Την αδιαφορία των Aρχών απέναντι στους πυρόπληκτους της Βόρειας Εύβοιας καταγγέλλει, με επιστολή που απέστειλε στη «Ζούγκλα», κάτοικος που δραστηριοποιείται και επαγγελματικά στην πολύπαθη περιοχή.
Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Μπλουκίδης στην επιστολή του τονίζει ότι όσα διαρρέουν περί χρηματοδότησης των πυρόπληκτων για την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν, από την Ε.Ε. και το ΕΣΠΑ, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως έχει κοινοποιήσει προφορικά και γραπτά τα προβλήματα που έχουν προκύψει στους αρμόδιους φορείς προκειμένου να αναζητηθούν τρόποι επίλυσης, ωστόσο αυτό που εισέπραξε ήταν πλήρης απαξίωση.
Σημειώνεται ότι η φράση που χρησιμοποιείται στην πρώτη παράγραφο της επιστολής είναι μεταφορική και χρησιμοποιείται για να καταδείξει ότι η αδιαφορία των Αρχών τον σκοτώνουν.
Ακολουθεί αναλυτικά το περιεχόμενο της επιστολής:
«Πολιτισμένοι άνθρωποι πηγαινοέρχονται στο χωριό μου με σκοπό να με σκοτώσουν!
Σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο μετά την πυρκαγιά του Αυγούστου που κατέστρεψε, εκτός όλων των άλλων, ένα ολόκληρο τουριστικό κτηριακό συγκρότημα, ακόμη διεκδικώ την προσοχή των αρμοδίων.
Η πραγματική κρίση είναι αυτή που έρχεται μετά τα συμβάντα. Και αυτή η κρίση, στην περίπτωσή μου, δεν προκλήθηκε από τη φυσική καταστροφή… ούτε από την ανικανότητα του κράτους να προασπίσει τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών, αυτά της ασφάλειας και της προστασίας της περιουσίας…. αλλά προκλήθηκε από την ανεξήγητα μνησίκακη και ποταπή στάση των αρμοδίων. Έκανα κάτι, και πρέπει γι’ αυτό να τιμωρηθώ; Έχω για κάποιους λόγους στοχοποιηθεί; Ή μήπως να υποθέσω ότι κάποιοι έχουν ενοχληθεί από την ύπαρξη της μονάδας μου;
Ακολουθώντας όλες τις προβλεπόμενες θεσμικές διαδικασίες, απευθύνθηκα κατά σειρά στον δήμαρχο Μαντουδίου – Λίμνης – Αγ. Άννας, στον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, στον αντιπεριφερειάρχη Εύβοιας, στον αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού, στην Ένωση Ξενοδόχων Εύβοιας, στην Ομοσπονδία Τουριστικών Καταλυμάτων Στερεάς Ελλάδας, στο Επιμελητήριο, στους βουλευτές του νομού όλων των κομμάτων, στον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, στον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ αρμόδιο για θέματα Κρατικής Αρωγής, στον πρόεδρο της Επιτροπής Ανασυγκρότησης, στον Προέδρο της Βουλής και στον ίδιο τον κ. πρωθυπουργό. Σε όλους, είτε προφορικά είτε γραπτά, εξήγησα ενδελεχώς το πρόβλημα που προέκυψε.
Ταυτόχρονα, πρότεινα και λύσεις, οι οποίες ούτε βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε ανέφικτες είναι, καθώς έχουν ήδη νομοθετηθεί, αλλά περιέργως με αποκλείουν. Μέχρι σήμερα καμιά απάντηση δεν έχω λάβει.
Ούτε καν για λόγους ευγένειας και σεβασμού.
Συστηματικά, δε, έχω αποκλειστεί από όλες τις συζητήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί, όλο αυτό το διάστημα σε διάφορες περιοχές της Β. Ευβοίας! Ακόμη και στις μεταξύ αρμοδίων συναντήσεις, ουδείς αναφέρεται και/ή ενδιαφέρεται για το θέμα μου. Τελευταία, δε, διαρρέουν κάποιοι παράγοντες ότι έχω χρηματοδοτηθεί αδρά από ασφαλιστικές εταιρείες, από την Ε.Ε. και το ΕΣΠΑ, ή ότι οι ζημιές που έχω υποστεί έχουν αποκατασταθεί και κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει! Ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχουν.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχω εισπράξει είναι περιφρόνηση από όλους εκείνους τους παράγοντες της πολιτείας που έχουν το χρέος να αποκαταστήσουν και να αποζημιώσουν τις ζημιές.
Και επειδή κύριοι αρμόδιοι, αργά ή γρήγορα οι εκλογές φτάνουν, βάλτε κατά νου ότι οι πολίτες της Β. Εύβοιας δεν θα σας κρίνουν από τις προθέσεις σας, αλλά από τα αποτελέσματα που έχετε καταφέρει. Αν νομίζετε ότι έχετε φέρει αποτελέσματα, είστε όλοι γελασμένοι. Νομίζετε ότι οι περατζάδες και οι φωτογραφίες αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά σας; Μάλλον το αντίθετο! Αναδεικνύουν πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είστε.
Να έχετε υπόψη σας ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ… Αυτούς που μας στήριξαν στα δύσκολα. Αυτούς που μας εγκατέλειψαν στα δύσκολα. Κι αυτούς που μας έριξαν στα δύσκολα.
Αυτή η περιφρονητική, απαξιωτική, αδιάφορη και τελικά ύποπτη στάση από όλους τους παραπάνω ανεξαιρέτως έχει οδηγήσει εμένα και την οικογένειά μου σε σοβαρά επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και οικογενειακά προβλήματα.
Η ιστορία αυτή έχει ξεφύγει πλέον από τα όρια της καταστροφής ενός περιουσιακού στοιχείου ή από την απώλεια της εργασίας μου και έχει μετατραπεί σε μια ασύμμετρη απειλή, εναντίον εμού και της οικογένειάς μου. Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί πώς είναι δυνατόν να τηρείται αυτή η προσβλητική στάση! Πώς είναι δυνατόν κανένας εμπλεκόμενος φορέας να μη δίνει καμμιά σημασία! Πώς είναι δυνατόν να μη βλέπει κανείς αρμόδιος, περιδιαβαίνοντας πάνω-κάτω στον κεντρικό άξονα Χαλκίδας-Λίμνης, να κρέμεται ένα ερείπιο και κανείς τους να μη συγκινείται! Τόσο ασήμαντοι είμαστε ως πολίτες και επαγγελματίες;
Μήπως χρειάζεται να σας θυμίσω, κ. δήμαρχε, τι έχει προσφέρει η οικογένειά μου στη Λίμνη; Μήπως χρειάζεται να σας θυμίσω, κ. Βουλευτές, κ. Υπουργοί και κ. Περιφερειάρχη, τι έχει προσφέρει η οικογένειά μου στο Νομό; Μήπως χρειάζεται να σας θυμίσω συνάδελφοι επαγγελματίες, πόσο έχει συμβάλλει η “ΒΑΤΕΡΗ” στην τοπική οικονομία και στην ανάπτυξη του τουρισμού στη περιοχή μας; Ή μήπως χρειάζεται να θυμίσω τη διεθνή διάκριση που έχουμε πετύχει το 2020 σε παγκόσμιο διαγωνισμό στην Αγγλία; Μάλλον όχι, τα γνωρίζετε όλα πολύ καλά.
Αυτό όμως που χρειάζεται να θυμίσω είναι ότι επειδή η οικογένειά μου ήρθε σ’ αυτόν τον τόπο, ξεριζωμένη απ’ τη Μικρά Ασία, η Μετανάστευση είναι ριζωμένη ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας! Αλλά αυτή τη φορά, κύριοι
αρμόδιοι, η μετανάστευση θα είναι από επιλογή μας κι όχι από καταναγκασμό!!! Όσο κι αν μεθοδεύετε την εξόντωσή μου, γιατί όλα δείχνουν ότι εκεί στοχεύετε, να γνωρίζετε ότι είμαι σπόρος και θα ξαναφυτρώσω!
Καλώ για τελευταία φορά όλους τους πιο πάνω αρμόδιους να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, άλλωστε η συγγνώμη του πρωθυπουργού αποδεικνύει τις ευθύνες του συνόλου του κρατικού μηχανισμού, να σταματήσουν αυτή την εκδικητική και ιταμή τακτική και να αναλάβουν πρωτοβουλίες, όπως έχουν κάνει με μεγάλη άνεση και προθυμία και για άλλους πυρόπληκτους, πριν να είναι πολύ αργά.
Είναι καλό δε να γνωρίζουν όλοι ότι θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για να υπερασπιστώ την υπόληψη, την αξιοπρέπεια και την τιμή της οικογένειας μου και να διεκδικήσω απ’ αυτούς που με κατέστρεψαν, με οποιοδήποτε κόστος, όλα όσα δικαιούμαι».
