έχουν ιδιοτελή κυρίως κίνητρα.
Όμως παρά την όποια αποδοχή ένδεχομένως η πολιτική βία να βρίσκει από κάποια τμήματα της κοινωνίας, όσο κι αν έχει άλλους στόχους, δεν μπορεί παρά να προστεθεί σε μία ατελείωτη σειρά από παράγοντες, που όλοι μαζί δημιουργούν ένα ιδιαίτερο ψυχολογικό κλίμα, που μοιραία μετατρέπει τη ζωή του μέσου πολίτη σε μία αγχώδη και ανασφαλή κόλαση.
«Hard core» βία στους δρόμους της Αθήνας
Μόνο την τελευταία εβδομάδα και ενώ ο απόηχος των δύο μεγάλων απαγωγών Μυλωνά-Παναγόπουλου και της θεαματικής απόδρασης Παλαιοκώστα δεν έχει καταλαγιάσει ακόμη, ένα μπαράζ σκληρών επιθέσεων με εμπρησμούς, βόμβες και άγριο πιστολίδι, κάνει την Αθήνα να θυμίζει… Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
– Στις 3 Μαρτίου μία ομάδα 20 μασκοφόρων δρώντας συντονισμένα πυρπολεί μία ολόκληρη αμαξοστοιχία του ΗΣΑΠ στον σταθμό Κηφισιάς. Την ευθύνη αναλαμβάνουν δύο οργανώσεις: οι «Επαναστατικοί Πυρήνες» και οι «Συμμορίες Συνείδησης – Εξτρεμιστές Περάματος».
– Στις 4 Μαρτίου μία έκρηξη συγκλονίζει το Ψυχικό. Η οργάνωση «Εμπρηστικές Ομάδες Νύχτας» πυρπολεί το διώροφο κτίριο της Τράπεζας Πειραιώς
– Στις 5 Μαρτίου, ο αστυνομικός Μιχάλης Σπανουδάκης, 36 ετών και πατέρας ενός βρέφους 40 ημερών, πέφτει νεκρός στην Καλλιθέα από τις σφαίρες αγνώστων ληστών τους οποίους ακολουθούσε μετά από ληστεία, αν και ήταν εκτός υπηρεσίας.
Στις 6 Μαρτίου, η βία στους δρόμους της Αθήνας ξεπερνάει κάθε γνωστό όριο, όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά:
– ένας 62χρονος εισαγωγέας ενδυμάτων τραυματίζεται βαριά απέναντι από ένα σχολείο στη Βούλα όταν στις 9 το πρωί προσπαθεί να βάλει εμπρός το παγιδευμένο με εκρηκτικά C-4 αυτοκίνητό του. Οι συγγενείς του υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος ήταν ένας έμπορος όπλων που έμενε στον πάνω όροφο. Στον ίδιο δρόμο παλαιότερα είχε γίνει μία εκτέλεση και άλλη μία βομβιστική επίθεση.
-Στην Κυψέλη, δύο κουκουλοφόροι μοτοσικλετιστές εκτελούν εν ψυχρώ τον οδηγό ενός αυτοκινήτου. Πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, λέει λακωνικά η Αστυνομία.
-Στη Νέα Φιλαδέλφεια, μέρα μεσημέρι, ένας άγνωστος πλησιάζει τον οδηγό ενός αυτοκινήτου που μόλις είχε σταθμεύσει και τον πυροβολεί εν ψυχρώ. Το θύμα τελικά επιζεί και η Αστυνομία κάνει λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ναρκωτικά.
-Την επομένη το πρωί η περιοχή του Νέου Κόσμου συγκλονίζεται από απανωτές εκρήξεις: κάποιοι τοποθέτησαν γκαζάκια στα γραφεία ασφαλιστικής εταιρείας.
Τις 4 τελευταίες ημέρες, σκηνές «Φαρ Ουέστ» εκτυλίχθησαν σε αρκετούς δρόμους της Ελλάδας με πολλές ληστείες και εισβολές αγνώστων σε σπίτια. Μέχρι και γραφείο τελετών λήστεψαν άγνωστοι. Αποκορύφωμα: οι 2 ληστείες που διέπραξε διαδοχικά η ίδια συμμορία σε διάστημα μίας ώρας, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στην Πετρούπολη και σε μία τράπεζα στη Μεταμόρφωση δίπλα στην Εθνική Οδό.
Στο «κόκκινο» οι δείκτες εγκληματικότητας
Τα επίσημα στοιχεία για το 2008 είναι συγκλονιστικά: κάθε 3 ημέρες στην Ελλάδα γίνεται μία δολοφονία, όπως αποδεικνύουν οι 139 ανθρωποκτονίες που συνέβησαν κατά την διάρκεια του 2008.
Οι ληστείες παρουσίασαν αύξηση 58% φτάνοντας τις 3.293, δηλαδή σχεδόν 10 την ημέρα.
Οι κλοπές και οι διαρρήξεις ξεπέρασαν τις… 67.800, δηλαδή κατά μέσο όρο 185 κάθε ημέρα, χωρίς να υπολογίζονται αυτές που δεν δηλώνονται στην αστυνομία και που μάλλον είναι οι περισσότερες. Επίσης το 2008 εκλάπησαν 23.550 αυτοκίνητα.
Όλα δείχνουν ότι το 2009 τα νούμερα αυτά θα αυξηθούν κατακόρυφα.
Δεν βρισκόμαστε στις φαβέλες της Βραζιλίας και του Μεξικού, ούτε και στα περίχωρα της Μπογκοτά, αλλά στην ευρωπαϊκή Αθήνα την χαραυγή της τρίτης χιλιετίας.
Η οικονομική κρίση, που η βαριά σκιά της πλησιάζει όλο απειλητικότερα, η ανεργία, η φτώχεια που εξαπλώνεται βαθιά στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, το ανεξέλεγκτο κύμα λαθρομετανάστευσης και η γενικευμένη ανασφάλεια που προκαλεί η ασυδοσία της αγοράς, έχουν οδηγήσει τους δείκτες της εγκληματικότητας στο «κόκκινο».
(πρώτη καταχώρηση 7 Μαρτίου 2009, 18:30)
