Την απαγόρευση κυκλοφορίας παραβίασαν άγνωστοι στις 03:00 τα ξημερώματα τις Τετάρτης 30 Δεκεμβρίου, για να πραγματοποιήσουν συμβολική επίθεση με βαριοπούλες και μπογιές στην Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Ηρακλείου, που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Κνωσού, σπάζοντας τα εξωτερικά τζάμια της υπηρεσίας.
Αναλυτικά όσα αναφέρονται για την επίθεση σε ανάρτηση στο indymedia:
«ΔΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
Επίθεση με βαριοπούλες και μπογιές στην ΔΟΥ Ηρακλείου
Όποιος νομίζει πως το όργιο καταστολής του τελευταίου διμήνου σε συγκεντρώσεις, χώρους δουλειάς, πανεπιστήμια, σχολεία και δημόσιους χώρους αποτελεί τακτική του κράτους για να περιοριστεί η εξάπλωση του COVID-19, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Και ο πιο αφελής, πλέον, βλέπει καθαρά τι συμβαίνει με το δεύτερο lockdown που η κυβέρνηση ‘‘αναγκάστηκε’’ να επιβάλλει. Ένα lockdown μη κοινωνικά νομιμοποιημένο, αφού όλοι και όλες είδαμε το δεύτερο κύμα εξάπλωσης του ιού να ‘’έρχεται’’ σε μεγάλο βαθμό ως απόρροια του ανοίγματος του τουρισμού για χάρη των αφεντικών.
Είναι χρυσή ευκαιρία για την κυβέρνηση, τώρα που επιχειρεί να μας κλείσει στα σπίτια μας (όσοι/-ες και για όσο ακόμα τα έχουμε…), να καταστείλει τις αντιδράσεις μας, να περάσει ‘’κάτω από την μύτη μας’’ νομοσχέδια και νόμους που ‘’υπό κανονικές συνθήκες’’ θα προκαλούσαν οργή και μαζικές απαντήσεις. Βλέπουμε τις προσπάθειες για θέσπιση 10ωρης εργασίας (!), βλέπουμε τη συνολική ‘’αναδιάρθρωση’’ (=γκρέμισμα) της δημόσιας παιδείας με το νέο νομοσχέδιο και τέλος, βλέπουμε το νέο πτωχευτικό νόμο (4738/2020) να έχει ήδη γίνει νόμος του κράτους από τα τέλη του Οκτώβρη…
Τι είναι με λίγα λόγια αυτός ο νόμος και τι αλλάζει στις ζωές μας; Ο νόμος αυτός καθιστά ακόμα πιο ευάλωτη την πρώτη κατοικία, ένα αγαθό που αν θυμηθούμε δηλώσεις επιφανών στελεχών της ΝΔ, όπως του Άδωνη Γεωργιάδη, οφείλει να προστατεύεται…Γνωρίζουμε την ταξική κατεύθυνση μιας τέτοιας ‘’προστασίας’’…Οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ο νέος νόμος θέτει ένα εξαιρετικά χαμηλό οικονομικά όριο δανειοληπτών που δεν κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, σε συνάρτηση με το ετήσιο εισόδημα τους. Για να το πούμε κι αλλιώς, θεωρεί πλούσιους τους ανθρώπους που ξεπερνάνε ελάχιστα αυτό το όριο, γι’ αυτό και θεωρεί ότι πρέπει να εξαντλήσει την αυστηρότητά του πάνω τους. Στο ίδιο ‘’τσουβάλι’’ δηλαδή, μας λένε, ότι θα μπαίνει ένας άνθρωπος που ζει με ένα εισόδημα που ξεπερνά ελάχιστα τι συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης, με έναν άλλο που διαθέτει πλειάδα ακινήτων και γενικά δεν ξέρει τι έχει…Είναι στο ίδιο ‘’τσουβάλι’’ όμως πρακτικά;…Ακόμα και η αντιμετώπιση δύο τέτοιον κατηγοριών ανθρώπων να ήταν ισότιμη, τι να συγκρίνουμε; Ένα σπίτι για έναν μεγαλοεπιχειρηματία, έχει την ίδια αξία με το μόνο σπίτι ενός ανθρώπου της τάξης μας; Άλλωστε, παρέχεται ακόμα η ‘’δυνατότητα’’ για εξωδικαστική ρύθμιση…Αντιλαμβανόμαστε όλοι κι όλες τι ‘’ευκαιρίες’’ μας παρέχουν…Συν της άλλης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι διάταξη του νέου νόμου, ‘’επιτρέπεται’’ σε όποιον/-α χαρακτηρίζεται ως οικονομικά ‘’ευάλωτος/-η’’ να νοικιάσει το πρώην σπίτι του/της από ‘’φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης’’, όπως ρητά αναφέρεται για 12 χρόνια με επιδότηση ενοικίου και δικαίωμα επαναγοράς στο τέλος της μίσθωσης. Ωστόσο, αν ο ευάλωτος δεν καταφέρει να καταβάλει τρία μισθώματα, θα αποβάλλεται από το σπίτι. Αυτή είναι η κοινωνική μέριμνα του κράτους για το αγαθό της στέγης…
Εντύπωση δεν μας κάνει. Η επίθεση στην πρώτη κατοικία πάει ‘’πακέτο’’ με την επίθεση στην υγεία μας. Αντικρύζουμε καθημερινά το κράτος-υγειονομική βόμβα να παίζει με την υπομονή μας, την υγεία μας, την ζωή μας. Τεράστια έλλειψη υγειονομικού/νοσηλευτικού προσωπικού και μονάδων εντατικής θεραπείας, εμβόλια ‘’με το σταγονόμετρο’’, μπάτσους να συνωστίζονται χωρίς μέτρα προστασίας και να διασπείρουν το ιό, αφεντικά να κρατάνε ανενόχλητα ανοικτές τις επιχειρήσεις τους, παρά την ύπαρξη επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στο χώρο δουλειάς. Και φυσικά, την κυβέρνηση, μέσω των εντεταλμένων Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης, να ρίχνουν το φταίξιμο στους ταξικούς αγώνες, στους απερίσκεπτους νέους και άλλα τέτοια γκεμπελίστικης φύσης επιχειρήματα. Το κράτος και το κεφάλαιο μας στερούν το φαγητό. Μας πετάνε σαν ‘’ξεροκόμματο’’ επίδομα πείνας, κλείνουν εκδικητικά φοιτητικές λέσχες σίτισης (όπως στην Α’ΦΕΠΑ Αθηνών όπου οι εστιακοί/-ες ‘’τόλμησαν’’ να αγωνιστούν), εντατικοποιώντας παράλληλα την εργασία, με τις εξαγγελίες για κατάρτιση του 8ωρου (!) με τους διανομείς και τους/τις εργαζόμενους /-ες στα σουπερμάρκετ να βρίσκονται στην πιο δεινή θέση κινδυνεύοντας να πεθαίνουν στην δουλειά. Το κράτος και το κεφάλαιο μας επιτίθενται με μανία…
Το γεγονός ότι ‘’ακονίζουν τα νύχια τους’’ για να πέσουν σαν αρπακτικά πάνω στα σπίτια μας, θεωρούμε ότι δεν είναι ξεκομμένο από την ευρύτερη συγκυρία. Όλες αυτές οι νέες ρυθμίσεις που έρχονται με αφορμή τη νέα οικονομική κρίση λόγω πανδημίας, έχουν κοινό παρονομαστή. Έχουν κοινό στόχο και μας το λένε ξεκάθαρα: την κρίση της πανδημίας θα την πληρώσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι/-ες, οι άνεργοι/-ες, η βάση της κοινωνίας. Οι άλλοι απλώς θα συνεχίσουν να κερδοσκοπούν στις πλάτες μας.
Αφού φτάνουμε στην διαπίστωση αυτή γεννάται το ερώτημα: τι κάνουμε για να τους σταματήσουμε, πώς θα τους κόψουμε την όρεξη; Η συνθήκη της απαγόρευσης συγκεντρώσεων και κυκλοφορίας για τις βραδινές ώρες, θέτει ορισμένα διλήμματα στον αγωνιζόμενο κόσμο και στον κόσμο που σκέφτεται να αγωνιστεί. Τι επιλέγουμε; Το συλλογικό κατέβασμα στο δρόμο; Τις μη ανακοινωμένες και άρα λιγότερο μαζικές κινήσεις; Για εμάς δεν τίθεται δίλημμα. Παίρνουμε μέρος και στα δύο, χρησιμοποιούμε ό,τι εργαλείο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να θέσουμε οπτικές στο δημόσιο διάλογο, από ταξική σκοπιά. Αυτή τη φορά, ωστόσο, επιλέξαμε το δεύτερο.
Τα ξημερώματα τις Τετάρτης 30/12, στις 03:00, εν ώρα απαγόρευσης κυκλοφορίας, αποφασίσαμε να σπάσουμε αυτό το μέτρο και να επιτεθούμε συμβολικά με βαριοπούλες και μπογιές στην Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Ηρακλείου, που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Κνωσού. Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μία τέτοια κίνηση μπορεί από μόνη της να παίξει σημαντικό ρόλο στην προστασία της πρώτης, κύριας κατοικίας. Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε άνθρωπο που πλήττεται από τις πολιτικές θανάτου κράτους και κεφαλαίου, να επιλέξει τρόπο/τρόπους δράσης ενάντια στην εξόντωσή μας, σπάζοντας την τρομοκρατία που με ηθικό αυτουργό Χρυσοχοΐδη έχει επιβληθεί (εντεινόμενη αστυνόμευση, κρεσέντο βίας και καταστολής, ενίσχυση με ‘’προσωπικό’’ και υλικοτεχνικό εξοπλισμό της ΕΛ.ΑΣ. κλπ.).
Γιατί αν αγωνιστούμε, μπορεί και να χάσουμε, αλλά αν δεν το κάνουμε, τότε θα χάσουμε, σίγουρα…
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΩ
ΝΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ
ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ
-ΟΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ-
Υ.Γ. πολλά από τα τοπικά ΜΜΕ, τα οποία και ‘’λυσσάξανε’’ για αυτή την παρέμβαση, αναφέρθηκαν σε ζημιές και σε παρακείμενα καταστήματα, κάτι το οποίο ουδέποτε συνέβη. Δεν μας προξενεί εντύπωση η σκοπούμενη παραπληροφόρηση. Έχουν διαλέξει καιρό τώρα μέτωπο στον ταξικό πόλεμο. Και δεν είναι το δικό μας…».
